Παρακολουθώ κι εγώ, μαζί με τον υπόλοιπο κόσμο, την υπεράνθρωπη προσπάθεια, που καταβάλει η κυβέρνηση του G.A.P. και των σύγχρονων αυλικών του, με σκοπό την διάσωση της χώρας. Η ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου προγράμματος, χθες, ήταν ένα ακόμα πολύ σημαντικό βήμα προς αυτή την κατεύθυνση, σύμφωνα πάντα με τα μέλη της κυβέρνησης.
Στην πραγματικότητα είμαστε θεατές, σε ένα θέατρο σκληρότατου νεοφιλελεύθερου παραλόγου. Πρωταγωνιστές 154 ανίκανοι (και ατάλαντοι) βο(υ)λευτές μαζί με μία συμπαθέστατη υπερήλικη κυρία, που με αρκετό κόπο άρθρωνε λόγο. Η υπόθεση της τραγωδίας έχει να κάνει με την διάσωση των τραπεζών και των «golden boys», την εξυπηρέτηση του μεγάλου κεφαλαίου (πολυεθνικών, μεγαλοεργολάβων και γενικά μεγαλοκαρχαριών της χώρας ή του εξωτερικού) και την συγκάλυψη όλων όσων λεηλάτησαν το ελληνικό κράτος και τους κόπους των πολιτών του. Με τις σκληρές συνέπειες των πολιτικών τους, πάντα άδικα κατανεμημένες, να βαραίνουν μόνο τα λαϊκά στρώματα της κοινωνίας και με επιχείρημα το «μαζί τα φάγαμε» ενός ξεμωραμένου 70χρονου πρώην ψευτο-κνίτη. Μοναδικό ελαφρυντικό, η υποτροπιάζουσα βλακεία που τον διακρίνει, σύμφωνα με δικές του, πρόσφατες δηλώσεις.
Σημαντικό ρόλο παίζουν επίσης και τα ανθρωποειδή άβουλα μέλη της ΕΛ.ΑΣ, πάντα παρέα με τα χρυσαυγίτικα σκυλιά τους και πιστοί στο ραντεβού τους απέναντι στα δίκαια αιτήματα των χιλιάδων διαδηλωτών για δικαιοσύνη, αξιοκρατία και πραγματική δημοκρατία. Θεωρώ ότι χρωστάμε ένα μεγάλο ευχαριστώ σε αυτά τα συμπαθητικά θηλαστικά χαμηλής νοημοσύνης για τα χθεσινά γεγονότα στην Πλατεία Συντάγματος, κι αυτό γιατί με τις απρόκλητες και δολοφονικές επιθέσεις (στην πλειοψηφία τους) απέναντι στους «αγανακτισμένους», δίδαξαν, με τον καλύτερο τρόπο και χωρίς να το θέλουν, ένα κομμάτι της ελληνικής ιστορίας που οι περισσότεροι είχαν την εντύπωση ότι είχε θαφτεί με το πέρασμα του χρόνου. Προσπάθησαν σκληρά αλλά με μεγάλη επιτυχία να αναβιώσουν «ένδοξες στιγμές» του φασιστικού παρελθόντος στο κέντρο της πρωτεύουσας. Φρόντισαν -δείχνοντας υπερβάλλοντα ζήλο- να καταλάβουμε ποια ήταν η κατάσταση στην Ελλάδα στα μέσα της δεκαετίας του ’60 ή του ’70. Οι ευθύνες για τα χθεσινά τραγικά γεγονότα έξω από τη βουλή και στο κέντρο της Αθήνας, εκτός από τον G.A.P. και τον αρμόδιο υπουργό Χ. Παπουτσή, βαραίνουν παράλληλα και όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης, καθώς συμφώνησαν στην πρόταση του G.A.P., για την «αρπακολατζίδικη», καφενειακού τύπου συζήτηση του μεσοπρόθεσμου εκτρώματος στη βουλή, με την μορφή του κατεπείγοντος.
Τα μέλη της κυβέρνησης κατάφεραν χθες να νομιμοποιήσουν με τη συμπεριφορά τους τον όρο «κοινοβουλευτική δικτατορία». Επιβεβαίωσαν όλους εμάς που φωνάζουμε χρόνια τώρα για την αισχρή εσωκομματική κατάσταση που επικρατούσε στο ΠΑΣΟΚ τα τελευταία χρόνια και που αυτή θα οδηγούσε.
Το μόνο που έχει απομείνει «αριστερό» στο οικοδόμημα ΠΑΣΟΚ, που ίσως κάποτε να υπήρξε κίνημα για λίγο, είναι μόνο το όνομά του, κι αυτό αλλαγμένο από τον κόσμο σε σοσια-ληστικό ή ΜΠΑΤΣΟΚ, έτσι ώστε να αντικατοπτρίζονται οι συνέπειες των πολιτικών που έχουν εφαρμοσθεί την τελευταία δεκαετία (τουλάχιστον…).
