ΤΟ ΠΕΜΠΤΟ ΠΡΟΤΑΓΜΑ (Α’ ΜΕΡΟΣ)

Συντακτική εθνοσυνέλευση λοιπόν. Αυτή είναι η λύση. Όλοι συμφωνούν ότι η συγκεκριμένη πολιτική εξουσία, όχι μόνο δεν λειτουργεί δημοκρατικά, αλλά παραβιάζει ακόμη κι αυτό το υπάρχον Σύνταγμα, το οποίο υποτίθεται έπρεπε να προστατεύει και να προάγει. Ωστόσο οι κυβερνώντες δεν διστάζουν να αγνοούν ακόμη και δικαστικές αποφάσεις, όπως και να νομοθετούν με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου αγνοώντας την Βουλή. Ας ξεκαθαρίσουμε κάτι τώρα. Δεν είμαι συνταγματολόγος, ούτε καν νομικός. Είμαι ένας απλός πολίτης, που νιώθει τη θηλιά της εξουσίας να σφίγγει γύρω του όλο και περισσότερο, που βιώνει την δυσκολία της επιβίωσης της οικογένειάς του καθημερινά, που τον εξοργίζει πως ο προϋπολογισμός της χώρας του πρέπει να εγκριθεί από το Eurogroup, που βάζει τα κλάματα όταν διαβάζει για παιδιά που υποσιτίζονται ή για συνανθρώπους του που βάζουν τέλος στη ζωή τους εξαιτίας της ανέχειας, που ματώνει σα βλέπει τους φίλους του δίχως όνειρα με κατεβασμένο κεφάλι. Ωστόσο εγώ, ένας απλός πολίτης, δεν θα σταματήσω να παλεύω  για ένα καλύτερο αύριο για μας, για τα παιδιά μας, για τη χώρα μας. Γι’ αυτό και πιστεύω πως ΠΡΕΠΕΙ, ΑΦΟΥ ΞΕΜΠΕΡΔΕΨΟΥΜΕ ΜΕ ΑΥΤΟΥΣ, ΝΑ ΘΕΜΕΛΙΩΣΟΥΜΕ ΤΟ ΑΥΡΙΟ ΣΥΝΤΑΣΣΟΝΤΑΣ ΕΝΑ ΚΑΙΝΟΥΡΙΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ.
Αλλά, τι είναι η Συντακτική Εθνοσυνέλευση; Μπορεί να γίνει;  Έχει γίνει πάλι στην Ελλάδα;  Άλλη χώρα έκανε Σ.Ε. τα τελευταία χρόνια;
Ας πάρουμε λοιπόν τα πράγματα από την αρχή. Mια και η σύγχυση (αλλά και η άγνοια θα προσέθετε) εννοιών είναι χαρακτηριστικό της κοινωνίας μας, ας ξεκαθαρίσουμε τι είναι Σύνταγμα.
Αν ανατρέξουμε στο λεξικό θα δούμε πως πρόκειται για «το σύστημα των νομικών κανόνων που καθορίζουν τη μορφή του πολιτεύματος και τη λειτουργία του κράτους». Εγώ βέβαια προτιμώ την ερμηνεία του Ρουσσώ, όπως την άκουσα από τον Δ.Καζάκη. Σύμφωνα με τον Ρουσσώ λοιπόν «Σύνταγμα είναι η σύμβαση του λαού με την εξουσία». Πώς καταρτίζεται όμως ένα νέο Σύνταγμα; Και λέω νέο, γιατί το να αλλάξεις κάποια άρθρα ή διατάξεις στο ήδη υπάρχον, λέγεται Αναθεώρηση Συντάγματος, την οποία και πραγματοποιεί η Βουλή, όπου τότε ονομάζεται Αναθεωρητική Βουλή. Δεν μιλάμε για κάτι τέτοιο όμως. Εδώ μιλάμε για Συντακτική Εθνοσυνέλευση, δηλαδή για το σώμα του λαού που καθίσταται υπεύθυνο να συντάξει νέο Σύνταγμα. Αυτό ακριβώς είναι λοιπόν που προτείνει το Ε.ΠΑ.Μ. Πριν προχωρήσουμε όμως στο πως, εμείς ως λαός, μπορούμε να διεκπεραιώσουμε ένα τέτοιο εγχείρημα, θα ήταν καλό να δούμε κάποια ιστορικά δεδομένα για τα Συντάγματα στη χώρα μας και αρχικά για τα τρία πρώτα, τα επονομαζόμενα και Συντάγματα του Αγώνα, τα οποία ήταν:
·         Το Σύνταγμα της Επιδαύρου (1-1-1822)
Η Εθνική Συνέλευση της Επιδαύρου είχε 60 πληρεξούσιους με τον Αλ. Μαυροκορδάτο πρόεδρο της επιτροπής, τον Θεόδωρο Νέγρη Αρχιγραμματέα και τον εμπειρογνόμωνα Ιταλό Φιλλέληνα Γκαλίνα, ο οποίος όμως ασχολήθηκε κυρίως με τη διατύπωση του κειμένου και κάποιες επιμέρους λεπτομέρειες. Ουσιαστικά, εκεί ψηφίστηκε πανηγυρικά η διακήρυξη της εθνικής ανεξαρτησίας:
«Το Ελληνικόν Έθνος, το υπό τη φρκώδη οθωμανική δυναστείαν, μη δυνάμενον να φέρει τον βαρύτατον και απαραδειγμάτιστον ζυγόν της τυρρανίας και αποσείσαν αυτόν με μεγάλας θυσίαςκθρ’ηττει σήμερον δια των νομίμων παραστατών του εις Εθνικήν συνηγμένων Συνέλευσιν, ενώπιον του Θεού και ανθρώπων, την πολιτικήν αυτού ύπαρξιν και ανεξαρτησίαν».
Την ίδια ημέρα η Συνέλευση Θα ψηφίσει το πρώτο Σύνταγμα του νέου Ελληνικού «κράτους» διατυπωμένο σε 110 παραγράφους – άρθρα. Όλα έγιναν σε έναν πορτοκαλεώνα(!) ωστόσο στο κείμενο του Συντάγματος καθιερώνονταν ορισμένα υποτυπώδη ατομικά δικαιώματα (ιδιοκτησία, ασφάλεια κ.λ.π.) αλλά κυρίως η αρχή της ισότητας, ορίζοντας ότι όλοι οι Έλληνες «…απολαμβάνουν άνευ τινός διαφοράς όλων των πολιτικών δικαιωμάτων» και ότι «εις όλα τα αξιώματα και τιμάς έχουσι το αυτό δικαίωμα, δοτήρ δε τούτων μόνη η αξιότης εκάστου»
