Τετάρτη 27 Ιουνίου 2012

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΝΥΠΑΚΟΗ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ



Η πολιτική ανυπακοή – civil disobedience – είναι μια θεωρία της πολιτικής φιλοσοφίας, που αναφέρεται στην άρνηση του πολίτη να υπακούσει ή να συμμορφωθεί με νόμο ή άλλη προσταγή της πολιτικής εξουσίας που θεωρεί ανήθικο, άδικο ή παράλογο, με σκοπό η πολιτική εξουσία να πειστεί ή να εξαναγκαστεί να καταργήσει ή να τροποποιήσει αυτόν τον νόμο ή την προσταγή.
Οι ρίζες αυτής της θεωρίας ανιχνεύονται ήδη στην «Αντιγόνη», που θάβει το αδελφό της παρά την απαγόρευση του Κρέοντα, επειδή αυτό της επιτάσσει η συνείδησή της. Η θεωρία μορφοποιήθηκε πάντως στα μέσα του 19ου αιώνα από τον Αμερικανό Henry David Thoreau και το δοκίμιό του «Πολιτική Ανυπακοή». Η θεωρία της πολιτικής ανυπακοής, ή όπως αλλιώς αποκαλέστηκε, βρίσκεται στη βάση της πολιτικής σκέψης και πράξης του Gandhi .και του αγώνα κατά του βρετανικού αποικιοκρατικού καθεστώτος στην Ινδία ή του Martin Luther King και του αγώνα κατά του apartheid.

