https://www.youtube.com/watch?v=vuL301CaCd0&feature=share

Η Κραυγή της Ελλάδας

Έτος 2014. Η Ελλάδα βιώνει έναν ζωντανό Εφιάλτη που έχει μασκαρευτεί σε παραμύθι για μικρά παιδιά:

"Τα φάγατε και τα χρωστάτε, αλλά εμείς σας σώζουμε!", "Ζήτω! Καταφέραμε να παραμείνουμε στο ευρώ πάση θυσία!", "Οι εταίροι μας λένε ΜΠΡΑΒΟ για τις θυσίες!", "Εντάξει, γίνονται και κάποια τραγικά λάθη, αλλά έρχεται η Ανάπτυξη!", "Σας ευχαριστούμε που σας αρέσουν τα παραμύθια!".

Κι ενώ ο κλοιός της τραγωδίας στενεύει όλο και περισσότερο γύρω μας, οι επόμενες γενιές μας κοιτάζουν μπερδεμένες, μη ξέροντας τι να κάνουν και τι τις περιμένει....

Το ντοκιμαντέρ "ΟΥΣΤ – Η Κραυγή της Ελλάδας" είναι ένα ισχυρότατο ΣΟΚ, αλλά ταυτόχρονα και η Σωτηρία του μυαλού μας. Το ξεπαραμύθιασμα. Το γκρέμισμα της εικονικής πραγματικότητας που μας έχουν επιβάλλει εδώ και δεκαετίες, με αποκορύφωμα την τελευταία τριετία. Το πώς θα καταφέρουμε να αντιδράσουμε ως Κοινωνία, θα κρίνει τις ζωές μας, το μέλλον μας, αλλά και την ίδια την ιστορία μας...

Δες το σαν ταινία με την οικογένειά σου ή με την παρέα σου. Θα τρομάξετε, θα προβληματιστείτε, θα γελάσετε, θα το απολαύσετε... Ένα συγκλονιστικό ταξίδι Αφύπνισης που πρέπει να το "ταξιδέψουμε" όλοι μας.

Δημιουργημένο με Αγάπη για την Πατρίδα και για τον Άνθρωπο, από Πολίτες για Πολίτες.

Μέλη & φίλοι του Ενιαίου Παλαϊκού Μετώπου (Ε.ΠΑ.Μ.) Πάτρας.

ΕΝΟΤΗΤΑ & ΑΓΩΝΑΣ στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας...

Για την ενημέρωση της ελληνικής κοινής γνώμης για το πώς το χρέος, το οποίο σε συνδυασμό με την αδυναμία κοπής εθνικού νομίσματος στο πλαίσιο της ευρωένωσης οδηγεί στην κατάλυση της δημοκρατίας, την απώλεια εθνικής ανεξαρτησίας και εν τέλει στην εξαθλίωση:

ΔΙΕΘΝΗΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΚΙΝΗΜΑΤΩΝ

ΓΙΑ ΤΟ ΧΡΕΟΣ, ΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΝΟΜΙΣΜΑ & ΤΗΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Σάββατο 30 Νοεμβρίου & Κυριακή 1η Δεκεμβρίου 2013

Αθήνα

                                                            

Με συμμετοχές, όπως το Κίνημα των 5 Αστέρων του Πέπε Γκρίλο, του Hördur Torfason: εμπνευστή και επικεφαλής της «ειρηνικής ισλανδικής επανάστασης» του 2008, του πολύ γνωστού οικονομολόγου και μέλους της κίνησης Socialismo 21, Pedro Montes, του οικονομολόγου Marco Balestra, μέλος του δικτύου οικονομολόγων Eurotruffa και πολλών άλλων εκπροσώπων Κινημάτων από Γαλλία, Ισπανία, Βρετανία, Φινλανδία, Ιρλανδία, Αίγυπτο, Ρωσία, Ρουμανία, κ.α.,  θα διεξαχθεί Διεθνής Συνάντηση Κινημάτων, στην Αθήνα, με διοργανωτή το Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο (Ε.ΠΑ.Μ). Οικοδεσπότης της συνάντησης θα είναι ο Δημήτρης Καζάκης , Γενικός Γραμματέας του Ε.ΠΑ.Μ

Η Διεθνής Συνάντηση, έχει θέμα: «Χρέος, Εθνικό νόμισμα και Δημοκρατία» και θα διεξαχθεί στην Αθήνα, στις 30 Νοεμβρίου και 1η  Δεκεμβρίου 2013,  στο «Ciné Κεραμεικός» (Kεραμεικού 58 & Μαραθώνος 13, στάση μετρό: Κεραμεικός ) με ελεύθερη είσοδο για όλους τους πολίτες που θέλουν να παρακολουθήσουν αλλά και να συμμετάσχουν με ερωτήσεις προς τους καλεσμένους. Το συνέδριο, θα είναι σε ελληνικά, αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά και ιταλικά με ταυτόχρονη διερμηνεία στα ελληνικά.

Αξίζει να σημειωθεί ότι για πρώτη φορά διοργανώνεται στην Ελλάδα συνάντηση με τέτοιο θέμα και στόχο έχει - εκτός από την ανταλλαγή απόψεων και εμπειρίας - την ενημημέρωση της ελληνικής κοινής γνώμης, από πρώτο χέρι, για τις έντονες πολιτικές διεργασίες και τη δημιουργία νέων πολιτικών χώρων, σε πολλές χώρες του κόσμου, με κύρια συνισταμένη την αμφισβήτηση του υπάρχοντος πολιτικού σκηνικού ως κύριου υπεύθυνου για την παγκόσμια κρίση, μέρος της οποίας αποτελεί και η Ελλάδα. Παράλληλα θα συζητηθεί πώς το χρέος , το οποίο σε συνδυασμό με την αδυναμία κοπής εθνικού νομίσματος στο πλαίσιο της ευρω-ένωσης οδηγεί στην κατάλυση της δημοκρατίας, την απώλεια εθνικής ανεξαρτησίας  και εν τέλει στην εξαθλίωση. Οι ομιλητές με τις παρουσιάσεις και τις τοποθετήσεις τους θα αναδείξουν τις πτυχές του ίδιου προβλήματος για τις χώρες τους και  θα μας πληροφορήσουν για τους τρόπους αντίδρασης  που προτείνουν.

Σήμερα: ΕΠΑΜ, ΔΗΚΚΙ, Δεν Πληρώνω και Αριστερό Ρεύμα στο Πολυτεχνείο

Τέσσερεις δυνάμεις, το ΕΠΑΜ, το ΔΗΚΚΙ, το ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ και το Αριστερό Ρεύμα παίρνουν την πρωτοβουλία μιας ανοιχτής συζήτησης για την συγκρότηση της αναγκαίας κοινωνικοπολιτικής συσπείρωσης του λαού εναντίον του “συνταγματικού τόξου” της κυοφορούμενης φασιστικής εκτροπής.

Στις 11 Νοεμβρίου ημέρα Δευτέρα και ώρα 7:00 μμ στο ΕΜΠ (Πατησίων, αίθουσα ΜΑΧ) συζητάμε για την συγκρότηση του αντίπαλου πόλου, που θα ενώσει τον λαό πάνω και πέρα από τεχνητές διαχωριστικές γραμμές αριστεράς-δεξιάς με σκοπό την διεκδίκηση της εθνικής ανεξαρτησίας, της λαϊκής κυριαρχίας και της κοινωνικής απελευθέρωσης.

• Για να διαγραφεί μονομερώς το δημόσιο και ιδιωτικό χρέος.
• Για να σπάσουμε μια για πάντα τα δεσμά της υποτέλειας στο ευρώ και την ΕΕ.
• Για να κατακτηθεί η δημοκρατία με όρους αληθινής κυριαρχίας του λαού.
• Για να λογοδοτήσουν οι σφετεριστές και οι υπαίτιοι της σημερινής τραγωδίας, να καθίσουν στο σκαμνί για την άνευ όρων και αμετάκλητη παράδοση της χώρας και του λαού της στους δανειστές και τα επιτελεία τους.
• Για να γίνει επιτέλους ο ελληνικός λαός νοικοκύρης στον τόπο του.

Η εκδήλωση είναι ανοιχτή σε όλες τις δυνάμεις, αλλά και σε όλους όσοι νιώθουν την ανάγκη μιας τέτοιας πλατιάς συσπείρωσης του λαού εναντίον των δυνάμεων της νέας κατοχής. Είναι ανοιχτή για να πάρουν τον λόγο, να διατυπώσουν τις θέσεις τους και να βρούμε από κοινού τον τρόπο δράσης που θα δώσει δύναμη και ηθικό στο λαό.

Τέρμα πια τα ψέματα. Όποιος αληθινά θέλει την ενότητα του λαού και την απελευθέρωση της πατρίδας με όρους αληθινής δημοκρατίας δεν έχει παρά να δώσει το παρών. Οι καιροί ου μενετοί.

Φτάνει πια με τον κοινοβουλευτικό κρετινισμό των κομματικών ηγεσιών του αντιμνημόνιου. Ας τις αφήσουμε να ασκούνται σε μια κακής ποιότητας κοινοβουλευτική πρόζα, που έχει σαν στόχο να αποκοιμίζει, να αποβλακώνει και να περιχαρακώνει κομματικά μαντριά. Εμείς την δική μας δουλειά. Δεν πρέπει να επιτρέψουμε να υπογραφεί η νέα συμφωνία υποδούλωσης με την τρόικα. Πρέπει οι κυβερνώντες να ανατραπούν το ταχύτερο δυνατό από τον ίδιο τον λαό.

νερό ψωμί και γιασεμί

ήμασταν λέει πολλοί μαζεμένοι

και φωνές, πολλές φωνές

μπλεκόταν η απόγνωση με την ελπίδα

δεν ξεχώριζα ποιος ούρλιαζε από αγάπη και ποιος έσβηνε από μίσος

- τι διαφορά να έχει άραγε-

μου είπες δεν μπορείς να αναπνεύσεις

και δεν ήταν απ’ τα δακρυγόνα

άλλαξα πλευρό

τινάχτηκα·

 ε όχι και τις νύχτες μας

άλλαξα όνειρο

ήμασταν λέει οι δυο μας

αγκαλιασμένοι σφιχτά

και δεν φοβόμασταν

τα δυο μας χέρια ενωμένα

έπαιρναν και έδιναν δύναμη το ένα στο άλλο

και προχωρούσαμε

με βήμα βέβαιο

για πρώτη φορά από τότε που σε πρωταγκάλιασα

έδειχνες σίγουρος για το αβέβαιο των βημάτων σου

κι εγώ σε θαύμαζα

πολύ·

είδα στον ύπνο μου χαμόγελα

από κείνα τα αληθινά που έλειψαν πια στα χρόνια μας

είδα στον ύπνο μου αγάπη μόνο ρε

όταν ξημέρωσε σηκώθηκα πριν απ’ την πρέπουσα ώρα

εργάστηκα, φιλήσυχος πολίτης·

κόσμος πολύς μου μίλησε

κόσμος θαρρείς από άλλη πολιτεία

εισαγγελείς και δικαστές και βιαστές της θέμιδος

κόσμος ανύποπτος και τόσο ύποπτος

οι αίθουσες και τα γραφεία αυτής της πόλης αχνίζουν

μαύρος καπνός πετάγεται απ’ τα παράθυρά τους

εκλέξανε το νέο πάπα

εκλέξανε το νέο εχθρό

είμαστε λίγοι μου λες

να φύγουμε από δω μου λες

είμαστε μόνοι μου λες

σκέψου να βγαίναμε άτακτοι στους δρόμους

και οι γιαγιάδες να σκύβαν στα παράθυρα

και να μας δίναν νερό και ψωμί και γιασεμί

ποτέ δεν ήμασταν πολλοί

ποτέ δε θέλαμε να φύγουμε από δω

- εδώ να τα γεννήσουμε τα όμορφα παιδιά μας-

ποτέ δεν θα ‘μαστε μόνοι*

*διαδηλώνοντας·

είναι κάτι μαύρο αλλά όχι σκοτεινό

είναι κάτι που δεν το γνωρίζεις αλλά δεν σε τρομάζει

είναι κάτι που γεννιέται από το τίποτα αλλά σου θυμίζει γιατί είσαι άνθρωπος

είναι κάτι που δεν σε κάνει να λες θα νικήσω αλλά σε κάνει να λες θα παλέψω

είναι η γέννηση του πληθυντικού αριθμού μέσα σου

Βιαζόταν ο άνθρωπας, έπρεπε να φύγει... είχε να πάει σ'ένα γάμο. Παντρευόταν το μουνί της μάνας του.