·         Το Σύνταγμα του Άστρους ( 19.3 – 18.4 του 1823)
Συνέρχεται η Β’ Εθνοσυνέλευση με πρόεδρο τον Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη. Απαρτίζεται από 230 «παραστάτες – αντιπροσώπους» που έχουν εκλεγεί σύμφωνα με τον πρώτο εκλογικό νόμο της χώρας από τους γέροντες και τους « εν υπολήψει διατελούντας » κατοίκους σε κάθε κοινότητα. Και ενώ κυριαρχεί η διαμάχη μεταξύ προκρίτων και στρατιωτικών, ενώ υποβόσκει η διαμάχη μεταξύ αυτοχθόνων και ετεροχθόνων, το έργο της Β’ Εθνοσυνέλευσις είναι σημαντικό, διότι τα μέλη της θεωρούν ότι πρέπι να διαφυλαχθούν οι θεμελιώδεις αρχές του Συντάγματος της Επιδαύρου «ως αποδεδειγμένως λαοσώσι» δηλ. ως πολύτιμη παρακαταθήκη. Εδώ καταργούνται οι τοπικές διοικήσεις εντάσσοντας έτσι την πολιτειακή οργάνωση του έθνους σε μια προοπτική ενιαίου και όχι ομοσπονδιακού κράτους   διακηρύσσεται η νομική υπεροχή του Συντάγματος (δηλ. δεν μπορεί να τροποποιηθεί με νόμο) και περιλαμβάνεται η ελευθερία του τύπου(!). Ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός πως το Σύνταγμα του Άστρους απαγορεύει ρητά τη δουλεία, έναν «θεσμό» που αναγνωριζόταν τότε ακόμη από πολλά κράτη της «πολιτισμένης» Ευρώπης καθώς και της Αμερικής. Αξίζει τον κόπο να αναφέρουμε τμήμα του σχετικού άρθρου:
«…εις τον Ελληνικήν Επικράτειαν ούτε πωλείται ούτε αγοράζεται άνθρωπος αργυρώνητος δε παντός γένους και πάσης θρησκείας άμα πατήσας το ελληνικόν έδαφος είναι ελεύθερος και υπό του δεσπότου αυτού ακαταζήτητος.»
·         Το Σύνταγμα της Τροιζήνας ( 18.1.1927)
Ο δρόμος από το Άστρος έως την Τροιζήνα είναι ένας οδυνηρός δρόμος εμφύλιας αντιπαράθεσης. Αν και η Γ’ Εθνοσυνέλευση συνήλθε στις 6 Απριλίου του 1826στην Πιάδα, η ανοιχτή αντιπαράθεση του Θ.Κολοκοτρώνη μα τον Ιω.Κωλέττη διέκοψε τις εργασίες της. Ωστόσο, μετά από πολλές και σκληρές συγκρούσεις  κατάφεραν να ξεπεράσουν προσωρινά τις διαφορές τους κ’ να προσέλθουν στην Τροιζήνα 200 πληρεξούσιοι, από τους οποίους οι 169 είχαν εκλεγεί από ένα αρκετά ευρύ, για τα διεθνή δεδομένα της εποχής, εκλογικό σώμα, μια και δικαίωμα ψήφου είχαν όλοι οι άρρενες άνω των 25 ετών.
Για πρώτη φορά στην Ελλάδα το Σύνταγμα της Τροιζήνας καθιέρωσε ρητά τη δημοκρατική αρχή, η οποία υπάρχει και στο τωρινό Σύνταγμα:
«… Η κυριαρχία ενυπάρχει εις το Έθνος[1], πάσα εξουσία πηγάζει εξ αυτού και υπάρχει υπέρ αυτού» (άρθρο 5)
Ο δημοκρατικός χαρακτήρας του Συντάγματος της Τροιζήνας επιβεβαιώνεται και από τις διατάξεις που καθιερώνουν την ισότητα ενώπιον του νόμου, το προσιτό όλων των δημοσίων επαγγελμάτων σε όλους τους Έλληνες, την αναλογική κατανομή των φορολογικών βαρών, τον αποκλεισμό της αναμίξεως του κλήρου στα δημόσια λειτουργήματα και την απαγόρευση παντός τίτλου ευγενείας.
Γενικά λοιπόν για τα Συντάγματα του Αγώνα μπορούμε να πούμε πως ανεξάρτητα από τη νομική κ’ πολιτική σημασία τους πηγάζουν από δημοκρατικά εκλεγμένες Συνελεύσεις κ’ από μια διαδικασία ελεύθερου διαλόγου και αναζήτησης συμβιβασμών, δημιουργώντας έτσι ένα πρώτο δημοκρατικό υπόστρωμα αντιμοναρχικής πολιτικής συνείδησης. Το εντυπωσιακό είναι πως σε μια εποχή που σε ολόκληρη την Ευρώπη, δεν υπήρχε κράτος που να μην είχε επικεφαλής Βασιλιά, οι Έλληνες επαναστάτες θέσπισαν τρία Συντάγματα που δεν προέβλεπαν την Ίδρυση Βασιλικού θεσμού.
Επίσης, είναι προφανές ότι επηρεάστηκαν από το γαλλικό (1793 κ’ 1795) και το αμερικανικό (1787) Σύνταγμα, τα οποία και είχαν προηγηθεί, τόσο στο οργανωτικό πεδίο, όσο και στο πεδίο των ατομικών ελευθεριών. Μάλιστα, μερικές διατάξεις τους μεταφέρθηκαν σχεδόν ατόφιες. Ωστόσο, ο Ελληνικός Συνταγματισμός συνδύασε με τον δικό του, πρώιμο για την εποχή του, τρόπο τη δημοκρατική με τη φιλελεύθερη ιδέα, προτάσσοντας τη δημοκρατία απέναντι στην ατομική ελευθερία. Με απλά λόγια, το θεμέλιο της Συνταγματικότητας των Ελλήνων του Αγώνα ήταν η δημοκρατία.