Ο Thoreau διατύπωσε τη θεωρία του με την εξής αφορμή: Αρνήθηκε να πληρώσει τους φόρους του με το σκεπτικό πως, όταν καταβάλλεις το φόρο, δέχεσαι και την πολιτική της κυβέρνησης που υποστηρίζει το καθεστώς της δουλείας και τον μεξικανικό-αμερικανικό πόλεμο, πολιτική που όμως θεωρεί άδικη και ανήθικη. Πρέπει επομένως να αρνηθείς να πληρώσεις το φόρο, όχι μόνο για να μην έρθεις σε σύγκρουση με τη συνείδησή σου, αλλά και για να εκφράσεις την αντίθεσή και την διαμαρτυρία σου στην πολιτική αυτή.
Στην ουσία, η θεωρία της πολιτικής ανυπακοής αντιδιαστέλλει την τυπική νομιμότητα μιας κυβέρνησης, που έχει εκλεγεί νόμιμα και έχει την πλειοψηφία του λαού, από την ηθική νομιμοποίησή της. Προβάλλει το γεγονός πως η απόφαση της πλειοψηφίας, που μπορεί να είναι καθ’όλα νόμιμη, δεν είναι εξ ορισμού δίκαιη και ηθική. Ο πολίτης οφείλει να υπακούσει στη συνείδησή του και να μην υπακούσει στον άδικο και ανήθικο νόμο, γιατί έτσι μόνο υπηρετεί πραγματικά την πατρίδα του.
Η πράξη πολιτικής ανυπακοής διαφοροποιείται συνεπώς από την άρνηση εφαρμογής ενός νόμου για λόγους καθαρά ιδιωτικού συμφέροντος. Η άρνηση υπακοής εκκινεί από την προστασία του δημοσίου συμφέροντος και όχι από κάποιο προσωπικό όφελος. Γι αυτό και πρέπει να είναι πράξη ενσυνείδητη, ο πολίτης πρέπει δηλαδή να έχει συνείδηση του πολιτικού στόχου που θέλει να υπηρετήσει με την υπακοή, και πράξη δημόσια και διαφανής, να δηλώνεται δηλαδή ή πάντως να προκύπτει σαφώς ο πολιτικός στόχος. Η πολιτική ανυπακοή αποσκοπεί στο να πείσει την κοινή γνώμη για το ορθό και δίκαιο της ανυπακοής και να εξαναγκάσει την πολιτική εξουσία να αποσύρει το άδικο μέτρο και να αλλάξει την πολιτική της. Μπορεί να είναι ατομική ή και συλλογική. Συνήθως είναι μη βίαιη και ειρηνική. Γι αυτό και εκείνος που ασκεί πολιτική ανυπακοή δεν αποφεύγει τις νομικές κυρώσεις που επισύρει η πράξη του: Ο ίδιος ο Thoreau άλλωστε πήγε φυλακή για την άρνησή του να πληρώσει τον φόρο.
Η πολιτική ανυπακοή εμφανίζεται ως η ύστατη λύση ‘το ultimum refugium‘ όταν δεν έχουν ευδοκιμήσει τα νόμιμα μέσα που διαθέτει ο πολίτης για να διαμαρτυρηθεί απέναντι στην πολιτική εξουσία για την προσταγή που θεωρεί άδικη ή ανήθικη. Η πολιτική ανυπακοή αναπτύσσει επομένως τη σημασία της ακριβώς σε εκείνα τα πεδία όπου το θετό δίκαιο συγκρούεται με θεμελιώδεις αρχές ή αξίες της κοινωνικής συμβίωσης. Μπορεί η προσταγή να είναι μεν σύμφωνη με τον τύπο και το γράμμα του νόμου, έρχεται όμως σε σύγκρουση με το αξιακό σύστημα στο οποίο στηρίζεται η κοινωνική συμβίωση και το Σύνταγμα.
Κοντά στην έννοια της πολιτικής ανυπακοής βρίσκεται το δικαίωμα αντίστασης. Σε αντίθεση με την πολιτική ανυπακοή, που δεν κατοχυρώνεται ρητά στο Σύνταγμά μας, το δικαίωμα αντίστασης προβλέπεται στο ακροτελεύτιο άρθρο 120 παρ.4 του Συντάγματος. Σύμφωνα με το άρθρο αυτό «η τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία».
Το δικαίωμα αντίστασης του άρθρου 120 παρ.4 εισήχθη στο Σύνταγμά μας το 1975, ως απάντηση στη βίαιη κατάλυση του πολιτεύματος με το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967. Στην ιστορία των δημοκρατιών πάντως, το δικαίωμα αντίστασης είναι πολύ παλαιότερο και αποτελεί κεκτημένο του πολιτικού και συνταγματικού μας πολιτισμού. Οι ρίζες του βρίσκονται ήδη στην Μάγκνα Κάρτα του 1215: Η πίστη και υπακοή στον άρχοντα είχε ως αμοιβαίο αντάλλαγμα την υποχρέωσή του να προστατεύει τον υποτελή υπήκοο, και έπαυε όταν ο άρχοντας δεν πληρούσε την υποχρέωσή του αυτή.. Αυτή η «συναλλακτική» αντίληψη της υποχρέωσης υπακοής στους νόμους αποτελεί και τη βάση της έννοιας του «κοινωνικού συμβολαίου», που διαμόρφωσαν ο Locke και ο Rousseau, και στην οποία στηρίζεται όλη η θεωρία του συνταγματικού δημοκρατικού κράτους: Η κοινωνική συμβίωση βασίζεται σε μια πρωταρχική, θεμελιώδη συμφωνία μεταξύ των πολιτών και της πολιτικής εξουσίας, συμφωνία γύρω από τις θεμελιώδεις αρχές της κοινωνικής συμβίωσης. Οι πολίτες δέχονται να υπαχθούν στις επιταγές της πολιτικής εξουσίας με αντάλλαγμα την προστασία των θεμελιωδών τους δικαιωμάτων. Η συμφωνία αυτή καταγράφεται στο Σύνταγμα, που κατοχυρώνει τα θεμελιώδη δικαιώματα των πολιτών και ρυθμίζει την άσκηση της πολιτικής εξουσίας.. Όταν όμως η πολιτική εξουσία παραβιάζει το Σύνταγμα σε βαθμό ώστε να κλονίζονται οι θεμελιώδεις αρχές της κοινωνικής συμβίωσης, και να καταλύεται στην πράξη η πρωταρχική συμφωνία, ο πολίτης αποδεσμεύεται από αυτήν. Στην περίφημη «Διακήρυξη των δικαιωμάτων του Ανθρώπου και του Πολίτη» της γαλλικής Επανάστασης, που αποτελεί ένα από τα θεμελιώδη κείμενα του ευρωπαϊκού συνταγματικού πολιτισμού, η αντίσταση στην τυραννία καταγράφεται ως ένα από τα φυσικά και απαράγραπτα δικαιώματα του ανθρώπου.
Το δικαίωμα αντίστασης του άρθρου 120 παρ.4 του Συντάγματος δεν αφορά απλά την περίπτωση όπου ένας νόμος ή μια πράξη της πολιτικής εξουσίας είναι αντίθετα με το Σύνταγμα. αλλά κάτι πολύ περισσότερο από αυτό. Αφορά την περίπτωση όπου οι πράξεις της πολιτικής εξουσίας συνιστούν – όχι μόνον άμεσα, αλλά και έμμεσα – «κατάλυση με τη βία του Συντάγματος». Όταν δηλαδή η πολιτική της κυβέρνησης καταλήγει να προσβάλλει τις θεμελιώδεις αρχές του Συντάγματος στις οποίες στηρίζεται το «κοινωνικό συμβόλαιο» κυβέρνησης και πολιτών, όπως η μορφή του πολιτεύματος, οι οργανωτικές του βάσεις ή το αξιακό σύστημα που πραγματώνει το Σύνταγμα.
Όπως η πολιτική ανυπακοή, έτσι και το δικαίωμα αντίστασης είναι το ultimum refugium για τον πολίτη όταν οι εγγυήσεις και οι μηχανισμοί που το ίδιο το Σύνταγμα προβλέπει για την τήρησή του, όπως π.χ. η προσφυγή στα δικαστήρια, δεν λειτουργούν. Πηγάζει στην πραγματικότητα από την ίδια την υποχρέωση των πολιτών να τηρούν το Σύνταγμα, όπως άλλωστε προβλέπει ρητά και το άρθρο 120 παρ. 4, που επαφίει την τήρηση του Συντάγματος στον πατριωτισμό των Ελλήνων. Το Σύνταγμα προβλέπει εξ άλλου στο άρθρο 120 παρ.2 πως «ο σεβασμός στο Σύνταγμα και τους νόμους που συμφωνούν με αυτό και η αφοσίωση στην Πατρίδα και τη Δημοκρατία αποτελούν θεμελιώδη υποχρέωση όλων των Ελλήνων». Το δικαίωμα αντίστασης αποτελεί δικαίωμα και υποχρέωση των Ελλήνων να υπερασπίζονται το Σύνταγμα όταν οι πράξεις της πολιτικής εξουσίας ισοδυναμούν με κατάλυσή του. Είναι θεμελιώδες στοιχείο της λαϊκής κυριαρχίας, μάλιστα στην αυθεντική και πρωτογενή της μορφή ως έκφραση της ίδιας της συντακτικής εξουσίας.
Νέδα Κανελλοπούλου
Επίκουρη καθηγήτρια Συγκριτικού Δημοσίου Δικαίου στο Πάντειο Πανεπιστήμιο.