Για το φίλο μου, το «πονί απονέσο».

Άκου να δεις φίλε…

Όποιος δεν είναι μαζί μου,

σιγοντάρει και δίνει πνοή σ' αυτούς που είναι εναντίον μου,

οι οποίοι  πάνε, εδώ και χρόνια, να με εξαφανίσουν…

και εμένα και την οικογένειά μου…

και την πατρική και την δικιά μου και την δικιά σου.

Κατά μέτωπο επίθεση λοιπόν,

Γιατί η επίθεση, φίλε,

είναι η καλύτερη άμυνα….

Εγώ τόσο καιρό το βιώνω, εσύ τόσο καιρό βλέπεις τους άλλους να το το ζουν.

Κάποια στιγμή, θα’ ρθει –δυστυχώς- και σένα η σειρά σου.

Το δόγμα του γ’ ράιχ ήταν:

οι πλούσιοι θα φτωχύνουν, 

οι φτωχοί θα πεθάνουν 

και το γ’ ράιχ θα νικήσει.  

Όλοι -δυστυχώς- σε μια σειρά είμαστε.

Άλλος πιο μπροστά, άλλος, λίγο πιο πίσω.

Βίβα…

Να χαίρεσαι…  

ΓΕΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ

ΓΕΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Οι ραγδαίες εξελίξεις του τελευταίου διαστήματος, δείχνουν καθαρά αυτό που εξ αρχής είχαμε προβλέψει.

Τα νέα μέτρα που μετά βδελυγμίας απέρριπταν οι κυβερνητικοί εταίροι είναι εδώ, ανεξάρτητα από την ανεξάντλητη ικανότητα των μηχανισμών προπαγάνδας να τα βαφτίζουν καλλιεπώς, ως «μεταρρυθμίσεις», «εξυγίανση», «εκσυγχρονισμό» κτλ. γιατί έτσι πιστεύουν ότι θα ξεγελάσουν ακόμα μια φορά τους αφελείς «υπηκόους» του «βασιλείου» τους, ενώ η «κοινοβουλευτική» αντιπολίτευση περί άλλων τυρβάζει και νοιάζεται. Να εξασφαλιστεί παντοιοτρόπως η συνέχεια του συστήματος, με απλή αλλαγή ρόλων στους θώκους της εξουσίας. Απέναντι στο «success story» της κυβέρνησης, αντιπαραθέτει το δικό της αντίστοιχο: την κυβέρνηση της «Αριστεράς», που θα εξασφαλίσει την «ομαλή» πορεία της χώρας εντός της ευρωένωσης.

Στη πραγματικότητα το καθεστώς, με την αντιπολίτευση σε ρόλο, επί της ουσίας, παρατηρητή, δίνει την τελική μάχη για την αυτοσυντήρησή του, έστω κι αν ο πανικός των ανθρώπων του το οδηγεί, όχι μόνο στην περαιτέρω αυταρχικοποίηση, αλλά και στην αυτογελοιοποίησή του, όπως συνέβη με την περίφημη ΝΕΡΙΤ, που έγινε ΕΔΤ για να καταλήξει ΔΤ, εκπέμπουσα από τα ιδιωτικά στούντιο της σύγχρονης ΥΕΝΕΔ, του γνωστού πλέον σε όλους για τις ακριβοπληρωμένες υπηρεσίες του προς το καθεστώς, MEGA. 

Το οικονομικό, αλλά προπαντός το πολιτικό, αδιέξοδο που έχει περιέλθει η χώρα είναι πλήρες. Η κατάσταση αυτή, παρά τα διάφορα «success stories» με τα οποία το ανίκανο και ξεπουλημένο πολιτικό προσωπικό προσπαθεί απεγνωσμένα να συντηρήσει ένα κάποιο κλίμα αισιοδοξίας και παρά τις «ενέσεις» στήριξης από τη Γερμανία και τις ΗΠΑ, προκειμένου να μη διαταραχθεί το ευρωσύστημα τουλάχιστον μέχρι τις Γερμανικές εκλογές, και μετά βλέπουμε, μετατρέπεται ταχύτατα σε απόλυτη κατακρήμνιση. Μια κατακρήμνιση που συμπαρασύρει τα πάντα. Από τα θρύμματα της όποιας δημοκρατικής νομιμότητας είχαν απομείνει μέχρι την τελευταία θέση εργασίας, μέχρι και το τελευταίο ιδιόκτητο σπίτι. Για τις εργασιακές σχέσεις και την ανεργία, ας μη μιλούμε καλύτερα. Η προοπτική μιας ανεξέλεγκτης κατάρρευσης συνολικά του συστήματος, πιο πιθανή από ποτέ, με ό,τι αυτό θα σημάνει για το σύνολο του Ελληνικού λαού και την ίδια την ύπαρξη της χώρας.

Τώρα όλοι γνωρίζουν πολύ καλά τι σημαίνει «μεταρρύθμιση» και «ανάπτυξη» για τους καταστροφείς. Οι μεν ξένοι επιμένουν μανιωδώς και κερδοσκοπούν ασύστολα επάνω από το πτώμα της Ελλάδας, οι δε ντόπιοι εντολοδόχοι τους, προκειμένου να εξασφαλίσουν μερικούς μήνες κυβερνητικής εξουσίας ακόμα, δεν ορρωδούν μπροστά σε τίποτα. Με την αντιπολίτευση στον δικό της κόσμο να ρίχνει, κουρασμένη, «τουφεκιές» στον αέρα, νομιμοποιώντας τα εγκλήματα εφ’ όσον εξακολουθεί να συνδιαλέγεται «κοινοβουλευτικά», αρνούμενη να εγκαταλείψει τους θώκους και να έλθει κοντά στον χειμαζόμενο λαό, οδηγώντας τον στην ανατροπή και τη λύτρωση.

Τώρα ήρθε η ώρα για το γενικό ξεσηκωμό. Οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ, της «Κατσέλης», του Τιτάνα, του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου οι καθηγητές και δάσκαλοι, οι υπάλληλοι των δήμων και οι νοσοκομειακοί αποδεκατίζονται και αντιδρούν σπασμωδικά. Το ίδιο αποδεκατίζονται τα τελευταία ψήγματα δημόσιας παιδείας και υγείας. Το ασφαλιστικό καταρρέει. Η δημόσια περιουσία ξεπουλιέται στους ημέτερους «μπιρ παρά». Η ιδιωτική περιουσία, το «κεραμίδι πάνω από το κεφάλι του Έλληνα» ως επόμενος στόχος, ήδη έχει δεχθεί τα πρώτα χτυπήματα με τα χαράτσια και την υπερφορολόγηση.

Οι εργαζόμενοι προσπαθούν να αντισταθούν, όπως όπως. Όμως κανείς εργαζόμενος, κανείς άνεργος δεν μπορεί μόνος του. Κανείς κλάδος δεν πρόκειται να τα καταφέρει. Ακόμα κι αν του υποσχεθούν την εξαίρεση από τον κανόνα της μεγάλης σφαγής, ακόμα κι αν το πετύχει προσωρινά. Πολύ απλά γιατί τα πράγματα ακολουθούν τη δική τους λογική. Τη λογική της κατοχής και του ανδραποδισμού των «ηττημένων» που επέβαλαν οι ξένοι επικυρίαρχοι και οι εγχώριοι ολιγάρχες υποτακτικοί τους, μετατρέποντας τη χώρα σε λάφυρο και τους κατοίκους της σε σκλάβους.

Και αυτή η λογική, η λογική του πιο αυθεντικού φασισμού που έχει ποτέ υπάρξει, πρέπει να σπάσει.

Και ήρθε η ώρα να σπάσει!

Διαφορετικά η μαύρη τρύπα θα καταπιεί όλους, ακόμα κι αυτούς που δεν αισθάνονται ότι έχει έρθει η σειρά τους. Ακόμα κι αυτούς, τους λίγους, που πιστεύουν ότι είναι ασφαλείς και επιχαίρουν με τα δεινά των υπολοίπων.

Και η λογική των πραγμάτων μπορεί να σπάσει, μπορεί να αναστραφεί μόνο με την Ενότητα και την οργανωμένη αντεπίθεση. Ενότητα στη βάση, πέρα από τεχνητούς διαχωρισμούς και παρωχημένες ιδεοληψίες. Όλοι οι εργαζόμενοι, όλοι οι άνεργοι, όλοι οι κλάδοι ήρθε η ώρα να συντονιστούν. Κοινές επιτροπές αγώνα σε όλους τους χώρους. Με αιχμή την κατειλημμένη ΕΡΤ, να γίνουν λειτουργικές καταλήψεις παντού, με κοινό στόχο τη:

ΓΕΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ

για να πάρουμε τη Ζωή και την Πατρίδα μας πίσω!

Το Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο, πιστό στις αρχές και τις θέσεις του, δίνει ελπίδα και προοπτική, παλεύοντας στην πρώτη γραμμή μαζί με το Λαό, μέχρι την τελική Νίκη!

Αθήνα 13 Ιουλίου 2013

Η Πολιτική Γραμματεία του Ε.Πα.Μ.

Φυσικά και είμαστε όλοι ίσοι απέναντι στο νόμο. Απαγορεύεται το ίδιο, τόσο στους πλούσιους όσο και στους φτωχούς, να κοιμούνται κάτω από τις γέφυρες, να ζητιανεύουν και να κλέβουν ψωμί. (Anatole France) Κάθε νόμιμο, είναι και ηθικό. (Βουλγαράκης)

Η νομιμότητά τους είναι ότι εκείνοι βαφτίζουν και θεσπίζουν νόμιμο. Η νομιμότητά τους δεν μας αφορά, δεν πρέπει να μας αφορά, οφείλει να μην μας αφορά. Η νομιμότητα ενός κράτους υπονόμου, μαφιόζων, υποκόσμου, είναι ανήθικη και οφείλει να παραβιαστεί, για να υπηρετηθεί έτσι το δίκιο και το ηθικό.

Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη, νόμος είναι το δίκιο του φτωχού, του άρρωστου, του ανάπηρου, του συνταξιούχου που δεν έχουν να πάρουν φάρμακα και να νοσηλευτούν ενώ πλήρωναν μια ζωή τα ασφαλιστικά τους ταμεία. Νόμος είναι το δίκιο του εργαζόμενου που ληστεύουν τον κόπο του. Νόμος είναι το δίκιο των ανέργων που τους κατέστρεψαν τον τόπο και μαζί την ευκαιρία στη δημιουργικότητα.