[1] Η έννοια του έθνους στα Συντάγματα του Αγώνα είναι προφανές ότι ταυτίζεται με αυτή του λαού. Ωστόσο αξίζει μια συζήτηση για αυτό αργότερα.

ΣΙΔΕΡΗΣ  ΙΩΑΝΝΗΣ

.

ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΙ ΣΥΛΛΟΓΟΙ;

Είναι γνωστό ότι η ηγεσία της Δικαιοσύνης ορίζεται με απόφαση της εκάστοτε Κυβέρνησης, δηλαδή της εκτελεστικής εξουσίας. Αυτό έχει ως συνέπεια την έμμεση και πολλές φορές άμεση επέμβαση της μιας εξουσίας στην άλλη, παρά την ρητή συνταγματική επιταγή για την σαφή διάκριση των εξουσιών, που εξασφαλίζει την ορθή λειτουργία τους. Είναι λογικό, όταν περιμένεις από το Υπουργό Δικαιοσύνης και στην συνέχεια από το Υπουργικό Συμβούλιο να σε ορίσουν Αντιπρόεδρο, Αντιεισαγγελέα, Πρόεδρο ή Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου να προσπαθείς να έχεις τουλάχιστον «καλές σχέσεις» μαζί τους. Όταν δε τιμηθείς για τις καλές αυτές σχέσεις, έχεις την υποχρέωση να ανταποδώσεις. Φυσικά υπάρχουν και εξαιρέσεις δικαστών που δεν επεδίωξαν αναρρίχηση στα ανώτατα αξιώματα, όταν δε κάποιοι επελέγησαν με μόνο κριτήριο την επιστημοσύνη τους, δεν χαρίστηκαν στην Εκτελεστική Εξουσία.

Τις τελευταίες μέρες γίναμε μάρτυρες δύο παρεμβάσεων του Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου. Η πρώτη αφορούσε την άμεση παραπομπή δύο Εισαγγελικών λειτουργών κατώτερης βαθμίδας στο Πειθαρχικό, γιατί ο ένας από αυτούς τόλμησε να δημοσιοποιήσει τις απόψεις του για την καταστροφική πορεία που μας οδηγούν τα μνημόνια και οι τελευταίες ξενόδουλες Κυβερνήσεις, αυτό δηλαδή που είναι στην ψυχή, στο μυαλό και στο στόμα όλων των ελλήνων, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων κάποιων βολεμένων, ενώ η δεύτερη λειτουργός της δικαιοσύνης είχε το θάρρος να επικροτήσει δημόσια την θαρραλέα επίσης ενέργεια του συναδέλφου της. Μάλιστα για να τους τιμωρήσει περαιτέρω, κυρίως όμως για να φοβίσει πιθανούς μιμητές τους, έκανε γνωστό ότι έστειλε την επιστολή του Εισαγγελέα της Κρήτης στην Βουλή, για να ..του κάνουν μήνυση οι βουλευτές που θίγονται από τα λεγόμενά του.