Το κίνημα της «εθνικής ανεξαρτησίας» και της «λαϊκής κυριαρχίας» έχει μετατραπεί σε ένα σύγχρονο, ευρωπαϊκό, σκληρό, νεοφιλελεύθερο κόμμα εξουσίας και συμπεριφέρεται εδώ και πολύ καιρό, σαν να είναι η ιδρυτική διακήρυξη της 3ης Σεπτέμβρη του 1974 μια άσχημη, μακρινή ανάμνηση ή μια κακή παρένθεση στην 37χρονη ιστορία του. Ειδικά τα τελευταία χρόνια θυμίζει «την βάρκα μας την κουρελού την χιλιομπαλωμένη» , μόνο που αντί για νερά, μπαίνει μέσα ο κάθε τυχάρπαστος κυρίως για να κάνει το ψώνιο του ή να εξυπηρετήσει συμφέροντα (μικροπολιτικά, οικονομικά, κλπ) ή καταστάσεις και λογικές που ανήκουν σε άλλες εποχές και άλλους πολιτικούς χώρους. Οι όποιες υγιείς δυνάμεις ή φωνές καταπνίγονται με την πρώτη ευκαιρία και με συνοπτικές διαδικασίες. Πρέπει να πλέουν όλοι με τις επιλογές της ηγεσίας, όποιες κι αν είναι αυτές. Το γεγονός ότι η πολυφωνία είναι πλέον άγνωστη λέξη και οτι οι καταστάσεις αυτές θυμίζουν το γνωστό «αποφασίζομεν και διατάζομεν» αποτελεί μια ακόμα σύμπτωση. Προσωπικά, θεωρώ λογικές αυτές τις πρακτικές από έναν «ηγέτη» , που εκλέχθηκε για πρώτη φορά από τη βάση με μοναδικό υποψήφιο τον εαυτό του. Αυτή ήταν και η μοναδική φορά που νίκησε σε νούμερα τον «κανένα».
Σε αυτές τις σύγχρονες, σοσιαλιστικές μεθόδους του G.A.P. και των «ελβετόψυχων» συνεργατών του, χρειάζονται και ταιριάζουν ανθρωπάκια άβουλα και ανίκανα, με σχεδόν ανύπαρκτο ιδεολογικό υπόβαθρο, ώστε η «προβατοποίηση» τους να είναι ακόμα πιο εύκολη και η κομματική πειθαρχία και σιωπή εξασφαλισμένη, ακόμα και τούτη την ώρα του, πρόστυχου ξεπουλήματος της χώρας.
Για αυτό κι αν ρίξει κανείς μια ματιά σε στιγμιότυπα των τελευταίων συνεδρίων ή κάποιας άλλης μεγάλης εσωκομματικής διαδικασίας, θα δει στην μεγάλη τους πλειοψηφία, πρόσωπα που ο κόσμος αποκαλεί πολύ απλά, «νεροκουβαλητές» και τυχοδιώκτες «παραγοντίσκους» , με ειδικότητα στο φίλημα κατουρημένης ποδιάς και λουσάτες κυρίες, φορτωμένες πανάκριβα αξεσουάρ σαν λατέρνες, που θυμίζουν γερασμένες ξεπεσμένες βίζιτες σε αποστρατεία. Όλοι μαζί στη μάχη της πασαρέλας, της φωτογραφίας και του γλειψίματος, για να σταθούν στο ύψος των πολιτικών περιστάσεων.
Οι παραπάνω λόγοι (κι ίσως ακόμα περισσότεροι), και οι χρόνιες υγιείς συναναστροφές μου με ανθρώπους που σέβονται τον εαυτό τους, στηρίζοντας τις αρχές και τον λόγο τους με τις ανάλογες πράξεις, δυναμώνουν την επιθυμία αποχώρησής μου από την νομαρχιακή επιτροπή Αχαΐας, της οποίας ήμουν μέλος από το 2007 μέχρι σήμερα. Ευχαριστώ όλους όσους με τίμησαν στις εσωκομματικές εκλογές καλπονοθείας του 2007 και ελπίζω να μην τους απογοήτευσα με την παρουσία μου όλο αυτό το χρονικό διάστημα. Τουλάχιστον οι δικές μου προθέσεις και οι δικές σας ψήφοι είναι αληθινές και νιώθω σίγουρος ότι θα συναντηθούμε στους δρόμους και τις πλατείες, αναζητώντας πραγματικές λύσεις για όσα μας προβληματίζουν, εκεί όπου δίνονται οι αληθινοί αγώνες για ένα καλύτερο αύριο από όσους πραγματικά το επιθυμούν.
Με απεριόριστη εκτίμηση στους
εναπομείναντες πραγματικούς συντρόφους,
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΑΛΑΠΕΤΣΑΣ
ΠΡΩΗΝ μέλος νομαρχιακής επιτροπής ΠΑΣΟΚ Αχαΐας"
μπράβο Μητσάρα
ΑπάντησηΔιαγραφή