Απ' όπου κι αν πιάσεις τη σημερινή ελληνική συνθήκη, τον κυρίαρχο δημόσιο λόγο, ζέχνει και βρωμάει. Ο κυρίαρχος δημόσιος λόγος ο εκπορευόμενος από τα κυρίαρχα κανάλια υποτιθέμενης ενημέρωσης, συνιστά παραβίαση κάθε κανόνα λογικής, ηθικής, ανθρωπισμού, παραβίαση κάθε κανόνα της ιστορικά κατακτημένης στοιχειωδώς δημοκρατικής επικοινωνίας. Ζούμε σε συνθήκες διαρκούς ψυχονοητικού πολέμου εκτός του πολέμου στις υλικές δομές της ζωής μας. Ο εκ προμελέτης φόνος ονομάζεται θεάρεστο έργο, οι μαζικές δολοφονίες, υπηρεσία προς την κοινωνία, η κατεδάφιση κάθε ιστορικού δημιουργήματος, ανάπτυξη. Το ψέμα ντύνεται με ωραία ρούχα και προσφέρεται ως επιδόρπιο στο δείπνο των ετοιμοθάνατων. Η αλήθεια στραγγαλίζεται και σαβανώνεται για να βγει στο φέρετρο ως σε σκηνή πανηγυριού.

Μας κυβερνάει ο υπόνομος, οι μαφιόζοι, όλα τα κατακάθια της κοινωνίας και ορίζουν το νόμιμο, ορίζουν το αληθές, κρατάνε στα χέρια τους τα κλειδιά του δημόσιου χώρου, του δημόσιου λόγου και ασελγούν ασύστολα επάνω τους. Στο τέλος δεν θα έχει απομείνει τίποτα, κανένα υλικό με το οποίο θα μπορούμε να ξαναχτίσουμε ότι καταστρέφεται, με το οποίο θα μπορούμε να επαναφέρουμε στη ζωή ότι σήμερα ψυχορραγεί.

Η αντίστροφη μέτρηση έπρεπε να έχει αρχίσει χτες. Κάθε μέρα είναι ήδη αργά. Η νομιμότητά τους είναι πλέον έγκλημα και συνενοχή. Η νομιμότητά τους δεν πρέπει να έχει ισχύ για μας. Η νομιμότητά τους πρέπει να καταλυθεί και να εγκαθιδρυθεί το δίκιο και το ανθρώπινο.


Salus populi suprema lex
(Η ευημερία του λαού είναι ο υπέρτατος νόμος)

Κικέρων

http://kerasiakrinoi.blogspot.gr/2013/07/blog-post_2118.html

Όταν έκλαψε η Όλγα

Ήταν ημέρα Πέμπτη γύρω στις 8.30 το βραδάκι. Έξω φύσαγε ένα απαλό αεράκι που ‘φερνε μέσα στο σπίτι από το ανοιχτό παράθυρο μυρωδιές από μελιτζάνες που τηγανίζονταν, το βόθρο του διπλανού που ’θελε άδειασμα, αλλά δεν είχε λεφτά να τον αδειάσει κι έτσι με την ευωδιά των περιττωμάτων θα πορευόμασταν οι περίοικοι όλο το καλοκαίρι.  Το αεράκι έφερνε και τις φωνές της γειτόνισσας που ’βριζε τη μάνα της στο τηλέφωνο γιατί δεν της έδινε λεφτά να πληρώσει τη ΔΕΗ, καθώς της είχε έρθει ειδοποίηση διακοπής κι αυτή η παλιόγρια θα ‘τρωγε 600 ολόκληρα ευρώ το μήνα μοναχή της.

Κείνες τις στιγμές ο Σπύρος του πρώτου άνεργος πάνω από ενάμιση χρόνο, πουλούσε τις βέρες του στο ενεχυροδανειστήριο της γειτονιάς για να πάρει 2 κιλά κρέας. Η Σοφία αποφάσιζε να μετακομίσει με τα κουτσούβελα στο χωριό για να ‘χουν ένα πιάτο φαί από τα πεθερικά και η Πόπη με το καθυστερημένο κοριτσάκι που την παράτησε ο σύζυγος, βλαστημούσε το Δήμαρχο γιατί της ζητούσε χαρτί αναπηρίας 80%  της μικρής για να της δίνει τρόφιμα από το Κοινωνικό Παντοπωλείο.

Κείνη την ώρα που η Όλγα λύγισε, ο Αντώνης ο ηλεκτρολόγος γυρνώντας από το Νοσοκομείο που είχε τη μάνα του εγχειρισμένη, βρήκε στο γραμματοκιβώτιο την ειδοποίηση απόλυσής του από την ΕΡΤ.

Η Κατερίνα απ’ το ισόγειο που χρωστούσε 5 νοίκια και η σπιτονοικοκυρά την είχε κάνει βούκινο στο τετράγωνο, επέστρεφε από την Κλινική που’ χε πάει να κάνει έκτρωση. Ο άντρας της έβγαλε τη μικρή για βόλτα για να την αφήσει να ξεκουραστεί και κυρίως να μην την δει το παιδί να κλαίει.

Αυτήν την αποπνικτική ώρα της μέρας που η Όλγα έκλαψε για τις μανάδες που αφήνουν τα παιδιά τους στο Νηπιοτροφείο, ο Κώστας που’ χε χρόνια το παπουτσίδικο απέναντι από τα Γκούντις, ανέβηκε στο περβάζι και πήδηξε απ’ τον τέταρτο όροφο. Άφησε μόνο ένα γράμμα στη γυναίκα του να προσέχει τα παιδιά και χρέη στην Εφορία, στις Τράπεζες, τα Ασφαλιστικά Ταμεία και σε καμιά ντουζίνα προμηθευτές.

Κείνες τις στιγμές που η καρδιά της Όλγας ράγιζε από ανθρωπιά, ο Υπουργός Υγείας μαζί με τον Υπουργό Διοικητικής Μεταρρύθμισης και τον Υπουργό Οικονομικών, αποφάσιζαν να κλείσουν καμιά 50αριά Νοσοκομεία και έβαζαν τις υπογραφές τους σε κάτι λίστες που τους είχαν έρθει απ’ έξω.

Ο πρωθυπουργός μελετούσε πως θα σερβίρει στον κοσμάκη το πλιάτσικο που του είχαν μηνύσει να κάνει στις αποταμιεύσεις που φύλαγε για ώρα ανάγκης στις Τράπεζες.

Κι οι Δ/ντες ειδήσεων των καναλιών συσκέπτονταν με τους δημοσιογράφους των δελτίων πού να βρουν να σερβίρουν καμιά καινούργια επιτυχία της κυβέρνησης, στην αποχαυνωμένη απ’ τη ζέστη και την αναισθησία πελατεία τους.

http://anatolikatisedem.blogspot.gr/2013/07/blog-post.html

Αργή ημερονύκτια δολοφονία. Όχι όπως οι άλλες που κρατούν 3 δευτερόλεπτα, όσο δηλαδή η πτώση από κάποιο πολυόροφο. Ούτε ένα, όσο η εκπυρσοκρότηση μιας καραμπίνας.

Αριστεροί του κώλου και κάλτσες του διαόλου

Εσείς, που θέλετε και τα'χετε, πλακάκια και με όλους,
δε βλέπετε στον ύπνο σας πράματα με τριβόλους?
Δε βλέπετε να πέφτουνε μανάδες στο κενό?
Δε βλέπετε τριγύρω σας τίποτ' ανήθικο?

Οι Ερινύες δεν έρχονται σε σας να σας σκουντίξουν?
και δήθεν ενδιαφέρεστε για  αν θα μας συντήξουν?
Όλα τα έχετε καλά και καμωμένα ως πρέπει, 
μα παίρνετε και τρέφεστε με αλλωνών τα έτη.

Ξέρετε  ποιους λέω, μην κάνετε σιωπή.
Είν' όλοι αυτοί που θέλουνε για ένα μόνο μήνα,
όσα εσείς χρειάζεστε να βγείτε κυριακή.
Μα όλα εδώ θα μείνουνε, μαλάκες, σε ένα μόνο μνήμα.

Μα, δεν σας συγκινεί το κάλεσμα των αθλίων?
ναι, είν' αργός ο θάνατος των ημερονυκτίων. 
Μα, ούτε καν ο μέλλοντας των ίδιων των παιδιών σας?
Τόσο πολύ 'στε σίγουροι πως η τυφλή η βία
θα προσπεράσει και εσάς στρίβοντας στη γωνία?

Δεν βλέπετε ρε άνιωθοι τη δυστυχία του κόσμου?
Δεν έτυχε ποτέ σε σας, να σας ειπούνε: δώς μου? 
Παιδάκια να λυποθυμούν δεν είδατε?  κανείς σας?

Που ζείτε ορέ λιγδιάρηδες κι είσαστε τόσο λέρες,
με την ιδιοτέλεια εσείς, έχετ' αλλάξει βέρες.  
Ξεφτίλες κι αποβράσματα θα είσαστε στο μέλλον,
γιατί ιδιοατομιστές είσαστε στο παρόν. 
Κι αφήστε τα πολλά γραπτά που συγκινούν ομοίους 
τα λόγια σας χορτάσαμε είναι για ηλιθίους.

beat this mothefaka:

http://loodvih.blogspot.gr/2013/06/blog-post_29.html
http://loodvih.blogspot.gr/2013/06/1.html
http://loodvih.blogspot.gr/2012/07/blog-post.html
http://loodvih.blogspot.gr/2012/04/blog-post_29.html
http://loodvih.blogspot.gr/2012/04/blog-post_4255.html
http://loodvih.blogspot.gr/2012/04/442012.html
http://loodvih.blogspot.gr/2012/03/1632012.html
http://loodvih.blogspot.gr/2012/03/blog-post.html
http://loodvih.blogspot.gr/2012/02/blog-post_26.html
http://loodvih.blogspot.gr/2012/02/16212.html

ουστ



Ζόρικος κρεμανταλάς ο καιρός που κουβαλάς, 
η ζωή σου μια νταλίκα με μπαγάζια και με ΙΚΑ.
Τώρα απόχτησες καβούκι και αμάξι σπορ μοντέλο 
τώρα σκάλωσες στο λούκι κι είσ’ αλλιώτικο καπέλο.

Η ζωή σου ντούμπλε φας, μέσα κι έξω τη φοράς, 
η καρδούλα σου γκαζιέρα δίχως γκάζι και αγέρα.
Μες στο κόλπο είσαι χωμένος και γλιτώνεις παρά τρίχα, 
τώρα είσαι βολεμένος και σου κόψανε το βήχα.

Κι αν θυμάσαι τα παλιά, ψέματα και μπλα μπλα μπλα, 
η μαγκιά σου ναφθαλίνη με κασμίρι και λουστρίνι.
Τώρα κάνεις μαύρη πλάκα κι όλο τρως απ’ την κουτάλα, 
τώρα μάγγωσε η φάκα και σε κλείσανε στη γυάλα.