Δευτέρα 25 Ιουνίου 2012

ΠΩΛΕΙΤΑΙ (η) ΖΩΗ (μας), Τα «δικαιώματα νερού» ΕΞΑΝΤΑΣ, προσεχώς και στην Πελοπόννησο


Όλα τα νερά της Χιλής εκτός από τη θάλασσα, έχουν «κοπεί» σε μερίδια που ονομάζονται «δικαιώματα νερού». Τα «δικαιώματα νερού» είναι τίτλοι ιδιοκτησίας ισόβιοι, ξέχωροι από τη γη και έχουν εμπορική αξία, όπως ακριβώς ένα σπίτι, ή ένα κτήμα. Μπορείς να το νοικιάσεις, να το χρησιμοποιήσεις, ή να το κρατήσεις χωρίς να το κάνεις τίποτα περιμένοντας την κατάλληλη στιγμή, για να το πουλήσεις ακριβά.
Στη χώρα, που θεωρείται πρωτοπόρος στις εφαρμογές του νεοφιλελευθερισμού και των ιδιωτικοποιήσεων, όλα τα νερά πωλούνται. Ποτάμια, λίμνες και υπόγεια ύδατα καταλήγουν σε ιδιώτες, σε επιχειρήσεις και κερδοσκόπους που θεωρούν το νερό επένδυση με σκοπό το κέρδος. Στη Χιλή το νερό δεν θεωρείται πια αναφαίρετο δικαίωμα, αλλά εμπορεύσιμο προϊόν. Με άλλα λόγια αυτό σημαίνει, πως αν είσαι αγρότης δεν μπορείς να ποτίσεις το χωράφι σου ακόμα και αν αυτό βρίσκεται στις όχθες του ποταμού διότι το ποτάμι μπορεί να ανήκει σε άλλους. Αντιστοίχως, δεν μπορείς να πάρεις νερό αν δεν έχεις «δικαίωμα» και συλλαμβάνεσαι αν πιαστείς επ' αυτοφώρω.
Όλα ξεκίνησαν το 1981, κατά τη διάρκεια της δικτατορίας του Πινοσέτ όταν δημιουργήθηκε ο Κώδικας του Νερού (Codigo de Aguas), ένα πακέτο νόμων οι οποίοι θεμελιώνουν ότι το νερό δεν είναι δημόσιο αγαθό, αλλά ιδιωτικό προϊόν.