Η δεύτερη παρέμβαση του κ. Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου αφορά στην παραγγελία στον Επιθεωρητή των Δικαστών -Αντιπρόεδρο του Αρείου Πάγου- να περικόψει τις αποδοχές των δικαστών που απέχουν από τα καθήκοντά τους. Δηλαδή υποκαθιστά ευθέως και αμέσως τους Υπουργούς Δικαιοσύνης και Οικονομικών, που είναι αρμόδιοι να προβούν σε τέτοια περικοπή και δεν το τόλμησαν μέχρι τώρα. Ανεξάρτητα από το αν κάποιος συμφωνεί ή όχι με τον τρόπο αυτό αντίδρασης των δικαστών στις περικοπές των αποδοχών τους δηλαδή με την αποχή από τα καθήκοντά τους και αν κριτικάρει την μέχρι τώρα άρνηση των περισσοτέρων να σταθούν εμπόδιο στις συνεχείς αντισυνταγματικές εκτροπές των τελευταίων Κυβερνήσεων, με την άρνησή τους να εφαρμόσουν τους αντισυνταγματικούς νόμους και να μην σπεύδουν να ικανοποιούν την αξίωση των ισχυρών να κηρυχθούν όλες οι απεργιακές κινητοποιήσεις παράνομες, οφείλουμε σ’ αυτή την φάση να σταθούμε στο πλευρό τους με την ελπίδα ότι θα κατανοήσουν ποιος είναι ο ρόλος τους στις συγκρούσεις που έρχονται και σε ποια πλευρά πρέπει κάθε φορά να στέκονται.

Ταυτόχρονα ο Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου έχει κλείσει τα μάτια και τα αυτιά του στην ωμή παραβίαση του Συντάγματος, την οποία εκ συστήματος κάνουν οι Κυβερνήσεις των τελευταίων ετών. Καμιά παρέμβαση, καμιά ενέργεια, καμιά διαμαρτυρία, έστω για τους τύπους. Πώς λοιπόν να μην σκεφθεί κανείς, όσο καλόπιστος κι αν είναι, ότι η σιωπή του Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου δεν είναι η ανταπόδοση της προαγωγής του στην θέση αυτή από την εκτελεστική εξουσία;; Γιατί κ. Εισαγγελέα δεν συγκινηθήκατε από την ωμή παραβίαση των δικαιωμάτων των εργαζομένων, την σύνθλιψη των συνταξιούχων και των μισθωτών, την παραβίαση των συνταγματικών επιταγών για την προστασία εκ μέρους της πολιτείας της οικογένειας, των παιδιών, των ευπαθών ομάδων της κοινωνίας;; Γιατί δεν συγκινηθήκατε επίσης από την ωμή παραβίαση του συντάγματος με την έκδοση τελευταία των περίφημων πράξεων νομοθετικού περιεχομένου, με τις οποίες παρακάμπτεται η Βουλή, όταν έγκριτοι συνταγματολόγοι και όχι μόνο «κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου» για την συνεχή υποβάθμιση του Συντάγματος από την Κυβέρνηση; Γιατί δεν παρεμβήκατε ο ίδιος (έχει σημασία το κύρος σας) και όχι μόνο οι οικονομικοί Εισαγγελείς, όταν η Κυβέρνηση με τα όργανά της, που έχουν όνομα και επώνυμο (διάβαζε Βενιζέλος, Παπακωνσταντίνου κλπ) έκρυψε στοιχεία, από τα οποία μπορούσαν να αποκαλυφθούν φοροφυγάδες, ώστε από τον έλεγχό τους και από την καταβολή των φόρων που απέκρυψαν, να μειωθεί έστω και κατά κάτι το βάρος από τις πλάτες των αδύναμων ελλήνων;;;; Πού είσαστε σε αυτές τις περιπτώσεις κε Εισαγγελέα; Γιατί εδώ ξεχάσατε τον θεσμικό ρόλο σας;; Ο πολίτης περιμένει από την πνευματική ηγεσία του τόπου, στην οποία και σεις συγκαταλέγεσθε, να αντιδράσει στον κατήφορο που έχει πάρει η χώρα μας και να μην διευκολύνει με την στάση του τον αποπροσανατολισμό και την υποταγή στα κελεύσματα της εξουσίας.

Πάτρα 26/11/2012

Θάνος Αμπατζής

ΕΘΝΙΚΟ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΨΗΦΙΣΜΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΓΟΡΓΟΠΟΤΑΜΟ

Πριν 70 χρόνια, στις 25 Νοέμβρη 1942 0 Λαός μας με την ενωμένη στρατιωτική επιχείρηση των αντάρτικων οργανώσεων ΕΑΜ-ΕΛΛΑΣ και ΕΔΕΣ, έγραψε μια λαμπρή σελίδα στην ιστορία της Εθνικής Αντίστασης. Η ανατίναξη της γέφυρας στο Γοργοπόταμο υπήρξε ταυτόχρονα ένα γεγονός που είχε τη δική του συμβολή στην έκβαση του 2^ου Παγκοσμίου Πολέμου.

Με την ενωμένη πατριωτική του αντίσταση, ο λαός μας υπερασπιζόμενος την Εθνική Ανεξαρτησία, εκπλήρωσε και το διεθνιστικό του καθήκον συμβάλλοντας στη νίκη κατά του Ναζισμού.