Νίκος Τζιανής

http://kerasiakrinoi.blogspot.gr/2013/06/blog-post_6242.html

+1

Δεν κρατάω πλέον λογαριασμό για τις αυτοκτονίες της κρίσης. Είμαι όμως απόλυτα βέβαιος ότι από χθες είναι +1. Και είμαι τόσο βέβαιος, γιατί αυτό το +1 που προστέθηκε στα μαθηματικά του θανάτου ήταν… η μητέρα μου.
Από τους γονείς μου αποσυνδέθηκα συναισθηματικά πολύ νωρίς γιατί εκείνοι υποστήριζαν το σύστημα και με προετοίμαζαν για αυτό όπως κάναν όλοι οι νοικοκυραίοι της εποχής.
Στα εφηβικά μου μάτια, η συναισθηματική μου απομάκρυνση από τους γονείς μου ήταν μια τιτάνια μάχη κατά του συστήματος που γνώριζα από τα μικρά μου πόσο στρεβλό και διεφθαρμένο ήταν χωρίς να χρειάζομαι κάποια δηλητηριώδη πολιτική κατήχηση για να με προγραμματίσει.
Φυσικά, όσο δίκιο και αν είχα, είχα άδικο. Γιατί οι γονείς μου, όπως εκατομμύρια άλλοι γονείς, ήταν απλοί και αφελείς άνθρωποι που παγιδεύτηκαν από την γαλαντόμο τοκογλυφία του συστήματος της εποχής τους.
Σφάλμα θανάσιμο για αυτούς και τη γενιά μου και όσες άλλες γενιές απομένουν να ρθουν, αλλά σφάλμα που οφειλόταν στην άγνοια.
Ακριβώς χάρη στην πρόωρη αποσύνδεση μου και στην απόρριψη όλων των γονεϊκών στερεότυπων μπορώ αντικειμενικότατα να σας πω:
Η μάνα μου ήταν αγία. Όπου έβλεπε ανάγκη έστεργε. Πέρασε χρόνια ολόκληρα στα νοσοκομεία της ντροπής και της οδύνης και έκανε εθελοντικά τη νοσηλεύτρια και την ψυχοπομπό σε δεκάδες συγγενείς, γνωστούς και αγνώστους.
Αγκάλιαζε όποιο παιδί βρισκόταν στο διάβα της.
Η ψυχή της δεν είχε το παραμικρό ψεγάδι. Τον παραμικρό δόλο.
Η ανεξάντλητη αγάπη της ήταν η συνδετική κόλλα για την οικογένεια όλη.
Αεικίνητη, με μια ζωντάνια που έβαζε κάτω όλα της τα παιδιά μαζί.
Σήκωσε τόσους σταυρούς αγόγγυστα. Ποτέ δεν διαμαρτυρήθηκε για τίποτα. Δε ζήτησε τίποτα.
Όλα για τους άλλους.
Η Βαρβάρα για όλους και κανείς για τη Βαρβάρα. Δε καταδεχόταν να ζητήσει βοήθεια.
Τα τελευταία χρόνια ήταν τα πιο δύσκολα της ζωής της, ακόμη και με τα τόσα που είχε περάσει.
Η κρίση μπήκε στη ζωή της, στο νοικοκυριό της. Το μέλλον των τριών παιδιών της, όλα τους σπουδαγμένα, πουθενά στον ορίζοντα. Η σύνταξη του άντρα της καρατομήθηκε βάναυσα. Σύνταξη δουλεμένη και πληρωμένη μέχρι την τελευταία της στιγμή πήγε κάτω από το μισό. Σύνταξη κλεμμένη από τους πολιτικούς αλήτες.
Η γκρίνια του πατέρα καθημερινή. Η πίεση αφόρητη. Η ψυχική επίθεση από τα μήντια που ήθελαν να μας κάνουν να συμμορφωθούμε με τη μαζική κλοπή περιουσιών, αξιοπρέπειας και ζωής, αδιάκοπη.
Η μάνα σήκωνε τους σταυρούς όλων. Δούλευε ασταμάτητα στο νοικοκυριό της, με νυχτερινά τιμολόγια για να σώσει κανά ευρώ.
Αμείλικτη με τον εαυτό της. Αδυσώπητη. Κοιμόταν 4 ώρες την ημέρα για να τα έχει όλα στην εντέλεια.
Πριν από 20 μέρες, αιφνίδια, κάτω από όλη αυτή την πίεση και με τον όλο πόνο που είχε στωικά συσσωρεύσει η καλή μου μάνα κατέρρευσε.
Το μικροσκοπικό ζωντόβολο με την τόση ζωή έγινε σκιά του εαυτού της.
Δεν ήθελε να φάει. Δεν ήθελε να μιλήσει.
Μάταιοι οι γιατροί.
Κάποτε η μάνα μου, με τις εκλάμψεις θυμοσοφίας που είχε, με είχε αγγίξει βαθύτατα λέγοντας μου: Παιδί μου σε θαυμάζω: Είσαι σαν το φοίνικα. Κάθε φορά που πέφτεις σηκώνεσαι.
Προσπάθησα να της αντιγυρίσω το δάνειο ψυχής. Να της πω μάνα, θυμάσαι; Φοίνικας είσαι και εσύ.
Μα το σκοτάδι είχε σβήσει τον σπινθήρα της,
Μες στη θολούρα της έλεγε παλαβομάρες. Έλεγε στα παιδιά της, σε εμάς, πως αυτή μας δολοφόνησε. Πως μας κατέστρεψε. Ζητούσε κατανόηση για το έγκλημα της. Ζητούσε να παραδοθεί στους αστυνομικούς. Ζητούσε την παραδειγματική τιμωρία της. Τιμωρία γιατί όλη τη ζωή της ήταν αγία.
Η τηλεόραση μιλούσε από μέσα της. Έλεγε πως αυτή τα έφαγε όλα. Τα δισεκατομμύρια. Αυτή τα έκλεψε. Ζητούσε να παραδοθεί στην αστυνομία.
Καταλάβαινε το σκοτάδι στο μυαλό της. Την ήξερε την αρρώστια πολύ καλά τόσους και τόσους που είχε συνοδοιπορήσει καρτερικά στο τελευταίο τους της ζωής ταξίδι.
Δε θα παραδιδόταν στην ασθένεια.
Τη χάσαμε μέσα από τα χέρια μας.
Όταν άλλοι στην ηλικία της τρέμουν το θάνατο, αυτή, εκείνα τα μοιραία δευτερόλεπτα που ο πατέρας μου πήγε να σβήσει το μάτι της κουζίνας, άνοιξε το παράθυρο της κρεβατοκάμαρας και έκανε την ηρωική της έξοδο. Σιωπηλά, αδιαμαρτύρητα, πήρε τους σταυρούς της μαζί της, να βαρύνει το σώμα της πούπουλο των 43 κιλών, να την πάρει στα σοβαρά ο θάνατος που εκείνη πάντα τον έπαιρνε αψήφιστα σε σχέση με τον εαυτό της.
Δεν έκανε ο θάνατος ηρωίδα τη μάνα μου. Όχι όπως έγινε με τον ήρωα Δημήτρη Χρίστουλα. Ηρωίδα ήταν η μάνα μου στην καθημερινότητα της. Μια μικρή καθημερινή ηρωίδα.
Ακούσαμε κραυγές από κάτω.
Μόλις την είδαμε από το μπαλκόνι πεσμένη δίπλα στα σκουπίδια, ο καθένας από εμάς, από την οικογένεια της που λάτρευε, σπάσαμε. Η κολόνα του σπιτιού μας είχε σπάσει, τα κόκκαλα της είχαν σπάσει.
Πέσαμε ο καθένας από εμάς σαν χάρτινοι πύργοι στο πάτωμα σφαδάζοντας από τους λυγμούς.
Κατεβήκαμε κάτω, μέσα στο κεραυνόπληκτο πλήθος.
Η μάνα μας μας άφησε έτσι όπως την θυμόμασταν: ούτε αμυχή. Ούτε σταγόνα αίματος να κηλιδώσει την όψη της.
Όλα μέσα της. Όλη η ζημιά εσωτερικά. Όπως στη ζωή, έτσι και στο θάνατο. Το κοριτσάκι μας.
Ο πατέρας μου τραβούσε τα μαλλιά του. Το σπουργιτάκι μου. Το κατσικάκι μου. Αχ περιστεράκι μου!
Ήταν ακόμη ερωτευμένος μαζί της, με την σύντροφο της ζωής του. Δεν έκλαιγε για αυτόν. Για εκείνη έκλεγε. Κανείς δεν έκλαιγε για τον εαυτό του. Όλοι κλαίγαμε που χάθηκε κάτι τόσο σπάνιο.
Είμαι δολοφόνος φώναζε ο πατέρας μου. Είμαι εγκληματίας.
Όχι ο πατέρας μου δεν ήταν δολοφόνος. Ένας καλός άνθρωπος είναι. Χωρίς πλέον τη λατρεμένη του σύντροφο.
Η μάνα μου δεν άφησε σημείωμα. Δεν προλάβαμε να πούμε ένα αντίο, να ακούσουμε τις τελευταίες της επιθυμίες, να της κρατήσουμε το χέρι, να της χαϊδέψουμε τα μαλλιά, να της δώσουμε ένα φιλί στο μάγουλο. Έφυγε μπροστάρησα, περήφανη και μόνη.
Ο θάνατος της μάνας μου θα μας αφήσει με ακόμη περισσότερα χρέη. Όπως είχα προβλέψει χρόνια πριν για τη χώρα, μετά βίας μπορούμε να θάψουμε τον νεκρό μας, τόσο ζωντανό μέχρι πριν από μερικές στιγμές.
Μας άφησε όμως μια πλούσια κληρονομιά. Την τεράστια ψυχή της. Ένα μικρό κομματάκι από την ψυχή της να δέσει τη ραγισμένα μας από τον τόσο άδικο χαμό της καρδιά μας. Να μας κάνει όχι σκληρότερους αλλά καλύτερους ανθρώπους. Μια κληρονομιά που οφείλουμε να τιμήσουμε. Ελπίζω, μόνο να ελπίζω μπορώ, πως θα φανούμε αντάξιοι του κληροδοτήματος της. Της αγάπης της για όλους τους ανθρώπους.
Ήμουν από τους πρώτους που κατέδειξα το θέμα των αυτοκτονιών της κρίσης. Μια από αυτές ήρθε και στοίχειωσε το σπίτι μας και τη ζωή μας.
Η μάνα μου προσπαθούσε να μας πείσει πως ήταν δολοφόνος. Πως μας σκότωσε. Η μάνα μου δεν ήταν δολοφόνος. Ήταν αγία.
Ο πατέρας μου φώναζε πως ήταν δολοφόνος. Πως την άφησε να πεθάνει. Δεν είναι δολοφόνος. Είναι ένας καλός άνθρωπος.
Ούτε εγώ είμαι δολοφόνος ούτε κανένας από την οικογένεια μου.
Ξέρω όμως ποιος είναι ο δολοφόνος της μάνας μου. Δεν ήταν το χέρι του βέβαια που την έσπρωξε από το παράθυρο. Αυτό έγινε με τη δική της βούληση και με το ανίκητο της, ηρωικό σχεδόν πείσμα στην αξιοπρέπεια.
Ήταν όμως αυτός ο δολοφόνος που έβαλε τη μεγάλη και ασήκωτη κοτρώνα πάνω στην πλάτη της, ακριβώς πάνω από τους σταυρούς της που για δεκαετίες πρόθυμα και αγόγγυστα σήκωνε με τα 43 της κιλά.
Ήταν όμως αυτός που την ανάγκασε, αυτή την αεικίνητη ακαταπόνητη γυναίκα να ακινητοποιηθεί στο κρεβάτι της ντροπής δίπλα στο παράθυρο στης απόδρασης της από την ζωή. Και μόνο αυτό το παράθυρο μπορούσε να δει πλέον σαν έξοδο από ένα πόνο εσωτερικό τόσο φριχτό που ούτε να τον ψελλίσει δεν μπορούσε.
Αυτός ο δολοφόνος, ο κατά συρροή δολοφόνος με την άδεια και την ασυλία να σκοτώνει με δηλητήρια ή σιγαστήρα, είναι το πολιτικό σύστημα της χώρας. Και για αυτό το τέρας πρέπει να επανέλθει η θανατική ποινή.
Καλή ανάπαυση Βαρβάρα μας, γλυκό μας κοριτσάκι!!!

Του γιου της, Πέτρου Αργυρίου
http://troktiko.eu/2013/06/exei-onoma-tin-lene-varvara-argyriou-kai-itan-i-mitera-mou/

Μέχρι στιγμής- διαφορά - μπλόκο - ελληνική σημαία - δικέφαλο αετό - αμηχανία - με κατακλύζει - εξοκοινοβουλευτική αριστερά - κοινή γλώσσα επικοινωνίας - φυλάει σκοπιά - σύμβολο

Απόγευμα μιας Πέμπτης στο μπλόκο της Ιερισσού. Με καθυστέρηση αρκετών μηνών (και μόνη δικαιολογία ότι άλλοι, ικανότεροι στο ρεπορτάζ, συνάδελφοι είχαν καλύψει το θέμα) φτάνω για πρώτη φορά στο «γαλατικό χωριό» προσκεκλημένος σε μια εκδήλωση για τις ιδιωτικοποιήσεις.