Σάββατο 16 Ιουνίου 2012

ΠΟΥ ‘ΣΑΙ ΑΡΗ…



Ο ελληνικός λαός δεν δύναται αλλά και δεν επιτρέπεται να ξαναζήσει και να ξαναβιώσει στο πετσί του όλα όσα θα έπρεπε να του έχουν χαραχθεί βαθιά στο μυαλό και την ψυχή του.
Ο πόλεμος κατά μας έχει ήδη κηρυχτεί και γίνεται εδώ και δυο χρόνια απροκάλυπτα  και αυτή τη φορά της ιστορίας, τουλάχιστον μέχρι τώρα, είναι οικονομικός και  σφαίρες είναι τα σπρεντ και τα ομόλογα, το χρέος είναι οι βόμβες. Οι άμεσες απώλειες καταγράφονται ως υπογεννητικότητα και αυτοκτονίες. Σαν παράπλευρες απώλειες μετριούνται  οι θάνατοι από τις, πάσης φύσεως,  μειώσεις των κοινωνικών παροχών της χώρας προς τους πολίτες της με πρώτες την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και τις συντάξεις.
Το σχέδιο είναι επεκτατικής φύσης, λεηλατώντας τον φυσικό, ορυκτό  πλούτο της χώρας εξουδετερώνοντας το λαό.
Ο εχθρός είναι  παραπάνω από ένας αφού οι Γερμανοί πρωτίστως κάνουν φανερά τη δουλειά τους, έχοντας εγκαταστήσει στην καρδιά της πρωτεύουσας 3 διοικητικές ομάδες στα πιο νευραλγικά πόστα της διαχείρισης των οικονομικών της χώρας, ενώ αυτοί που είναι πίσω από τις «αγορές» δεν γίνεται να αναγνωριστούν. Το παράδοξο στην ιστορία εδώ είναι πως πρώτα πολεμάς τον εχθρό και άμα χάσεις, τότε και μόνο τότε υπογράφεις χαρτιά. Στην περίπτωσή μας τα ντόπια σκυλιά, οι γαμημένοι ελεεινοί προδότες υπέγραψαν προσφέροντας το ξεπούλημα της χώρας ως δώρο υποδοχής στους νέους κατακτητές.
Άμεσοι συνεργάτες τους είναι σχεδόν το σύνολο των ΜΜΕ, ενώ για την επιβολή της τάξης στα κομμάτια εκείνα της κοινωνίας που αντιτίθενται στα σχέδιά τους χρησιμοποιούν την αστυνομία και τους ανεγκέφαλους της χρυσής ζύμης παρέχοντάς τους πάντα τις καλύτερες διαφημίσεις.
Δυστυχώς, ο ελληνικός λαός δεν μπορεί να καταλάβει και να ενωθεί κι έτσι διευκολύνεται αφενός η λεηλασία κι αφετέρου ο περαιτέρω διαχωρισμός του, ο οποίος ενδεχομένως θα μετατραπεί σε εμφύλια διαμάχη και σύρραξη.
Οι μέρες μας ως άνθρωποι, ως ζωή, ως χρόνος  περνάνε … και περνάνε γρήγορα. Τόσο, που δεν προλαβαίνουμε να τις χορτάσουμε όσο θα μας έπρεπε. Η ποιότητα της ζωής μεγάλου μέρους της κοινωνίας έχει επιδεινωθεί σε επικίνδυνο βαθμό, τέτοιο που αντίστοιχες βραζιλιάνικες φαβέλες μπορεί να αναγνωριστούν  και εδώ, φτιαγμένες όμως με οπλισμένο σκυρόδεμα και τούβλα.
Μιλάω σε εσάς που ζείτε ακόμα τις μίζερες ατομικές ζωές σας: Δεν καταλαβαίνετε πως η μπάλα της ανόδου της εγκληματικότητας μπορεί να πάρει κι εσάς και να σας τραυματίσει έως και θανάσιμα, που λένε και στα δελτία? Δεν καταλαβαίνετε πως ότι και να συμβαίνει στον κόσμο μας, υπάρχει πάντα (ένα) το χρέος το οποίο «πρέπει» να εξυπηρετηθεί και βεβαίως πάση θυσία  εξυπηρετείται; Δεν γίνεται κατανοητό πως οι κάτοχοι του χρέους δεν ενδιαφέρονται εάν υπάρχει, ας πούμε για παράδειγμα, εντατική μονάδα σε περιφερειακά νοσοκομεία;  Όχι. Δυστυχώς, δεν καταλαβαίνουμε, πως δεν ενδιαφέρονται πόσοι άνθρωποι μπορούν να πεθάνουν εξ αιτίας αυτού του γεγονότος, καθιστώντας εμάς ως συναυτουργούς επειδή τους αφήνουμε.  Δεν ενδιαφέρονται για το γεγονός ότι υπάρχουν άνθρωποι που χάνονται επειδή δεν έχουν να φάνε... Για τους συνανθρώπους μας που οδηγούνται στον τερματισμό της ζωής τους βέβαια, σιωπή…  από όλους. Και φανταστείτε ότι είμαστε σε καιρό ειρήνης… α, και «ευρωπαϊκή»  χώρα.
Οι δόσεις του χρέους αγαπητοί 95% εν χριστώ αδελφοί και 5% σκέτο υπόλοιποι αδελφοί, (που κάποιοι/κάποιους από εσάς χάλασαν όποιες συνεργασίες πήγαν να γίνουν πριν τις προηγούμενες εκλογές στο όνομα της δικαιοσύνης για το λαό) καταβάλλονται. Και θα συνεχίσουν να καταβάλλονται ότι και να συμβαίνει.
Ας κάνουμε μια χάρη στα παιδιά μας, στα εγγόνια μας, στα ανίψια μας, στις μανάδες και τους πατεράδες μας. Στον εαυτό μας οι πιο εγωιστές. Ας κάνουμε μια χάρη σ’ αυτό το χώμα που το έχουμε δανειστεί από τα αγέννητα παιδιά των παιδιών μας και που το κατείχαν γενιές και γενιές πριν από μας. Ας κατανοήσουμε πως οι υπεύθυνοι της σημερινής κατάστασης, οι οποίοι είναι επίορκοι ως προς τον σκοπό της ύπαρξής τους στη βουλή, αυτοπλασσάρονται ως εθνοσωτήρες ή wannabe εθνοσωτήρες ενώ ταυτόχρονα σκηνοθετούν το σήμερα και πιάνονται από το φόβο μας και πλάθουν ιστορίες που λέει κι χοντρός. Ας ανησυχήσουμε  λίγο. Γίνεται να μας σώσουν αυτοί που μας κατάστρεψαν έναντι τιμήματος; Γίνεται να μας σώσουν αυτοί που αποκρύπτουν, αλλοιώνοντας, την ιστορία μας; Δεν μπορείτε να φανταστείτε για λίγο το μέλλον; Το άμεσο. Μάθατε ότι την προηγούμενη εβδομάδα ο Τατούλης υπέγραψε για την εκμετάλλευση όλων των υδάτινων πόρων της Πελοποννήσου;  Όχι ε;  Μάλλον όμως ξέρετε ότι οι ναζίδες έχουν ήδη εδραιωθεί στη βουλή και πλακώνουν και «κουμούνια» σε ζωντανή μετάδοση, αλλά, ξέρετε ότι το επόμενο βήμα τους είναι τα σχολεία που πηγαίνουν τα παιδιά μας;  Όχι ε?
Βάλτε το αυτί σας κάτω ρε, και ακούστε: η γη μας χτυπάει με ογδόντα σφυγμούς, ωραίους σαν από παλιό τύμπανο που είπε η Καρέζη. Ξυπνήστε. Αναζητήστε σεβασμό στο πρόσωπό σας. Αναζητήστε την ελευθερία. Απαιτήστε να κάνετε κουμάντο στη ζωή σας δίκαια.    
Αποκλείεται να μην υπάρχει ένας νέος Άρης. Οι προδότες, οι δοσίλογοι, οι μαυραγορίτες και οι  κουκουλοφόροι είναι εδώ ανάμεσά μας. Το ίδιο όμως και οι νέοι εξαθλιωμένοι.
Δυστυχώς.     

Κάπου είχα διαβάσει το εξής (αλλά δεν θυμάμαι που για να αναφέρω την πηγή):
“Ο καλλιτέχνης ως το τέλος μπορεί να διορθώνει το έργο του, ακόμη μπορεί να το καταστρέψει αν δεν το βρει καλό. Ο άνθρωπος την ζωή που έζησε δεν μπορεί πια να την διορθώσει. Είναι χαραγμένη ανέκκλητα. Και όταν έχει όλη την ζωή πίσω του να την κρίνει, είναι καταδικασμένος να την δεχθεί όπως την έζησε, με όλα τα λάθη της, με όλες τις αστοχίες της…”
Άρα λοιπόν στο χέρι του είναι να το γράψει έτσι το βιβλίο που στο τέλος να μην χορταίνει να το διαβάζει.
Είναι στο χέρι του όμως;

Γιώργης Αφαλωνιάτης

Υ.Γ. Λαέ, βάστα γερά, κράτα καλά.




Δευτέρα 11 Ιουνίου 2012

σ' αυτά τα μέρη, από παλιά, μας ζώνουν τα φίδια...