Το Ε.Σ.Σ. στη τέταρτη του συνεδρίαση  αποτείει  φόρο τιμής στους αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης που ενωμένοι επιχείρησαν αυτή την επιτυχή αποστολή και καλεί το λαό να εμπνευστεί από τον Γοργοπόταμο. Σήμερα απέναντι στο δωσιλογικό καθεστώς της νέας κατοχής ενωμένοι όλοι οι πατριώτες μπορούμε να σχεδιάσουμε και να οργανώσουμε τη δική μας αντίσταση για την ανατροπή της τρόικας και του πολιτικού της προσωπικού  και την απελευθέρωση της πατρίδας μας από τα δεσμά των μνημονίων και του χρέους. Εκπληρώνοντας το πατριωτικό μας καθήκον για την υπεράσπιση της Εθνικής μας ανεξαρτησίας και το δικαίωμα του λαού μας να συνεχίσει να υπάρχει, θα δώσουμε το παράδειγμα σε όλους τους λαούς της Ευρώπης που θα ακολουθήσουν, ώστε να γκρεμιστεί η δυναστεία του ευρώ και το  αντιδημοκρατικό και αντιλαϊκό μόρφωμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.  

ΕΘΝΙΚΟ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΟΥ Ε.ΠΑ.Μ.

25-11-2012

Στο μονοπάτι της ιστορίας

ΕΝ ΑΝΑΜΟΝΗ ΑΠΟΔΡΑΣΗΣ.

Τούτες τις μέρες κυνηγιέται η ενότητα...

Το ΟΧΙ TOY 2012

ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΧΩΡΙΣΤΕΣ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΙΣ

Το Ε.Πα.Μ. λόγω της κρισιμότητας των στιγμών, προτείνει σε όλους τους φορείς (συνδικαλιστικούς και πολιτικούς) καθώς και σε όλες τις ανεξάρτητες κινήσεις, ομάδες και μέτωπα την από κοινού μας δράση σε κάθε αγωνιστική κινητοποίηση, με σκοπό την επίτευξη του κοινού στόχου που είναι η ανατροπή του μαύρου μετώπου της συγκυβέρνησης και της τρόικα. 

Αντιθέτως, η διαιώνιση των χωριστών συγκεντρώσεων και κινητοποιήσεων που προστάζουν οι ηγεσίες, διχάζει-διαιρεί το λαό και εξουδετερώνει τη δυναμική της δράσης του.

ΑΣ ΕΝΩΘΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΡΙΣΤΙΚΗ ΑΝΑΤΡΟΠΗ.

ΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΓΕΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΩΡΑ!

ΕΝΙΑΙΟ ΠΑΛΛΑΪΚΟ ΜΕΤΩΠΟ ΠΑΤΡΑΣ

Γραφεία: Ρήγα Φερραίου 100 κ' Γεροκωστοπούλου α' όροφος.

τηλ. 2610 240 751  κιν. 6986 798 051

Τι είναι τα «παράγωγα».