Η πρώτη εικόνα μου προκαλεί σοκ: Ηλικιωμένες κυρίες κάθονται γύρω από ένα βαρέλι με φωτιά, σχεδόν όπως καθόμασταν στις μαθητικές καταλήψεις των αρχών της δεκαετίας του 90. Το «νούμερό» τους τελειώνει σε λίγες ώρες και θα της αντικαταστήσουν στη «σκοπιά» οι πιο νέοι κάτοικοι της πόλης.

Μέχρι στιγμής όλα είναι όπως τα είχα φανταστεί. Με μια μικρή διαφορά. Πάνω από το μπλόκο κυματίζει μια μεγάλη ελληνική σημαία και δίπλα της μια κιτρινόμαυρη με τον δικέφαλο αετό. Ένα κύμα αμηχανίας με κατακλύζει. Θα έρθει κανείς σε μια εκδήλωση όταν μάλιστα οργανώνεται από την εξοκοινοβουλευτική αριστερά; Υπάρχει κοινή γλώσσα επικοινωνίας με κάποιον που φυλάει σκοπιά κάτω από το σύμβολο της ορθοδοξίας;

Κι όμως οι κάτοικοι της Ιερισσού θα φροντίσουν να διαψεύσουν κάθε ανησυχία μας. Η πλατεία είναι ασφυκτικά γεμάτη με κόσμο που κάθεται μέχρι τέλους για να συζητήσουμε ιδέες και απόψεις που σε άλλες στιγμές μπορεί να θεωρούνταν απόλυτα ριζοσπαστικές. Όταν μάλιστα τους λέμε να κάνουν κουράγιο και να μην ανησυχούν για τους συμπολίτες τους που συνελήφθησαν από την αστυνομία σχεδόν μας πάιρνουν απ’ τα μούτρα: «Μη φοβάσαι εμάς. Εμείς δεν υποχωρούμε» μου λέει μια κυρία.

Φεύγοντας, και ενώ ξαναπερνώ από το μπλόκο με το δικέφαλο αετό, μου έρχονται στο μυαλό αποσπάσματα από το βιβλίο του Χαριτόπουλου για τον Άρη Βελουχιώτη: για τις συμμαχίες του με απλούς παπάδες και τον σεβασμό του για τη διαφορετική κοσμοθεωρία των ανθρώπων – αυτών που τελικά τον στήριξαν μέχρι τέλους, όταν η ηγεσία του κόμματός του τον εγκατέλειπε. Αναζητώντας τις συμμαχίες της Αριστεράς ξεχάσαμε τις συμμαχίες με τον κόσμο.

Θυμήθηκα την Ιερισσό όταν το 90% των εκπαιδευτικών ψήφισαν «ναι» στην απεργία, σε πείσμα της κυβέρνησης των ΜΜΕ, αλλά και της κοινοβουλευτικής αριστεράς.

Ίσως ποτέ άλλοτε στη σύγχρονη ιστορία άνθρωποι διαφορετικών πολιτικών και ιδεολογικών καταβολών δεν ήταν τόσο πρόθυμοι να συγκρουστούν με την κυβέρνηση με ριζοσπαστικούς όρους που πάντα οραματιζόταν η Αριστερά. Και ίσως ποτέ άλλοτε αυτή η Αριστερά δεν ήταν τόσο «λίγη» για να τους εμπνεύσει και να εμπνευστεί από αυτούς. Τρέχα σύντροφε, οι αντικειμενικές συνθήκες σε κυνηγούν.

Άρης Χατζηστεφάνου
UNFOLLOW Ιούνιος 2013

http://info-war.gr/2013/06/%CF%84%CF%81%CE%AD%CF%87%CE%B1-%CF%83%CF%8D%CE%BD%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%86%CE%B5/

Για όσους πίστευαν ότι για όλα φταίνε τα μνημόνια και οι κυβερνήσεις

Η αλήθεια είναι ότι εάν κάποιος δεν ψάχνει και ψάχνεται βέβαια, τότε δεν θα ξέρει τι ακριβώς γίνεται. Αυτό είναι αλήθεια, γιατί όλοι μας ξέρουμε, ότι το "σύστημα" δεν μας ενημερώνει για τίποτα από τα σημαντικά. Ακούσαμε μήπως τελευταία για παράδειγμα, τι ακριβώς γίνεται με το τεράστιο χρέος που μας έχουν φορτώσει στην πλάτη, έστω να μας πούν πόσο είναι και πως αυξάνεται; Ή για το τι γίνεται τα σκάνδαλα και τις δίκες που περιμένουν; Ή μας έδωσαν κάποια πληροφορία για την δόση που έρχεται - δεν έρχεται και εάν έρθει θα έρθει με νέα σκληρότερα μέτρα κατά του Λαού; Τι έγινε με τα δισεκατομμύρια που δίνονται απολύτως εμπρόθεσμα και απλόχερα σαν στραγάλια στους διεθνείς τοκογλύφους την ώρα που δεν υπάρχει ούτε σάλιο να δώσουμε; Τι γίνεται με το τιτάνιο σκάνδαλο-προδοσία της ΕΛΣΤΑΤ; Τίποτα δεν μας είπαν. Τι ειπώθηκε (ή τι μας είπαν για το τι ειπώθηκε) μεταξύ Στουρνάρα και Τρόικας χθες; Όποιος έψαξε λιγο στο διαδίκτυο έχει τουλάχιστον την υποψία ότι κάτι πάει τρομερά λάθος... Οπότε δικαιολογείται εν μέρη να μην ξέρουν αυτοί που δεν ασχολούνται και τόσο με τα πράγματα.

Θα μπορούσαμε όμως να δουλέψουμε με τις πληροφορίες που όλοι μας έχουμε. Αυτές τουλάχιστον, δεν θα τις αμφισβητήσει κανείς. Τι ξέρουμε στα σίγουρα; Ας δούμε μερικά: Ξέρουμε, ότι οι κυβερνήσεις, από την στιγμή που υπέγραψαν την πρώτη δανειακή σύμβαση, κάνουν ακριβώς ότι τους υπαγορεύσει η Τρόικα. Αυτό είναι πασιφανές. Αρκεί να ακούσει κανείς προσεκτικά τις δηλώσεις του Στουρνάρα, όπου κάθε φορά αναφέρεται για το τι μπορεί και τι δεν μπορεί να γίνει, με βάση το τι θα επιτρέψει η Τρόικα κάθε φορά. Ξέρουμε επίσης, ότι μέχρι στιγμής, ότι και να υπαγορεύει η Τρόικα, οι κυβερνώντες το κάνουν, άσχετα με την τιμή και το κόστος που μπορεί να έχει αυτό. Ξέρουμε επίσης, ότι οι αντιπολιτεύσεις, δεν έχουν καταφέρει να σταματήσουν εστω και μερικώς την αποδόμιση της κοινωνία σε όλους τους τομείς. Και τέλος, ξέρουμε όλοι τους επίσημους αριθμούς που περιγράφουν την καταστροφή που έχει γίνει. Ανεργία, άνεργοι, μισθοί, συντάξεις, αυτοκτονίες. Αυτά τουλάχιστον θα έπρεπε να τα ξέρουμε όλοι. Και εάν δεν τα ξέρει κανείς αυτά; Τότε δεν έχει παρά να κάνει μια βολτίτσα στην γειτονιά του, για να δει τα κλεισμένα μαγαζιά, τους συνανθρώπους του να μην έχουν αρκετά να ζήσουν και τη κατάθλιψη που έχει καταλάβει το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού της Ελλάδας. Και βεβαιως, όλα συνεχίζονται με τον ίδιο και μεγαλύτερο ρυθμό.

Ας δούμε δύο απλά πραγματάκια από την περίφημη απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας της 20 Ιουνίου 2013 ( Αριθμός 236/2013 ) όπου έχουμε ένα τρανό παράδειγμα, για το πως προτίθεται το "σύστημα" να συνεχίσει την καταστροφή του σε πολύ πιο αποδοτικούς και γρήγορους ρυθμούς. Εδώ θα αναφέρω καθαρά το πρακτικό μέρος της απόφασης και θα αφήσω στην άκρη το γεγονός ότι η ίδια η απόφαση νομιμοποιεί αντισυνταγματικές διαδικασίες (και όχι μόνο) και φανερώνει το πόσο τρομακτικά ξεπουλημένη είναι η δικαιοσύνη σε αυτόν τον τόπο... Το πρακτικό μέρος της, που άσχετα από το γεγονός ότι η όλη απόφαση είναι διαποτισμένη με το πνεύμα που χαρακτηρίζει μόνο δικτατορικά καθεστώτα, θέτει πλέον σε νομότυπη βάση την νέα μέθοδο και νέο μηχανισμό με τον οποίο θα ξεχαρβαλώσουν τελείως ότι έχει μείνει όρθιο στην Ελλάδα της Κατοχικής Ευρώ-Χουντάρας του σήμερα.

Ας δούμε σε ποιο πράγμα αναφέρομαι. Η απόφαση, στο σκεπτικό της, στο άρθρο 4, αναφέρει:

«...Με κοινή απόφαση του Υπουργού Οικονομικών και του κατά περίπτωση εποπτεύοντος Υπουργού: α) οι ανώνυμες εταιρείες με την επωνυμία "Κτηματική Εταιρεία του ∆ημοσίου Α.Ε. (Κ.Ε.Δ. Α.Ε.)", "Οργανισμός ∆ιαχείρισης ∆ημοσίου Υλικού Α.Ε. (Ο.Δ.Δ.Υ. Α.Ε.)", "Ελληνική Ραδιοφωνία Τηλεόραση Α.Ε. (Ε.Ρ.Τ. Α.Ε.)", "Εταιρεία Τουριστικής Ανάπτυξης Α.Ε.", "Οργανισμός Σχολικών Κτιρίων Α.Ε. (Ο.Σ.Κ. Α.Ε.)", "∆ημόσια Επιχείρηση Ανέγερσης Νοσηλευτικών Μονάδων Α.Ε. (Δ.ΕΠ.Α.ΝΟ.Μ. Α.Ε.)", "ΘΕΜΙΣ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΤΙΚΗ Α.Ε.", "Ελληνικός Οργανισμός Μικρών - Μεσαίων Επιχειρήσεων και Χειροτεχνίας Α.Ε. (Ε.Ο.Μ.Μ.Ε.Χ. Α.Ε.)", β) τα νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου με την επωνυμία, "Ινστιτούτο Γεωλογικών και Μεταλλευτικών Ερευνών (Ι.Γ.Μ.Ε.)" και "Εθνικό Ίδρυμα Νεότητας (Ε.Ι.Ν.)" και γ) άλλα νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου που ανήκουν στο Κράτος, εφόσον επιχορηγούνται τακτικά από κρατικούς πόρους και άλλες δημόσιες επιχειρήσεις εφόσον το Ελληνικό ∆ημόσιο είναι κύριο του συνόλου του καταβεβλημένου μετοχικού τους κεφαλαίου, μπορεί, αν επιβαρύνουν τον Κρατικό Προϋπολογισμό άμεσα ή έμμεσα ή αν επιδιώκουν παρεμφερή σκοπό ή για τον εξορθολογισμό του κόστους λειτουργίας τους: αα) να καταργούνται, να συγχωνεύονται ή να διασπώνται με απορρόφηση ή με σύσταση νέων εταιρειών ή με απορρόφηση και σύσταση νέων εταιρειών ή/και ββ) να αποσπώνται από αυτά περιουσιακά στοιχεία ή επιχειρηματικές μονάδες ως κλάδος ή τμήμα και να εισφέρονται σε άλλη ανώνυμη εταιρεία ή/και να μεταφέρεται και να ανατίθεται η ασκούμενη δραστηριότητα ή ο επιδιωκόμενος σκοπός σε άλλο νομικό πρόσωπο...»

