ήμασταν λέει πολλοί μαζεμένοι
και φωνές, πολλές φωνές
μπλεκόταν η απόγνωση με την ελπίδα
δεν ξεχώριζα ποιος ούρλιαζε από αγάπη και ποιος έσβηνε από μίσος
- τι διαφορά να έχει άραγε-
μου είπες δεν μπορείς να αναπνεύσεις
και δεν ήταν απ’ τα δακρυγόνα
άλλαξα πλευρό
τινάχτηκα·
ε όχι και τις νύχτες μας
άλλαξα όνειρο
ήμασταν λέει οι δυο μας
αγκαλιασμένοι σφιχτά
και δεν φοβόμασταν
τα δυο μας χέρια ενωμένα
έπαιρναν και έδιναν δύναμη το ένα στο άλλο
και προχωρούσαμε
με βήμα βέβαιο
για πρώτη φορά από τότε που σε πρωταγκάλιασα
έδειχνες σίγουρος για το αβέβαιο των βημάτων σου
κι εγώ σε θαύμαζα
πολύ·
είδα στον ύπνο μου χαμόγελα
από κείνα τα αληθινά που έλειψαν πια στα χρόνια μας
είδα στον ύπνο μου αγάπη μόνο ρε
όταν ξημέρωσε σηκώθηκα πριν απ’ την πρέπουσα ώρα
εργάστηκα, φιλήσυχος πολίτης·
κόσμος πολύς μου μίλησε
κόσμος θαρρείς από άλλη πολιτεία
εισαγγελείς και δικαστές και βιαστές της θέμιδος
κόσμος ανύποπτος και τόσο ύποπτος
οι αίθουσες και τα γραφεία αυτής της πόλης αχνίζουν
μαύρος καπνός πετάγεται απ’ τα παράθυρά τους
εκλέξανε το νέο πάπα
εκλέξανε το νέο εχθρό
είμαστε λίγοι μου λες
να φύγουμε από δω μου λες
είμαστε μόνοι μου λες
σκέψου να βγαίναμε άτακτοι στους δρόμους
και οι γιαγιάδες να σκύβαν στα παράθυρα
και να μας δίναν νερό και ψωμί και γιασεμί
ποτέ δεν ήμασταν πολλοί
ποτέ δε θέλαμε να φύγουμε από δω
- εδώ να τα γεννήσουμε τα όμορφα παιδιά μας-
ποτέ δεν θα ‘μαστε μόνοι*
*διαδηλώνοντας·
είναι κάτι μαύρο αλλά όχι σκοτεινό
είναι κάτι που δεν το γνωρίζεις αλλά δεν σε τρομάζει
είναι κάτι που γεννιέται από το τίποτα αλλά σου θυμίζει γιατί είσαι άνθρωπος
είναι κάτι που δεν σε κάνει να λες θα νικήσω αλλά σε κάνει να λες θα παλέψω
είναι η γέννηση του πληθυντικού αριθμού μέσα σου