Γράφει ο Χρήστος Γιαννίμπας
Παράγωγα.
Θεωρώντας αυτονόητο πως πολλοί αναγνώστες δεν είναι «μυημένοι» στα παράγωγα, σε αυτό το Α’ μέρος θα προσπαθήσω να δώσω στον αναγνώστη μια ιδέα γι’ αυτά. Έτσι θα γίνει κατανοητή η επίδραση των παραγώγων στα τρόφιμα που παρουσιάζω στο Β’ μέρος.
Ουσιαστικά τα παράγωγα είναι μια διμερής σύμβαση (μια συμφωνία), που όπως δηλώνει και το όνομα παράγωγο αναφέρεται σε κάτι άλλο. Αυτό το κάτι άλλο μπορεί να είναι σχεδόν οτιδήποτε μπορείτε να φανταστείτε. Εμπορεύματα (πετρέλαιο, αλουμίνιο, ρύζι, καλαμπόκι, …), ομόλογα, συνάλλαγμα, μετοχές, χρηματιστηριακοί δείκτες, … κλπ. Η τιμή ενός παραγώγου «παράγεται» ή προκύπτει (derived) από την τιμή που έχει το προϊόν στο οποίο αναφέρεται (βασίζεται) και που λέγεται υποκείμενο προϊόν (underlying instruments). Για παράδειγμα η τιμή ενός παραγώγου στο πετρέλαιο, το καλαμπόκι κλπ προκύπτει από την αντίστοιχη τιμή του προϊόντος αυτού (μια δεδομένη στιγμή). Το ίδιο η τιμή ενός παραγώγου στη μετοχή της ΕΘΝΙΚΗΣ, από την τιμή που έχει η μετοχή κτλ.
Η σκοπός του παραγώγου ήταν η αντιστάθμιση κινδύνου/ων και είναι πολύ παλιά. Σύμφωνα με τον Αριστοτέλη («Πολιτικά» βιβλίο 1 κεφ.11) μια τέτοια συμφωνία έκανε ο Θαλής ο Μιλήσιος. Ιστορικά πρόκειται για το πρώτο συμβόλαιο δικαιώματος προαίρεσης, όπως λέγονται σήμερα αυτές οι συμφωνίες (παράγωγα). Ένα κλασσικό παράδειγμα είναι η ασφάλιση ενός σπιτιού για τον κίνδυνο πχ φωτιάς. Ουσιαστικά το συμβόλαιο ασφάλισης είναι ένα παράγωγο προϊόν. Η αρχική λοιπόν ιδέα των παραγώγων, δηλαδή η αντιστάθμιση κινδύνου/ων, δεν μπορεί να είναι κατακριτέα. Αν ο Μυτιληναίος αγοράσει παράγωγο αλουμινίου, μικρότερης ή ίσης αξίας με την παραγωγή αλουμινίου (πχ ενός χρόνου) για αντιστάθμιση κινδύνου, καλώς το κάνει. Το ίδιο και ο Βαρδινογιάννης στο πετρέλαιο, ή μια τράπεζα σε CDS ομολόγων (Ελληνικών ή όποιων άλλων έχει), η ο φούρναρης της γειτονιάς μου στο σιτάρι.
Λογικά δεν θα έπρεπε να μπορεί κάποιος να ασφαλίζει κάτι που δεν έχει ή για πολλαπλάσια αξία αυτού που έχει ή πρόκειται να χρησιμοποιήσει. Ας το δούμε με ένα παράδειγμα. Το σπίτι σας έχει αξία 300.000 €.
(α) Μπορείτε να το ασφαλίσετε  για 1.000.000 €; Η απάντηση όπως ξέρετε είναι όχι. Αν μπορούσατε το πιθανότερο (για να μην πω το σίγουρο) είναι να το καίγατε προκειμένου να πάρετε τα ασφάλιστρα.
(β) Εγώ μπορώ να κάνω ένα ασφαλιστήριο φωτιάς για το δικό σας σπίτι, πχ για 300.000 € ή έστω για 100.000 €; Η απάντηση είναι και πάλι όχι. Ευτυχώς γιατί θα έκαιγα το σπίτι σας.
(γ) Για το υπαρκτό μεν, δικό σας δε, σπίτι δεν μπορώ να κάνω ασφαλιστήριο φωτιάς. Μήπως όμως μπορώ για ένα ανύπαρκτο σπίτι; Φυσικά η απάντηση είναι όχι. Μήπως τουλάχιστον μπορώ να ενοικιάσω το σπίτι σας και μετά να κάνω ασφαλιστήριο φωτιάς για το σπίτι σας. Ας πούμε πάλι για 300.000 € ή έστω για 100.000€; Η απάντηση είναι και πάλι όχι. Ευτυχώς γιατί το σπίτι που μου ενοικιάσατε θα το λαμπάδιαζα.
Ενώ λοιπόν όλα τα παραπάνω «όχι» ακούγονται και είναι λογικά, οι αντίστοιχες ερωτήσεις στον «θαυμαστό κόσμο» των παραγώγων έχουν θετική απάντηση. Μπορείτε να αγοράσετε παράγωγα για οτιδήποτε θέλετε. Πχ μπορείτε να αγοράσετε CDS (δηλαδή ασφάλεια) για ομόλογα οποιασδήποτε αξίας και οποιουδήποτε κράτους ή επιχείρησης, ανεξάρτητα αν έχετε ή όχι τέτοια ομόλογα. Το ίδιο μπορείτε να κάνετε με οποιαδήποτε παράγωγα (σε πορτοκάλια, σιτάρι, καλαμπόκι, πετρέλαιο, αλουμίνιο, … κλπ). Θυμάστε βέβαια την γρίπη που «έπαιξε» πρώτο θέμα το 2009 σε όλα τα κανάλια. Αν πρέπει να εμβολιαστούμε ή όχι, αν φτάνουν τα εμβόλια κτλ. Αυτό που πιθανότατα δεν γνωρίζετε είναι πως το Πανεπιστήμιο της Αϊόβας (με την πλατφόρμα Iowa Electronic Markets) πρόσφερε παράγωγα για το ζήτημα της γρίπης. Μπορούσατε να αγοράσετε παράγωγα για το πόσα άτομα θα πεθάνουν, για τα αποθέματα των