«ΝΑ ΕΙΧΕΤΕ ΠΟΛΙΤΙΚΟΝ ΤΟΝ ΜΑΥΡΟΚΟΡΔΑΤΟ, ΝΑ ΕΙΧΕΤΕ ΤΟΝ ΚΩΛΕΤΗ, ΝΑ ΕΙΧΕΤΕ ΤΟΝ ΖΑΪΜΗ, ΤΟΝ ΜΕΤΑΞΑ ΚΙ ΑΛΛΟΥΣ ΤΟΙΟΥΤΟΥΣ, ΝΑ ΘΕΛΟΥΝ ΑΛΛΟΣ ΤΗΝ ΑΓΓΛΙΑ, ΑΛΛΟΣ ΤΗΝ ΓΑΛΛΙΑ, ΑΛΛΟΣ ΤΗΝ ΡΟΥΣΣΙΑ, ΑΛΛΟΣ ΤΗΝ ΑΟΥΣΤΡΙΑ ΚΙ ΑΛΛΟΣ ΤΗΝ ΜΠΑΥΑΡΙΑ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΑΝΤΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΚΑΙ ΣΥΧΝΟΥΣ ΕΜΦΥΛΙΟΥΣ ΠΟΛΕΜΟΥΣ»
                                                                                                                                    
ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ

Σάββατο 9 Ιουνίου 2012

τα ΞΕΦΤΙΛΙΚΙΑ


Ζητούν από τον Ράιχενμπαχ άμεση χρηματοδότηση του ΕΟΠΥΥ

Την άμεση οικονομική στήριξη του Εθνικού Οργανισμού Παροχής Υπηρεσιών Υγείας (ΕΟΠΥΥ) και συνεπώς του συστήματος υγείας της χώρας, ζητούν πέντε φορείς του φαρμάκου από τον επικεφαλής της Ομάδας Δράσης της ΕΕ για την Ελλάδα, κ. Χορστ Ράιχενμπαχ.

Στην επιστολή τους οι εκπρόσωποι της φαρμακοβιομηχανίας, των φαρμακοποιών και των φαρμακαποθηκάριων τονίζουν ότι είναι ζωτικής σημασίας η χρηματοδότηση του ΕΟΠΥΥ και ζητούν να διατεθεί επειγόντως στον Οργανισμό 1,5 δισ ευρώ, θεωρώντας ότι ειδάλλως μπαίνουν σε κίνδυνο ζωές ασθενών. Επιπλέον, επισημαίνουν ότι η δημοσιονομική στήριξη του ΕΟΠΥΥ είναι μέρος της συμφωνίας που έχει συνάψει η χώρα με τους Ευρωπαίους ελεγκτές και την Ομάδα Εργασίας της ΕΕ για την Ελλάδα.

Την επιστολή υπογράφουν οι πρόεδροι του Συνδέσμου Φαρμακευτικών Επιχειρήσεων της Ελλάδας (ΣΦΕΕ) κ. Κωνσταντίνος Φρουζής, του Πανελλήνιου Φαρμακευτικού Συλλόγου (ΠΦΣ) κ. Θεόδωρος Αμπατζόγλου, της Πανελλήνιας Ένωσης Φαρμακοβιομηχανίας (ΠΕΦ) κ. Δημήτριος Δέμος, της Ομοσπονδίας Συνεταιρισμών Φαρμακοποιών Ελλάδας (ΟΣΦΕ) κ. Μανώλης Κάτσαρης και του Πανελλήνιου Συνδέσμου Φαρμακαποθηκαρίων κ. Ανδρέας Γαλανόπουλος.

«Είναι περισσότερο από επείγον να καλυφθούν τα ελλείμματα του ΕΟΠΥΥ. Η παρούσα κατάσταση συνολικά στο χώρο της Υγείας αποτελεί μία πραγματική υγειονομική κρίση στην Ελλάδα. Το σύστημα Υγείας καταρρέει» αναφέρουν οι εκπρόσωποι των πέντε φορέων στο κείμενο της επιστολής και ζητείται η άμεση χρηματοδότηση του φορέα με 15, δισ ευρώ.

«Είναι ζωτικής σημασίας να χρηματοδοτηθεί ο ΕΟΠΥΥ με 1,5 δισεκατομμύριο ευρώ, προκειμένου να καλύψει τις οικονομικές του δεσμεύσεις, οι οποίες αφορούν τα ιδιωτικά φαρμακεία, τα νοσοκομεία και όλους τους παρόχους της εφοδιαστικής αλυσίδας» εξηγούν.

«Οι ασθενείς δεν μπορούν να πληρώσουν για τα δικά τους φάρμακα και την ίδια στιγμή κρίσιμες μονάδες των νοσοκομείων κλείνουν, λόγω έλλειψης υλικών. Σε αυτή την αφόρητη κατάσταση, προστίθεται ο συνεχώς αυξανόμενος αριθμός φαρμάκων που λείπουν από την αγορά» περιγράφουν την κατάσταση που επικρατεί στο χώρο της υγείας.

«Σύμφωνα με το νόμο 4038/2012, το κράτος θα έπρεπε να είχε ήδη χρηματοδοτήσει τον ΕΟΠΥΥ με το ποσό του 1,5 δισ. ευρώ. Αυτό, όμως, δεν συνέβη. Η νομοθετική αυτή διάταξη σχετικά με τη δημοσιονομική στήριξη του ΕΟΠΥΥ συμφωνήθηκε με τους Ευρωπαίους ελεγκτές και την Ομάδα Εργασίας της ΕΕ για την Ελλάδα» επισημαίνουν και ζητούν την εκταμίευση του ποσού από το υπουργείο Οικονομικών, το οποίο « δεδομένων των συνθηκών δεν το πράττει ή να ζητηθεί από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, πέραν της χρηματοδότησης που έχει ήδη συμφωνηθεί, να καλύψει και αυτό το έλλειμμα»


ΟΧΙ, ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΥΠΟ ΚΑΤΟΧΗ.
ΝΑΙ, ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΥΡΙΟΙ, ΝΟΜΕΙΣ ΚΑΙ ΚΑΤΟΧΟΙ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΜΑΣ.