Προσέξατε κάτι; Ξέρω, υπάρχουν πολλά να προσέχει κανείς, πολλά για τα οποία θα μπορούσε να πάθει κάποιος από ένα θανατηφόρο εγκεφαλικό... Αλλά για τώρα, προσέξτε το εξής σημείο:

"αν επιβαρύνουν τον Κρατικό Προϋπολογισμό άμεσα ή έμμεσα" 

Τι σημαίνει αυτό αλήθεια; Υπάρχει καμιά υπηρεσία που ΔΕΝ επιβαρύνει τον κρατικό προϋπολογισμό; Τα σχολεία, τα νοσοκομεία και τόσα άλλα δεν κοστίζουν χρήματα; Βεβαίως κοστίζουν. Οπότε; "Επιβαρύνουν" τον προϋπολογισμό, πολύ απλό. Και μένα με "επιβαρύνουν" τα παιδιά μου, οπότε είναι υποψήφια για... κούρεμα, καλή λογική έτσι δεν είναι; Εάν λοιπόν επιβαρύνεται ο προϋπολογισμός από οποιαδήποτε Δημόσια Υπηρεσία ή κρατικό ΝΠΙΔ αυτοί κρίνουν και αποφασίσουν (γιατί εξ ορισμού όλοι οι οργανισμοί αυτοί επιβαρύνουν τον προϋπολογισμό), τότε το καθεστώς μπορεί να το κλείνει και να απολύει τον κόσμο που εργάζεται εκεί. Με απλή υπουργική απόφαση, χωρίς Βουλές και άλλα διαδικαστικά που σπαταλούν χρόνο και ενέργεια... Είναι κάτι που δεν σκεφτήκατε που πρέπει να αναφέρουμε εδώ; Καταλάβαμε ότι έδωσαν στον εαυτό τους το δικαίωμα να τα καταστρέψουν όλα, με απλές αποφάσεις και νομότυπα μάλιστα, με την πλήρη υποστήριξη της δικαιοσύνης; Καταλάβαμε που ακριβώς και με ποια ταχύτητα μας οδηγούν; 

Τελικά, για όσους δεν το έχουν καταλάβει ακόμα, το τούνελ για το οποίο μας μίλαγαν, δεν είναι τούνελ, αλλά είναι ένα πολύ βαθύ πηγάδι. Εμείς βέβαια, είμαστε ήδη εδώ και τρία χρόνια περίπου μέσα του. Και μάλιστα, πέφτουμε με επιταχυνόμενη ταχύτητα. Όσο για το φως που μας λένε ότι βλέπουν, δεν ξέρω για ποιο φως ακριβώς μιλούν.Είναι γνωστό ότι η εξουσία τυφλώνει, οπότε μάλλον το γεγονός ότι βλέπουν φως στο τούνελ, όταν δεν υπάρχει καν το τούνελ, πιστεύω ότι είναι απλά κάποιο από τα συμπτώματα της ψυχοπαθολογικής πάθησης που τους έχει καταλάβει. Η πραγματικότητα είναι, ότι με τον τρόπο που γίνονται σήμερα τα πράγματα, με τον τρόπο που κυβερνάται η χώρα δηλαδή, όχι μόνο δεν υπάρχει φως, αλλά κάθε δευτερόλεπτο που περνά, στην κυριολεξία, συνεχίζουμε να πέφτουμε όλο και πια βαθειά προς την απόλυτη εξολόθρευση στα Τάρταρα της Ιστορίας. 

Θα με ρωτήσετε βέβαια, μα είναι δυνατόν να γίνουν τα πράγματα χειρότερα, τι άλλο μπορεί να γίνει δηλαδή; Γιατί όχι ρε παιδιά; Δεν τους βλέπετε ότι συνεχίζουν με ακόμα πιο δαιμονισμένη αφοσίωση το καταστροφικό τους έργο; Μερικοί από εμάς έχουν ακόμα εργασία. Μερικοί από εμάς, ακόμα έχουμε σπίτια. Μερικοί από εμάς ακόμα βρίσκουμε κάτι να φάμε στα σκουπίδια! Τι νομίζετε, ότι θα μείνουν τα πράγματα έτσι ή με κάποιον μαγικό τρόπο θα γίνουν καλύτερα; Δεν τους ακούσατε; Δεν ακούσατε την Τρόικα να λέει ότι χρειάζονται περισσότερες απολύσεις και περισσότερα μέτρα; Δεν τους ακούσατε να λένε ότι θέλουν περισσότερο αίμα; 

Πρέπει να καταλάβουμε ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ, τι έρχεται. Πρέπει να καταλάβουμε ότι το καθεστώς είναι απολύτως Ικανό για ΟΛΑ. Και όταν λέμε ικανοί για όλα, εννοούμε ΟΛΑ. Νόμιμη θανάτωση του Λαού, κατάλυση όλων των αξιών, εξάρθρωση όλων των υποδομών και κοινωνικών αγαθών. Με δικαιολογία το ότι όλα αυτά "κοστίζουν". Εάν δεν το έχετε κάνει ακόμα λοιπόν, αναρωτηθείτε τι ακριβώς θα γίνει σε μερικές μόνο πλευρές της ζωής μας, στους επόμενους μήνες και χρόνια, ΕΑΝ τους αφήσουμε να ολοκληρώσουν το έργο τους. Εγώ το σκέπτομαι ως εξής, εσείς εάν θέλετε μπορείτε να αφαιρέσετε ή να προσθέσετε ότι νομίζετε....

Η Ελευθερία έκφρασης θα καταργηθεί και θα ποινικοποιήται, για όσους εναντιώνονται στο καθεστώς, στην Ευρωπαϊκή Ένωση ή στο Ευρώ.

Η Ελευθερία ενημέρωσης θα μειωθεί δραματικά και το μόνο που θα έχουμε δικαίωμα να μαθαίνουμε είναι αυτά που θέλουν να ξέρουμε.

Το Διαδίκτυο θα φιμωθεί με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, μια και αποτελεί τον τελευταίο τρόπο ελεύθερης ενημέρωσης, παρ' όλα τα προβλήματα που εμπεριέχει.

Οι Κατασχέσεις σπιτιών είναι προ των θυρών. Θα χάσουμε τα σπίτια μας και μάλιστα χωρίς χρονοβόρες διαδικασίες. Η κατάργηση της οποιαδήποτε προστασίας για την πρώτη κατοικία έχουμε δεν έχουμε δάνεια ήδη έχει δρομολογηθεί και επισπευθεί.

Επέρχεται κούρεμα ή και κατάσχεση λογαριασμών, σταδιακά μεν, αλλά σίγουρα. Αυτήν την στιγμή αποφασίζεται το πως ακριβώς θα γίνεται, πίσω από κλειστές πόρτες κάπου στην Ευρωπαϊκή Ένωση...

Σύντομα, όλα τα χρέη, θα ανήκουν σε ιδιωτικούς οργανισμούς, ακόμα και αυτών προς το δημόσιο, γιατί τα χρέη προς το δημόσιο θα τιτλοποιηθούν για να περάσουν στο ιδιωτικό, διεθνή και τοκογλυφικό συμφέρον.

Θα έχουμε Ιδιωτικές εισπρακτικές που θα κάνουν την φοροεισπρακτική εργασία και η αστυνομία, το ΣΔΟΕ και η εφορία ήδη οργανώνονται για να εφαρμόζουν βίαια εφαρμογή της φορολόγησης.

Η αδυναμία να πληρώσει φόρο καποιος θα γίνει έγκλημα. Η ταμπέλα "φοροφυγάς" θα χρησιμοποιηθεί για να βιάζονται τα δικαιώματα του κάθε πολίτη ποτ τον έχει εξαθλιώσει το καθεστώς.

Οι φυλακίσεις του απλού, φτωχού Λαού για "φορολογικά εγκλήματα" είναι προ των θυρών.

Οι απεργίες θα γίνουν de facto παράνομες, θα καταστέλλονται ασύστολα με "νομότυπους" τρόπους αλλά και με απροκάλυπτη βία.

Κάποιοι συμπολίτες μας, θα αναλάβουν ως καθήκον τους να κατασκοπεύουν όσους το "σύστημα" θεωρεί ως εχθρούς του.

Συστήματα άμεσης και ταχείας έκδοσης δικογράφων για χρέη προς τράπεζες αλλά και προσεχώς στο Δημόσιο, ήδη ετοιμάζονται. Οι νομικές προσβολές προς τους πολίτες θα πάρουν διαστάσεις απόλυτης λαίλαπας.

Ο όποιος ορυκτός και άλλος πλούτος της χώρας, δεν θα ξεπουληθεί απλά. Οι δωσίλογοι, στην ουσία θα παραχωρήσουν ότι ορυκτό πλούτο βρει σε όποιον αποφασιστεί.

Η αλλαγή του Πολιτεύματος και Συντάγματος, για μόνιμη νομιμοποίηση δικτατορικών και κατοχικών, πρακτικών είναι κάτι που θα ήθελαν να κάνουν όσο το πιο σύντομα είναι δυνατόν. Μόλις βρούν την ευκαιρία θα το κάνουν άμεσα.

Η όποια Δημοκρατία που ξέρουμε μέχρι σήμερα θα λάβει ένα οριστικό τέλος και ο σκοπός της ύπαρξής μας, θα είναι απλά για να υπηρετούμε την Ομοσπονδία μέσα σε Ειδικές οικονομικές ζώνες.

Τα βασικά δικαιώματα μας ως πολίτες αλλά και τα εργασιακά μας θα εξαφανιστούν. Οι μόνοι που θα έχουν δικαιώματα θα είναι οι μέτοχοι του κορπορατικού φασιμού που μας επιβάλλεται βήμα προς βήμα.

Θα τρώμε ότι μας λένε, με τον τρόπο που μας λένε, στην ποσότητα που μας λένε.

Θα χρησιμοποιούμε τα φάρμακα που μας δίνει το καθεστώς, χωρίς να ξέρει κανείς το πως λειτουργούν, η οτιδήποτε άλλο κανονικά είναι υποχρεωμένοι να μας αποκαλύπτουν.

Η Ομοσπονδιοποίηση είναι ο διακαής πόθος των επικυρίαρχων. Το μόνο πράγμα που μπορεί να την σταματήσει είναι η έννοια, η ύπαρξη και η υπεράσπιση του Έθνους-Κράτους. Οι Πατρίδες, είναι ένα μεγάλο φρένο στους σκοπούς του άκρατου καπιταλιστικού και Ιμπεριαλιστικού φασισμού που θέλει να μας επιβάλουν οι πραγματικοί επικυρίαρχοι της Ευρώπης. Γι αυτό και το σύστημα θα χρησιμοποιήσει τα όργανά της, που άθελά τους ή ηθελήμένα θα προσπαθήσουν να εξαφανίσουν τις Πατριωτικές έννοιες από την συνείδηση των Λαών, νομίζοντας ότι υποστηρίζουν την ιδεολογία τους. Στην ουσία όμως, απλά κάνουν την εργασία που τους έχει αναθέσει ο κορπορατικός φασιμός που θέλει παγκοσμια δικτατορία και άκρατο καπιταλισμό.

Πολλοί από εμάς δεν χρειαζόμαστε πια αποδείξεις, μας φτάνει η καθημερινότητα. Εάν ζητά όμως κανείς αποδείξεις και το εννοεί με θεμιτό τρόπο, ήδη θα έχει δει πολλές από αυτές και εάν χρειαστεί, θα αναζητήσει και τις υπόλοιπες. Αλλά δεν με απασχολεί αυτό. Αυτό που με απασχολεί, είναι ότι υποτίθεται τουλάχιστον ότι έχουμε στην χώρα μας κάποιες δυνάμεις που "εναντιώνονται" σε όλα αυτά. Αλλά εάν προσπαθήσει κανείς να ψάξει να βρει τι ακριβώς κάνουν για να εναντιωθούν, δεν θα βρει απολύτως τίποτα. 