εμβολίων, για το ποσοστό του πληθυσμού που θα νοσήσει, την εξάπλωση του ιού κτλ. Σήμερα κατασκευάζονται παράγωγα «για πάσα νόσο και μαλακία». Την επιτυχία μιας ταινίας, την έκβαση συνομιλιών, τους σεισμούς, τρομοκρατικά χτυπήματα, κοινωνικά και πολιτικά γεγονότα και οτιδήποτε μπορεί να κατεβάσει η όποια φαντασία. Ακόμα και η πλέον διεστραμμένη. Δείγμα της τελευταίας τα παράγωγα (προθεσμιακά συμβόλαια) για την δολοφονία πολιτικών προσώπων. Ανάμεσα σ’ αυτά η νυν υπουργός εξωτερικών των ΗΠΑ Χίλαρι Κλίντον που μαζί με άλλους ξεσήκωσαν θύελλα αντιδράσεων με αποτέλεσμα τα συγκεκριμένα παράγωγα να αποσυρθούν.
Όπως καταλαβαίνετε τα παράγωγα πλέον είναι στοιχήματα σε ένα παγκόσμιο καζίνο. Μόνο που το στοίχημα δεν κερδίζεται «αν σου κάτσει» που λέει και η διαφήμιση του ΟΠΑΠ. Το παράγωγο έχει μια ειδοποιό διαφορά με τεράστια σημασία. Εμπεριέχει τη δυνατότητα (αυτο)εκπλήρωσης του στοιχήματος. Οι μεγάλοι παίκτες που στοιχηματίζουν στα παράγωγα δεν επαφίενται στη θεά Τύχη. Έχουν την οικονομική δύναμη, τα ΜΜΕ, τους επί πληρωμή οικονομολόγους (οι νομπελίστες δεν εξαιρούνται), τους «οίκους» τους και τις «αξιολογήσεις» τους, την τεράστια δύναμη πυρός του μοχλευμένου χρήματος αλλά κυρίως τις τεράστιες πολιτικές επιρροές έτσι ώστε το στοίχημα που βάζουν να γίνει μια (αυτο)εκπληρούμενη «προφητεία». Μόνο ένας αφελής μπορεί να πιστεύει πως (πχ) η Goldman Sachs επαφίεται στην ελπίδα να της «κάτσει» ή στη θεά Τύχη.
Η ποσοτική διάσταση
Τα τελευταία 35 χρόνια τα χιλιάδες παράγωγα προϊόντα εξαπλώθηκαν σε όλο τον κόσμο. Αυξήθηκαν ποσοτικά και ποιοτικά, έγιναν και συνεχίζουν να γίνονται όλο και ποιο περίπλοκα. Ήδη από την δεκαετία του 1970 χαρακτήριζαν τους κατασκευαστές τους με το προσωνύμιο quants. Σήμερα οι quants είναι κβαντομηχανικοί από τα καλύτερα πανεπιστήμια (πχ των ΗΠΑ με διδακτορικά Ph.D κλπ). Κατασκεύασαν και συνεχίζουν να κατασκευάζουν αμέτρητα μοντέλα και χρηματοοικονομικά προϊόντα. Κάποια απ’ αυτά είναι πλέον τόσο μαθηματικά περίπλοκα που ακόμα και γνώστες μαθηματικών με μεταπτυχιακά δεν βγάζουν άκρη. Φανταστείτε τώρα τους διαπραγματευτές αυτών των προϊόντων. Κυριολεκτικά δεν ξέρουν τι ακριβώς πουλούσαν και πουλάνε και το ίδιο ισχύει γι’ αυτούς που τα αγοράζουν [1]. Υποθέτω οι τελευταίοι αρκούνται στους χρησμούς των οίκων αξιολόγησης. Πλέον στα παράγωγα έχουν τοποθετηθεί αστρονομικά ποσά για καθαρά κερδοσκοπικούς λόγους. Κυριολεκτικά για τζογάρισμα. Ένα πολύ μικρό μέρος αυτών των χρημάτων αφορούν (δικαιολογούν) αντιστάθμιση κινδύνου/ων. Η δυσαναλογία είναι τεράστια και τα ποσά είναι ασύλληπτα. Ενδεικτικά το 2008 στα CDS είχαν τοποθετηθεί κεφάλαια 62,2 τρις $ όταν το ΑΕΠ του πλανήτη (παγκόσμιο ΑΕΠ) ήταν 54,3 τρις $. Αν κάνουμε μια αντιστοίχηση με το ΑΕΠ είναι σαν να ασφαλίστηκε το ΑΕΠ του πλανήτη γη και έμειναν και 62,2 – 54,3 = 7,9 τρις $ (ίσως μ’ αυτά ασφαλίστηκε το ΑΕΠ του … πλανήτη Άρη). Υπάρχει όμως και ένα τεράστιο ζήτημα. Ποιος έχει το οικονομικό μέγεθος να πουλάει ασφάλεια (πχ CDS) για αυτά τα αστρονομικά ποσά; Θυμίζω πως η μεγαλύτερη ασφαλιστική εταιρεία του πλανήτη, η αμερικάνικη AIG, φαλίρισε για μόλις 14 δις $ σε CDS (δις όχι τρις) [2].
Νομίζετε πως τα 62 τρις στα  CDS είναι όλα τα λεφτά; Σταγόνα στον ωκεανό είναι συγκρινόμενα (δεν κάθεστε καλού κακού) με τα 810 τρις $ που είναι σήμερα η αξία των πάσης φύσεως παραγώγων προϊόντων. Για ξαναδιαβάστε το. Οχτακόσια δέκα τρισεκατομμύρια δολάρια. Η παγκόσμια οικονομία έχει μέγεθος 60 τρις $ και η αγορά παραγώγων 810 τρις $ (1350% το παγκόσμιο ΑΕΠ). Βεβαίως η μεγάλη πλειονότητα αυτών των αστρονομικών ποσών είναι η λεγόμενη μόχλευση. Δηλαδή με απλά ελληνικά αέρας κοπανιστός. Η δύναμη πυρός όμως αυτού του αέρα είναι τεράστια γιατί τεράστια είναι και τα ποσά που αντιστοιχούν σ’ αυτόν (τον αέρα). Ενδεικτική για το «πάρε δώσε» αυτών των κεφαλαίων είναι η σύγκριση με όλα τα προϊόντα που διακινούνται παγκοσμίως. Ας δούμε μια ενδιάμεση χρονιά της τελευταίας 15ετίας. Πχ το 2004 οι ημερήσιες συναλλαγές παραγώγων παγκοσμίως ήταν 5,7 δις $. Προσθέτοντας και τα 1,9 δις $ ημερήσιων συναλλαγών στα νομίσματα, μας κάνουν 7,6 δις $ την ημέρα (επαναλαμβάνω, ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ). Το ποσό αυτό είναι μεγαλύτερο από τη συνολική αξία των εξαγωγών όλων των κρατών ενός ολόκληρου χρόνου !!