Έβαλα ενα βόλι στο καριόφιλο
κι έριξα τη νύχτα να φωτίσει
κι είπα να φωνάξουν το θεόφιλο
τον καημό μας για να ζωγραφίσει


Πέμπτη 7 Ιουνίου 2012

Citygroup / ΔΕΗ




Στις 9 Μαΐου, λοιπόν, η Citigroup έβγαλε στον αέρα μια έκθεση για την ΔΕΗ. Μην ακούσω χαζές ερωτήσεις του στυλ "τί δουλειά έχει η Citigroup με την ΔΕΗ;", έτσι; Αν δεν έχει η Citigroup δουλειά με την ΔΕΗ, ποιος έχει; Το ελληνικό κράτος ή ο έλληνας καταναλωτής; Ιδιωτική επιχείρηση είναι πλέον η ΔΕΗ, μη το ξεχνάμε. Τέλος πάντων, ας πάμε παρακάτω.

Σ' αυτή την έκθεση, η Citigroup διατηρεί την μετοχή τής ΔΕΗ με την ένδειξη "buy", δηλαδή εξακολουθεί να την προτείνει στους επενδυτές προς αγορά (σημειώστε ότι λίγες μέρες νωρίτερα, η Citigroup είχε υποβιβάσει την μετοχή τού ΟΠΑΠ από "buy" σε "neutral", δηλαδή ουδέτερη). Την ημέρα που δημοσιεύθηκε η έκθεση, η μετοχή τής ΔΕΗ βρισκόταν στο 1,97 €. Η έκθεση της Citigroup έβαζε στόχο τα 3,5 €, τιμή θελκτική για τους υποψήφιους αγοραστές. Ως εδώ όλα καλά. Το θέμα είναι ότι η Citigroup εκτιμά πως μια "δίκαιη τιμή" για την μετοχή τής ΔΕΗ θα ήταν γύρω στα 9,6 €.

Έχουμε και λέμε, λοιπόν: 1,97 τρέχουσα τιμή - 3,5 εκτίμηση - 9,6 δίκαιη τιμή. Από την σύγκριση αυτών των ποσών προκύπτει ότι η μετοχή τής ΔΕΗ αξίζει σήμερα το 20% τής πραγματικής της αξίας επειδή οι επενδυτές εκτιμούν στο 80% τον κίνδυνο να βγει η Ελλάδα από την ευρωζώνη. Σύμφωνα με τους αναλυτές τής Citigroup, αν η Ελλάδα αποχωρήσει από το ευρώ, θα υποχρεωθεί να υποτιμήσει το νέο νόμισμά της σε ποσοστό 50%-70%, γεγονός που θα καταστήσει απαγορευτική για την ΔΕΗ την μετακύλιση του δολλαριακού της κόστους (για πετρέλαιο, φυσικό αέριο και δικαιώματα ρύπων) στους καταναλωτές. Συνέπεια αυτής της εξέλιξης θα είναι -πάντοτε κατά την έκθεση- η συμπίεση της τιμής τής μετοχής.

Τώρα, θα ρωτήσει κάποιος: "αφού είναι έτσι τα πράγματα, γιατί η Citigroup χαρακτηρίζει την μετοχή τής ΔΕΗ ως buy και εκτιμά ότι θα φτάσει τα 3,5 €;" Αυτό γίνεται επειδή οι αναλυτές τής Citigroup υποβιβάζουν την πιθανότητα εξόδου τής χώρας από την ευρωζώνη σε 60%-65%. Και, για να γενικεύσουμε την κουβέντα, κάπως έτσι σκέφτονται όλοι οι διαχειριστές χαρτοφυλακίων (πρωτογενούς ή δευτερογενούς αγοράς) κάθε είδους (μετοχές, παράγωγα, cds, αντισταθμιστικά κεφάλαια κλπ).

Με απλά λόγια, για όσους δεν κατάλαβαν, το ζήτημα της παραμονής μας στην ευρωζώνη δεν αποτελεί επιλογή τού ελληνικού λαού αλλά των πάσης φύσεως κεφαλαιακών συμφερόντων. Ας θυμηθούμε ότι τελευταία γίνεται πολλή κουβέντα για το αν και κατά πόσο είναι επαρκώς θωρακισμένη η Ευρώπη για να αντιμετωπίσει πιθανή έξοδο τής Ελλάδας από την ευρωζώνη κλπ. Σε τελική ανάλυση, είναι μάλλον κουτό να ασχολούμαστε με το αν αύριο θα περνάμε καλύτερα ή χειρότερα με κάποιο καινούργιο νόμισμα. Ποιος νοιάζεται; Το θέμα είναι τι συμφέρει τους επενδυτές. Όλα τα άλλα είναι φούμαρα, από την στιγμή που τις τύχες μας δεν τις καθορίζει η λαϊκή εξουσία. Χαίρετε.

ολόκληρο το κείμενο: http://teddygr.blogspot.gr/2012/06/blog-post_05.html

άιντε να δούμε πώς και πότε θα πάρουμε τις τύχες μας στα χέρια μας, αφού είναι
πάντα μακρύς και αιματοβαμμένος ο δρόμος των απελευθερώσεων...


Τρίτη 5 Ιουνίου 2012

ΚΑΘΕ ΧΡΟΝΟ 30.000 EΛΛΗΝΟΠΟΥΛΑ ΑΦΗΝΟΥΝ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΓΙΑ ΝΑ ΒΡΟΥΝ ΔΟΥΛΕΙΑ




Ιδιαίτερα ανησυχητικά είναι τα στοιχεία που αφορούν στη σχολική διαρροή αφού σύμφωνα με τελευταίους υπολογισμούς, κάθε χρόνο 30.000 παιδιά στην Ελλάδα εγκαταλείπουν το σχολείο. Ο λόγος; Στην πλειοψηφία τους για να μπορέσουν να δουλέψουν και να ενισχύσουν οικονομικά τις οικογένειές τους...
Οπως επισήμαναν ο βοηθός Συνήγορος του Πολίτη του Παιδιού, Γιώργος Μόσχος και ο προϊστάμενος του Ινστιτούτου Υγείας του Παιδιού, Αριστομένης Συγγελάκης, μιλώντας στη ΝΕΤ,  η αύξηση της σχολικής διαρροής που αγγίζει τον ασύλληπτο αριθμό των 30.000 παιδιών το χρόνο, σε συνδυασμό με την έξαρση της νεανικής εγκληματικότητας και την ένταση της ανασφάλιστης παιδικής εργασίας, συνθέτουν το τρίπτυχο για την καταπάτηση των δικαιωμάτων του παιδιού.