Οι διαδικασίες για να έρθουν αυτά που ανέφερα παραπάνω, έστω και μερικώς, αλλάζουν διαρκώς και γίνονται όλο και πιο εύκολες γι αυτούς. Νομότυπα βέβαια, για να υπάρχει τουλάχιστον και μια τυπική νομιμοποίηση. Δικαιολογείται λοιπόν, κάποιος να πιστεύει ότι θα έχουμε βελτίωση; Για τον απλό κόσμο, όπως ανέφερα, ως έναν βαθμό ίσως. Το ερώτημα είναι ποιος δεν επιτρέπεται να μην έχει καταλάβει που ακριβώς πάμε; Η απάντηση είναι η προφανής: Η αντιπολίτευση και η δικαιοσύνη. Αυτοί έπρεπε να ξέρουν καλύτερα. Αυτοί έπρεπε να ήδη να τους είχαν ρίξει. Αυτοί, ήδη είχαν πολλαπλές ευκαιρίες να το κάνουν. Γιατί δεν το έκαναν; γιατί δεν το κάνουν έστω και τώρα; Μήπως ήδη τα ξέρουν; Η απάντηση είναι προφανής, αλλά εδώ πάμε να καταλήξουμε σε κάποια άλλα συμπεράσματα...

Απ' ότι φαίνεται, η αντιπολίτευση και η δικαιοσύνη δικαιολογούν τον εαυτό τους με το να φωνάζουν με πάθος για οτιδήποτε παρεμφερές και περιφεριακό του πραγματικού ζητήματος. Παρ όλη την καταστροφή και ανθρωποθυσίες που γίνονται, παρ όλο τον όλεθρο που μας έχει πλακώσει σχεδόν ανεπιστρεπτί, αυτοί οι δύο, κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν που ακριβώς είναι το πρόβλημα. Εδώ έχουμε δηλαδή ούτε έναν ούτε δύο ελέφαντες στο σαλόνι μας. Καιρός λοιπόν, να μιλήσουμε για τους ελέφαντες που θα μπορούσαν να είχαν επιφέρει μαζί με τον Λαό την μεγάλη αλλαγή και ανατροπή προς το καλύτερο:

Είναι ο ΣΥΡΙΖΑ,το ΚΚΕ και οι ΑΝΕΛ. και μιλάμε βέβαια για τις κορυφές των κομμάτων αυτών και όχι το μεγαλύτερο μέρος της βάσης των. Τα κόμματα αυτά, μιλούν, φωνάζουν, καταγγέλλουν, κάνουν ότι μπορούν δηλαδή για να προκαλέσουν αντιπερισπασμό, να αποφύγουν να κοιτάξουν έστω και για ένα δευτερόλεπτο την ουσία του θέματος. Η Εθνική Ανεξαρτησία, η Δικτατορική Ε.Ε. , το εργαλείο της καταστροφής τους που είναι το Ευρώ, το Σάπιο πολιτικό σύστημα και πολίτευμα, η απόλυτη απουσία δικαιοσύνης, η απροκάλυπτη Κατοχή και Δικτατορία, είναι γι αυτούς θέματα δεν θέλουν να τους απασχολούν επί της ουσίας. Ακόμα και εάν αναφέρουν κάποια από αυτά, το κάνουν για τις εντυπώσεις. Τον υπόλοιπο χρόνο, πολλοί από αυτούς ελπίζουν ότι κάπως, κάπου και κάποτε, τα πράγματα θα αλλάξουν αυτόματα, ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΥΠΑΡΧΟΝ ΣΑΠΙΟ ΣΥΣΤΗΜΑ, ώστε επιτέλους να πάρουν και αυτοί μια θεσούλα. Οι υπόλοιποι, όπως είναι το σημερινό ΚΚΕ, ήδη έχουν της θέση που θέλουν και κάνουν τα πάντα να κρατηθούν εκεί ακριβώς που είναι σήμερα. 

Εάν ψάξουμε να βρούμε τον ρόλο που έχει επιτελέσει, τότε είναι προφανές μέρος αυτής της "ομάδας" είναι και η δικαιοσύνη, που στηρίζει και νομιμοποιεί την κατοχική δικτατορία, με κάθε τρόπο. Γιατί άλλωστε να περιμένουμε και κάτι διαφορετικό; Αφού και εκεί, δεσπόζει η οικογενειοκρατία και γενικότερα η ίδια σαπίλα του μεταπολιτευτικού πολιτεύματος μέσα στο οποίο αλληλοϋποστηρίζονται και πράττουν ενάντια στον Λαό που υποτίθεται ότι υπηρετούν. 

Δεν είναι λοιπόν καθόλου παράξενο, που οι περισσότεροι από μας πλέον νοιώθουμε ότι ζούμε σε ένα καθεστώς όπου το κράτος είναι εχθρός μας. Η κάθε μας κίνηση, ότι κάνουμε, νύχτα-μέρα, γίνεται υπό το τρομακτικό βάρος τις πίεσης αλλά και φόβου ακόμα, που δεχόμαστε από το καθεστώς. Ο λόγος βέβαια δεν είναι μόνο γιατί υπάρχει η κρίση έτσι απλά. Ο πραγματικός λόγος, είναι γιατί το μεγαλύτερο μέρος του Λαού έχει απέναντί του έναν εχθρό που ενωμένος κάτω από το κοινό του συμφέρον και δεν έχει κανένα πρόβλημα να μας αντιμετωπίσει με την βία, άμεσα ή έμμεσα για να προστατεύσει αυτά τα συμφέροντά του. Εάν προσέξει κανείς τι γίνεται σήμερα όλο και πιο απροκάλυπτα, θα δει ότι οι διαφωνίες σύσσωμης της αντιπολίτευσης, με τα κόμματα που ήταν και είναι στην εξουσία σταματούν απολύτως και αμέσως, όταν βρεθεί σε κίνδυνο το ίδιο το πλαίσιο μέσα στο οποίο λειτουργούν. Όποιες και να ήταν αυτές οι "διαφορές", όσο ιδεολογικά διαφορετικές και να φαίνονται ότι είναι. Γιατί αυτό το "πλαίσιο" που τους κρατά εκεί που είναι σήμερα και τους δίνει την δυνατότητα να τρώνε και να πίνουν από την σάρκα και το αίμα του ίδιου του Λαού, είναι ο μόνος τρόπος που υπάρχει για να επιβιώσουν. Και το ξέρουν πολύ καλά αυτό.

Η αλήθεια για το υπάρχον πολιτικό καθεστώς, μέσα στο οποίο απολύτως ανήκουν ΟΛΑ τα κόμματα της Βουλής, αλλά και η ίδια η δικαιοσύνη, είναι μόνο μία: Όπως και τα λεγόμενα κόμματα της εξουσίας που είχαμε μέχρι σήμερα, η δικαιοσύνη, οι ΑΝΕΛ, το ΚΚΕ και ο ΣΥΡΙΖΑ αλλά και τα διάφορα συμφέροντα που εμπλέκονται πολύπλοκα και πολυεπίπεδα μαζίμε τους υπόλοιπους, δεν θέλουν σε καμία περίπτωση να αλλάξει το συνολικό καθεστώς. Η ανατροπή είναι κάτι που θα αποφύγουν να γίνει, με όλες τους τις δυνάμεις και όλη τους την ψυχή. Γιατί ξέρουν ότι εάν άφηναν ποτέ τον Λαό να τους ελέγξει και να ασκεί την εξουσία του πάνω τους, τότε πολύ γρήγορα θα εξαφανίζονταν όλοι τους από τις διάφορες θέσεις τους που έχουν στο κράτος αλλά και την ίδια την Ιστορία αυτού του Τόπου... Έτσι λοιπόν, ΟΛΟΙ τους, θα συνεχίσουν ακάθεκτοι να υπερασπίζονται το υπάρχον πολίτευμα και γενικότερο σύστημα, που βρωμοκοπάει ασύστολα πλέον μέσα στα ίδια του τα περιττώματα, ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΑΝ Ο ΙΔΙΟΣ Ο ΛΑΟΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΘΥΣΙΑΣΤΕΙ. Γι αυτό και είναι απολύτως διατεθειμένοι να αφήσουν να γίνουν όλα τα παραπάνω που ανέφερα και με το παραπάνω, αρκεί αυτά που θα γίνουν να μην θέσουν σε κίνδυνο το υπάρχον πλαίσιο που τους παρέχει τα συμφέροντά τους. 

Καταλάβαμε πως σκέπτονται αυτοί, δηλαδή ολόκληρο το σύστημα της κυβέρνησης, αντιπολίτευσης και δικαιοσύνης αλλά και των λοιπών διαπλεκόμενων; Καταλάβαμε, ότι οι ιδεολογίες που μας λένε ότι έχουν, οι αξίες που μας λένε ότι πρεσβεύουν, η Δημοκρατία που μας λένε ότι υπηρετούν και ο Λαός που έπρεπε να έχουν ως αφεντικό, τα λειτουργήματα που υποτίθεται ότι κάνουν, δεν έχουν απολύτως καμία αξία γι αυτούς, εάν αυτοί οι ίδιοι δεν έχουν τις θέσεις που σήμερα έχουν; Όλοι τους, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ, ΛΑΟΣ, ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ, Χ.Α., Δικαιοσύνη, Ιδιωτικά ΜΜΕ και άλλοι, θυσιάζουν και θα συνεχίσουν να θυσιάζουν - μέχρι τέλους και μέχρι τελικής πτώσεως - για να κρατηθεί το υπάρχον σύστημα στην σημερινή κατάστασή του. Υποστηρίζουν την Χούντα και τα διατάγματα της, μόνο και μόνο γιατί εάν δεν το κάνουν, θα χάσουν το πλαίσιο μέσα στο οποίο μπορούν και υπάρχουν. 

Προτιμούν δηλαδή να πεθάνουμε όλοι μας, για να μην πεθάνουν αυτοί. Εξ ορισμού δηλαδή, είναι όλοι τους εχθροί μας και γι αυτό του νοιώθουμε ως τέτοιους. Γι αυτό και συνεργάζονται άμεσα ή έμμεσα με τους επικυρίαρχους της Ε.Ε., του ΔΝΤ αλλά και τους λοιπούς ταγούς τους συστήματος. Γι αυτό και αρκούνται στα σκληρά λόγια και καταγγελίες, χωρίς ποτέ να κάνουν οτιδήποτε το ουσιαστικό. Ξεχάστε τα παραμύθια, ότι τα κάνουν για να μας σώσουν όπως μας λένε ή για να κάνουν "σκληρή" αντιπολίτευση ή να ασκούν δικαιοσύνη ή οποιοδήποτε άλλου λειτούργημα. Ότι κάνουν, το κάνουν για να κρατηθεί ολόκληρο το σύστημα στην σημερινή του κατάσταση για πάντα, με τα σημερινά διαπλεκόμενα συμφέροντα να μας χειραγωγούν και να μας καταδυναστεύουν νομότυπα, συνεχώς και χωρίς κανένα απολύτως όριο.

Τι μπορεί να αντισταθεί σε αυτό το καθεστώς που δεν έχει κανένα πρόβλημα να μας σκοτώσει όλους, για χάρη της δικιάς του επιβίωσης; Πρέπει να καταλάβει ο Λαός, ότι εδώ έχουμε μια περίπτωση πολέμου όπου υπάρχουν δύο και μόνο πλευρές. Αυτήν του διεθνούς τοκογλυφικού συμφέροντος και του υπάρχοντος καθεστώτος που συνεργάζεται για το δικό του συμφέρον. Και την άλλη πλευρά, του ίδιου του απλού Λαού που σήμερα φυλλορροεί μπροστά στην τρομακτικά οργανωμένη επίθεση που δέχεται. Πρέπει να αγωνιστεί ο Λαός κάτω από το κοινό του συμφέρον να αποτινάξει επιτέλους τον ζυγό του απόλυτου ελέγχου που ετοιμάζεται και έρχεται ολοταχώς και έχει ως αιχμή του δόρατος σύσσωμο το σημερινό πολιτικό προσωπικό μαζί με την δικαιοσύνη και λοιπούς φίλους τους.