Το εντυπωσιακότερο στοιχείο, πάντως, είναι το γεγονός ότι περίπου, 30.000 παιδιά, στην πλειοψηφία τους ηλικιάς 16 με 17 ετών, αναγκάζονται κάθε χρόνο να εγκαταλείψουν το σχολείο. Οι οικογένειες των περισσοτέρων από τα παιδιά αυτά ζουν υπό συνθήκες απόλυτης φτώχειας οπότε η επιλογή να εγκαταλείψουν το σχολείο και να βγουν στην αγορά εργασίας για να μπορέσουν να επιβιώσουν, αποτελεί ουσιαστικά μονόδρομο...



http://youtu.be/3XxTX0nWYCY

prezatv.blogspot.com

ΑΡΧΙΣΕ ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΕΙΝΑΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΗ ΤΟΥ ΟΑΚΑ



Αγαπημένοι φίλοι μου, φίλοι του fb καί bloggers.                                
 Νοιώθω την ανάγκη πρώτα  απ’ όλα να δηλώσω  ότι τιμώ τις ψυχές των συνανθρώπων μας πού κάτω από ασφυκτικές πιέσεις οδηγήθηκαν στον θάνατο.
   Από το 2004 εξ’ αιτίας ενός προβλήματος υγείας προσπαθούσα γιά μιά απόσπαση, μετακίνηση η άλλο. Κατάφερα διάθεση το 2007 σε φορέα της περιοχής κατοικίας μου πού ενέκρινε η τότε Πρόεδρος του ΟΑΚΑ κα Μανού, καί την ευγνωμονώ γι’ αυτό. Φεβρουάριο του 2010 ενω το ΟΑΚΑ γνώριζε το πρόβλημα υγείας μου με ανακάλεσε πίσω  στην υπηρεσία. Από τότε ζώ μιά κόλαση.
  Σ’ αυτή την διετία μου ενέκριναν 3 αποσπάσεις πού ‘περιέργως’ δέν ολοκληρώθηκαν ποτέ. Μπορώ ν’ αποδείξω πολλά γι’ αυτές τις αποσπάσεις αλλά γιά ευνόητους λόγους δέν πρέπει ν’ αποκαλύψω ακόμα.
Το πρόβλημα της υγείας μου πού ενώ προσπαθούσα να το ισορροπώ, άρχισε να επιδεινώνεται ραγδαία εξ’ αιτίας της αναλγησίας της υπηρεσίας  με αποτέλεσμα τον Δεκέμβριο του 2011 ν’ αποκτήσω απόφαση ΚΕΠΑ με 50% ποσοστό αναπηρίας. Κι ενώ εγώ παρ’ όλες τις δυσκολίες συνεχίζω να εργάζομαι καί ν’ αποζητώ μιά λύση, ξαφνικά παραλαμβάνω μιά επιστολή από το Δ.Σ. του ΟΑΚΑ με υπογραφή του διευθυντή το έγγραφο Α΄όπου γιά να με ‘βοηθήσουν’ πήραν την συγκεκριμένη απόφαση.Κοινοποιώ καί την απάντηση μου έγγραφο Β’.
   Πρέπει όμως να μάθω επίσης, ο εισηγητής διευθυντής δέν έπρεπε πρώτα να ρωτήσει κάποιον ειδικό, πόσο χρόνο χρειάζεται ένας οργανισμός γιά να προσαρμοστεί μετά από 9 χρόνια νύχτας σε ημερήσια εργασία: 2-3 χρόνια είναι η απάντηση. Μήπως γνωρίζει ο εισηγητής διευθυντής , ποιός θα με μεταφέρει στήν εργασία μου καί πώς θα επιστρέφω, αφού την ημέρα όλοι εργάζονται καί δέν υπάρχει διαθέσιμο άτομο να με μεταφέρει κι εγώ απαγορεύεται να οδηγώ; Να ενημερώσω επίσης ότι αν μπορούσα να εργάζομαι μέρα θα επέστρεφα στην παλιά μου θέση πού είχα έως το 2004 ως διοικητική.
  Τέλος τα ψέμματα, οι ταπεινώσεις καί οι προσβολές.
Έχω μιά πορεία ζωής καί καριέρα στον αθλητικό χώρο πού δέν αμφισβητούνται. Μεγάλωσα 2 παιδιά μόνη μου κάνοντας 2 δουλειές, κανείς δέν θα με κάνει στρατιωτάκι ακούνητο αμίλητο κι αγέλαστο, κανείς δέν θα με αναγκάσει να χάσω την αξιοπρέπειά μου, όχι  δέν είμαι ένα ακόμα χαρτί
στην υπηρεσία τους, γιατί έτσι με αντιμετωπίζουν, ΑΠΑΙΤΩ ΤΟΝ ΣΕΒΑΣΜΟ ΠΟΥ ΜΟΥ ΑΞΙΖΕΙ. Καί αφού ο νομοθέτης δέν προέβλεψε μιά διάταξη γιά περιπτώσεις σαν την δική μου, όφειλε η υπηρεσία να το πράξει καί σας βεβαιώ ότι μπορεί, παρ’ όλο πού το ΔΣ έχει πάρει απόφαση να μην κάνει διαθέσεις.
  Καί σε όλα τα φοβερά πού μας συμβαίνουν,  ΑΝΘΡΩΠΟΙ πού ‘φεύγουν’, διαφθορά,οικονομική εξαθλίωση καί τόσα άλλα τραγικά, εγώ καί το αίτημα μου είμαι το μεγάλο καί άλυτο πρόβλημα της Ελλάδας.
  Ε όχι δέν θα με εξαναγκάσουν σε παραίτηση,γιατί αυτός είναι τελικά ο στόχος τους.


  Γιά τούς παραπάνω λόγους, δηλώνω με κάθε σοβαρότητα ότι :
Από απόψε Δευτέρα 4-6-12 καί 10μμ. Αρχίζω ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΕΙΝΑΣ καί παύω καί την φαρμακευτική μου αγωγή. Βρίσκομαι στον εργασιακό μου χώρο καί από δώ θα φύγω μόνο με 2 τρόπους, η με απόφαση του ΟΑΚΑ-αρμόδιου Υπουργείου- με ακύρωση της παράνομης απόφασης καί την διάθεση μου σε φορέα της ευρύτερης κατοικίας μου, η..................
  Ας αναλάβουν όλοι τις ευθύνες τους, ήμουν πάντα αγωνίστρια καί θα συνεχίζω να είμαι μέχρι τέλους υπερασπίζοντας το άδικο, γιατί θέλω μετά από χρόνια σκληρής δουλειάς να καταφέρω να συνταξιοδοτηθώ καί κυρίως γιατί θέλω να βέπω τον εγγονό μου να μεγαλώνει.
  Ζητώ την συμπαράστασή καί την βοήθειά σας. Σας παρακαλώ θερμά κοινοποιήστε το κατά την κρίση σας.
  Δέν ξέρω αν με τα παραπάνω κατάφερα να σας εξηγήσω τι ακριβώς συμβαίνει, εξ’ άλλου δέν έχω πιά την διαύγεια καί τη ψυχραιμία ν’ αναλύσω περισσότερο τα γεγονότα, σίγουρα όμως ξέρω ότι είναι κατάθεση ψυχής.


 Σας ευχαριστώ πολύ.
ΓΕΩΡΓΙΑ-ΓΙΟΛΑΝΤΑ ΚΟΙΛΙΑ
ΥΓ. Γιά όποια διευκρίνηση στην διάθεση σας,  τηλ επικοινωνίας    6936-106161


www.prezatv.blogspot.com

ΥΔΑΤΙΝΟΙ ΠΟΡΟΙ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ


Ανακοίνωση


Φαίνεται πως, παρά την καταδίκη των δωσίλογων κυβερνήσεων στις 6 Μαΐου από τον ελληνικό λαό, ο δωσιλογισμός και η παράδοση της χώρας και των πλουτοπαραγωγικών πηγών της στους ξένους επικυρίαρχους δίνει τη σκυτάλη σε «άξιους» συνεχιστές.
             
Ο περιφερειάρχης Πελοποννήσου κ. Πέτρος Τατούλης, πιστός στα κελεύσματα και τα δόγματα που επιβάλλουν η τρόικα, οι Γερμανοί και το Δ.Ν.Τ. προχώρησε στην υπογραφή σύμβασης παραχώρησης όλων των υδάτινων πόρων της Πελοποννήσου στην (προς το παρόν υπό δημόσιο έλεγχο και οσονούπω ιδιωτική Ανώνυμη Εταιρεία) Ε.Υ.Δ.Α.Π.  Α.Ε. την ίδια στιγμή που ετοιμάζουν και προωθούν την πώλησή της σε γαλλικά ιδιωτικά συμφέροντα.

Η κίνηση αυτή είναι η απαρχή της παράδοσης των φυσικών πόρων της χώρας σε ξένους επικυρίαρχους και εντάσσεται στα πλαίσια της δημιουργίας των «περίφημων» Ελεύθερων Οικονομικών Ζωνών (ΕΟΖ). Φαίνεται πως ο κ. Τατούλης θέλει να είναι αυτός που θα παραδώσει το πρώτο κομμάτι της ελληνικής επικράτειας σε ξένα συμφέροντα. Παράδοση τμήματος της ελληνικής επικράτειας με το ψευδεπίγραφο …….«Ελεύθερη» Οικονομική Ζώνη όταν όλοι γνωρίζουν ότι στο τμήμα αυτό οι συνθήκες διαβίωσης, εργασίας, νομοθεσίας, φορολογικής πολιτικής, αναπτυξιακής πολιτικής κ.ά. θα υπόκεινται στην απόλυτη δικαιοδοσία της κάθε ξένης εταιρείας που θα εκμεταλλεύεται την περιοχή. Το ελληνικό κράτος θα είναι ανύπαρκτο – βάσει υπογεγραμμένων συνθηκών – χωρίς κανένα δικαίωμα παρέμβασης και ελέγχου. Με άλλα λόγια ο διαμελισμός της χώρας σε…. κρατίδια εταιρειών, είναι το «αναπτυξιακό» όνειρο του κ. Τατούλη και όλων όσων εξακολουθούν να προσκυνούν το ΕΥΡΩ, τα μνημόνια και τους δανειστές.

Εν ολίγοις θα καταφέρουν να δημιουργήσουν μερικά Μπαγκλαντές μέσα στη χώρα μας, με Έλληνες εργαζόμενους που θα ζουν σαν οικονομικοί μετανάστες στον ίδιο τους τον τόπο.

Την αρχή την κάνει ο κ. Τατούλης !

Θα πρέπει να γνωρίζει, όμως, ότι με αυτό τον τρόπο κάνει και την αρχή της διαδικασίας της απολογίας του απέναντι στον ελληνικό Λαό, όταν - σύντομα -  θα κλιθούν να λογοδοτήσουν πολλοί, για εθνική μειοδοσία.

Η Πολιτική Γραμματεία του ΕΠΑΜ