Και ποιος είναι ο αγώνας αυτός ακριβώς; Ο αγώνας αυτός, θα πρέπει να διέπεται από τον πόθο για Δημοκρατία και πραγματική Λαϊκή εξουσία, όπου αυτή διαφυλάσσεται από την ύπαρξη αυτόνομων κρατών. Αγώνας, όπου ο σεβασμός για την Πατρίδα μας θα συνδυαστεί με τον σεβασμό προς ΟΛΕΣ τις δίκαιες Πατρίδες των Λαών του κόσμου, γιατί ο εχθρός όλων των Λαών είναι κοινός. Και τέλος , ο αγώνας που πρέπει να είναι εθνικό-απελευθερωτικός, γιατί ο τρόπος με τον οποίο θέλουν να υλοποιήσουν την απόλυτη εκμετάλλευση είναι η κατάργηση όλων των κρατών. 

Γιατί η κατάργηση των κρατών και των Εθνών αυτή που θέλουν να επιβάλλουν, δεν είναι βέβαια αυτή που θα μπορούσε να υπάρξει κάποτε στα πλαίσια μιας ώριμης, αναγεννημένης και πραγματικά ελεύθερης ανθρωπότητας, αλλά είναι αυτή που σήμερα με όρους παγκόσμιου καθεστώτος διακυβέρνησης, οδηγεί την ανθρωπότητα στην απόλυτη χειραγώγηση και εκμετάλλευση. Την κατάργηση των Πατρίδων και των Εθνών, για να αντικατασταθούν από μια άμορφη μάζα από σκλάβους που θα δέχεται χωρίς παράπονο την καταδυνάστευση του, δια μέσου μιας πλανητικής δικτατορίας όπου ο απόλυτος εξευτελισμός της ανθρωπότητας - και όχι ο εργάτης - δεν θα έχει καμία Πατρίδα. Αυτήν την πλανητική δικτατορία δηλαδή, για την οποία η σημερινή κυβέρνηση μαζί με την αντιπολίτευση, δικαιοσύνη και λοιπούς διαπλεκόμενους προετοιμάζεται να κρατήσει με νύχια και με δόντια τις θέσεις που πάντα είχε. 

Το πρόβλημα δεν είναι απλά οι κυβερνήσεις που μας έχουν καταντήσει εδώ. Το πρόβλημα είναι ολόκληρος ο τραγικός συρφετός από κόμματα, θεσμούς και συνεργάτες του συστήματος όπου ο καθένας κάνει ότι μπορεί για να διασπάσει, να περάσει αντιπερισπασμό και να καταστρέψει οτιδήποτε θα μπορούσε να γεννήσει πραγματική Δημοκρατία. 

Αυτός είναι σήμερα ο πρωτογενής εχθρός που βρίσκεται παντού και σε όλα τα σημαντικά πόστα του Κράτους. Αυτός είναι που προσπαθεί με διάφορες τεχνικές από το ψεύτικο μετερίζι του, να ορίσει για λογαριασμό του Λαού, ποια θα είναι η αρένα όπου θα γίνει κάθε ψεύτικος αγώνας. Και το κάνουν αυτό, αποκρύπτοντας επιμελώς τον πραγματικό, ουσιαστικό αγώνα: Τον εθνικό-απελευθερωτικό αγώνα, που αρχίζει με την μετωπική και ολοκληρωτική μη αποδοχή νομιμότητας της σημερινής Ευρώ-Χουντάρας - όχι δηλαδή μόνο στην στάση πληρωμών - και τελειώνει με την ολοκληρωτική και εκ βάθρων αναγέννηση αυτής της Πατρίδας και Έθνους! 

Καλή Λευτεριά!

Σ. Κατσούλης 

Ε.Πα.Μ Νότιου Τομέα

http://dostoglouermis.blogspot.gr/2013/06/blog-post_24.html

Πάει και η δεύτερη συνεχόμενη ευκαιρία μέσα σε ένα μήνα. Λες να χρειαστεί να φτάσουμε τις 95, όπως στην γείτονα χώρα?

to: erapatras@freemail.gr

Με το να ανοίξει άμεσα η ερτ, επανερχόμενη στην πρότερη κατάστασή της, δεν αποτελεί νίκη. Ίσα-ίσα. Η νέα «δημόσια» «κρατική» ραδιοτηλεόραση που θα δημιουργηθεί θα είναι η φωνή της φασιστικής πραγματικότητας που ζούμε τα τελευταία χρόνια. Όχι πως δεν ήταν στο παρελθόν, αλλά έστω τότε, υπήρχαν και λίγοι που έδιναν λόγο ή αντιπροσώπευαν το δικαίωμα στην αντίθετη άποψη. 

Είστε ξεφτίλες ρε.

Ξεπουλήσατε τον τίμιο και αγνό αγώνα υπέρ του δικαίου, του λαού. 

Ξεπουλήσατε την ελπίδα των πάνω από 1000 ατόμων που εκφράστηκαν εδώ και έξι μέρες μέσω της δημόσιας συχνότητας και των χιλιάδων που είναι έτοιμοι να πάρουν την τύχη τους στα χέρια τους. 

Είστε πειθήνια ανθρωπάκια που εκτελείτε διαταγές των πουλημένων σωματείων σας. 

Είστε κι εσείς το ίδιο υπεύθυνοι για τις ζωές που χάθηκαν και την γενοκτονία που υφιστάμεθα όλοι εμείς που κατοικούμε σε τούτο τον τόπο.  

Εμείς  ήμασταν εδώ δίπλα σας τόσες μέρες να περιφρουρούμε το δικαίωμα της ελευθερίας του λόγου από Τρίκαλα μέχρι Μεσσηνία και από Πειραιά μέχρι Ζάκυνθο, αλλά και την αρχική σας τοποθέτηση οτι θα είστε ο καταλύτης της πανελλαδικής αφύπνισης και το κάστρο του αγώνα που δεν πρέπει να πέσει.

Ξεπουλήσατε κι εμάς.

Είστε άξιοι της τύχης που επιφυλάσσουν τα ντόπια και ξένα αφεντικά σας.

ΟΛΑ ΟΣΑ ΖΟΥΜΕ ΚΑΙ ΒΙΩΝΟΥΜΕ ΚΑΤΑΓΡΑΦΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ. 

ΔΙΠΛΑ ΜΑΣ, ΛΙΓΕΣ ΕΚΑΤΟΝΤΑΔΕΣ ΧΙΛΙΟΜΕΤΡΑ ΑΝΑΤΟΛΙΚΑ, ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΙΔΙΑ ΣΑΝ ΤΗ ΔΙΚΙΑ ΜΑΣ ΚΑΤΑΣΤΕΛΛΕΙ ΔΟΛΟΦΟΝΙΚΑ ΤΗΝ ΥΠΑΡΞΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΤΗΣ ΑΝΤΙΘΕΤΗΣ ΓΝΩΜΗΣ, ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΤΗΣ ΕΚΦΡΑΣΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗΝ ΑΞΙΟΠΡΕΠΗ ΔΙΑΒΙΩΣΗ.

ΔΕΝ ΑΚΟΥΣΑΜΕ ΤΙΠΟΤΑ ΓΙΑ ΕΦΤΑ ΜΕΡΕΣ.

ΤΡΑΒΑΤΕ ΝΑ ΦΑΤΕ ΤΟ ΑΡΝΑΚΙ ΣΑΣ ΤΩΡΑ.

Γεια σου ρε Αναστασία, είσαι παλικάρι

ΕΠΑΜ ΠΑΤΡΑΣ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Σχετικά με την Επιστολή της Αντιδημάρχου Κοινωνικής Προστασίας και Προέδρου του Ν.Π.Δ.Δ. Κοινωνικής Προστασίας & Αλληλεγγύης Δήμου Λέσβου, Αναστασίας Αντωνέλλη στο Δήμαρχο Λέσβου, Δημήτρη Βουνάτσο, με θέμα την άρνηση αποστολής στοιχείων του Ν.Π.Δ.Δ. στο Υπουργείο Εσωτερικών.

Διαβάζοντας την επιστολή της κ. Αντωνέλλη, διαπιστώσαμε  πόσο απλό γίνεται  το επιτηδευμένα «σύνθετο»  που σκοπό έχει  πιο πολύ να συσκοτίσει παρά να αποκαλύψει τα όσα κατακλυσμιαία συμβαίνουν γύρω μας. Πόσοι τόνοι γραπτών .πόσες ‘βαθυστόχαστες’ αναλύσεις, περί  κρίσης αξιών, περί διεφθαρμένου κράτους ,περί νέας ηθικής, που ταλαντεύονται ανάμεσα  στην ισοπεδωτική γενίκευση  και   τη μεροληπτική εξαίρεση πάντα της ‘δικιάς’ μας ομάδας.

Τα πράγματα ωστόσο είναι εξαιρετικά απλά. Μας λείπει δεκαετίες τώρα  το ‘παράδειγμα’., δηλ. η υπεύθυνη στάση ζωής που χαρακτηρίζεται από καταδίκη του φαύλου, του άσχημου του άδικου, όταν αυτό μάλιστα ενδύεται το μανδύα του «γενικού καλού». Μας λείπει η ανυποχώρητη υπεράσπιση  των κοινωνικών αγαθών, κυρίως από εκείνους που ορκίστηκαν να τα διαφυλάττουν, ενάντια σε οποιαδήποτε προσπάθεια περιορισμού ή κατάργησής τους.

 Αναφερόμαστε  προφανώς   στην άρνησή της Κ. Αντωνέλλη να  αποστείλει   στοιχεία του ΝΠΔΔ στο Υπουργείο Εσωτερικών ,την άρνησή της  επομένως να συμπράξει σε απολύσεις προσωπικού  και σε διάλυση  των κοινωνικών δομών στο νησί της ,την άρνησή της να συνυπογράψει άλλη μια πράξη καθημερινής υποτέλειας και σύμπραξης με τον εχθρό. Ποιον εχθρό;; αυτόν που  ζητά από το ΔΥ ‘απλώς’ να υπογράψει  ένα υπηρεσιακό έγγραφο  που στην ουσία ισοδυναμεί με χιλιάδες προσωπικές και οικογενειακές τραγωδίες- δηλαδή, την κατοχική κυβέρνηση.

Ο ΔΥ δεν είναι ο υποταγμένος ή αδιάφορος ανθρωπάκος που εκτελεί εντολές άνωθεν. Βρίσκεται στη θέση αυτή, όχι για να διαιωνίσει τη συνέχεια ενός κράτους ληστρικού και εντέλει αντικοινωνικού, αλλά για να επιτελέσει αυτό για το οποίο ορκίστηκε :«ΑΡΝΟΥΜΑΙ να παραβώ τον όρκο που έδωσα για την υπηρέτηση του Δημοσίου Συμφέροντος»

Τα μέλη του  ΕΠΑΜ ΠΑΤΡΑΣ δηλώνουν την ολόθερμη υποστήριξή τους στην κ. Αντωνέλλη που με τη θαρραλέα της πράξη επαναπροσδιόρισε και ανύψωσε  την έννοια του  δημόσιου λειτουργού. Θα βρισκόμαστε με όλες μας τις δυνάμεις στο πλάι καθενός που σέβεται το ρόλο του ως εντολέα του δημοσίου ,δηλαδή του λαού και  θα τον υπερασπιζόμαστε από τις επιθέσεις της φασίζουσας κυβέρνησης και των υποστηρικτών της με λόγο και έργο.