«Ρευστότητας στο σύστημα»
Κλείνοντας θα αναφερθώ στο «επιχείρημα» που προβάλουν ΜΜΕ και (δυστυχώς) και κυβερνήσεις για τα παράγωγα. Μας λένε: «τα παράγωγα δίνουν ρευστότητα στο σύστημα». Δεν υπάρχει οικονομικό έντυπο, ένθετα των εφημερίδων και οικονομικό site που να μην έχει γραφτεί αυτό το «επιχείρημα» χιλιάδες φορές. Όλοι αυτοί, στην καλύτερη γι’ αυτούς περίπτωση, αναμασάνε ένα «επιχείρημα» που επηρεάζει αρνητικά τις ζωές όλων μας. Οι έννοιες κλειδιά είναι «Ρευστότητα» και «Σύστημα». Κανείς ποτέ δεν μπήκε στον κόπο να εξηγήσει στους αναγνώστες του τα ζητήματα που αυτόματα προκύπτουν. Ποιος χρειάζεται την επιπλέον ρευστότητα και ποιος ωφελείται απ’ αυτήν; Η ρευστότητα είναι απεριόριστη ή πεπερασμένη; Επειδή (υποθέτω) δεν είναι τόσο ηλίθιοι να πιστεύουν το πρώτο, ας μας πουν. Αν διοχετεύεται ρευστότητα στα παράγωγα από που φεύγει αυτή; Μήπως φεύγει από την πραγματική οικονομία που σχετίζεται με τις ζωές όλων μας; Αυτό το «σύστημα» από τι ακριβώς αποτελείται; Ποια είναι τα δομικά του στοιχεία; Ποιοι το αποτελούν; Έχει κάποια σχέση με το παραγωγικό κεφάλαιο ή το χρηματικό κεφάλαιο που επενδύεται σ’ αυτό; Μήπως αντίθετα είναι παρασιτικό χρηματικό κεφάλαιο που απομυζά υπεραξία (ποιο σωστά κάνει υπεξαίρεση κεφαλαίου) και από τα δυο προηγούμενα; Αυτό το «σύστημα» ελέγχεται από κάποιους και αν ναι από ποιους; Συμμετέχουν οι λαοί σ’ αυτό και αν ναι με ποιο τρόπο; Αυτό το «σύστημα» παράγει πλούτο για τις κοινωνίες ή το μόνο που κάνει είναι υπεξαίρεση κεφαλαίου από αέρα κοπανιστό; Ένα ελάχιστο έστω μέρος από αυτά τα υπερκέρδη επιστρέφεται στους λαούς και αν ναι με ποιο τρόπο; Μήπως δεν μπορεί καν να αναδιανεμηθεί; Σταματώ εδώ και φυσικά δεν περιμένω απαντήσεις. Ελπίζω μόνο η ηλιθιότητα των εραστών της «ρευστότητας στο σύστημα» να μην φτάνει στο σημείο να διαβάσω αύριο ότι δημιουργεί θέσεις εργασίας. Εννοώντας τις 50 ή 100 χιλιάδες υπηρετικό προσωπικό των 2 ή 3 χιλιάδων μικρών και μεγάλων αφεντικών του «συστήματος». Ελπίζω να ξέρουν αριθμητική και να μπορούν να υπολογίσουν πόσες εκατοντάδες εκατομμύρια θέσεις εργασίας θα δημιουργούντο αν μόλις το 10% των χρημάτων των παραγώγων (θυμίζω είναι 810 τρις $), επενδυόταν στην παραγωγική δραστηριότητα. Για να τους … βοηθήσω τα 810 τρις $ είναι 810.000 δις $ και το 10% αυτών είναι 81.000 δις $. Θεωρώντας δεδομένη και την πώρωσή τους, δεν μπαίνω καν στον κόπο να εξηγήσω στους ανεγκέφαλους ότι αντίθετα με τα χρήματα που πάνε στα παράγωγα, αυτά που επενδύονται στην παραγωγική δραστηριότητα, παράγουν πλούτο για τις κοινωνίες ο οποίος έχει την δυνατότητα να αναδιανεμηθεί. Έστω και κατ’ ελάχιστο. Τέλος, δεν κάνω καν αναφορά στην ηθική. Δεν περιμένω από τους εραστές των παραγώγων να έχουν, για παράδειγμα, αυτό που η φιλόσοφος Susan Neiman έχει ονομάσει «Ηθική διαύγεια» (Moral Clarity). Δηλαδή ένα συνδυασμό ηθικών αρχών που πρέπει να είναι ο οδηγός στη λήψη αποφάσεων για πραγματικά ζητήματα.
Συνεχίζεται
Χρήστος Γιαννίμπας
yanibas@on.gr

«Κακώς ήλθατε» φράου Μέρκελ

Λυπάμαι φράου Μέρκελ που στην αυριανή επίσκεψή σας στην χώρα μας θα αποστούμε (η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων) από τον πατροπαράδοτο τρόπο φιλοξενίας. Δεν μπορούμε να σας «καλωσορίσουμε», παρά  το ότι εκπροσωπείτε μια μεγάλη ευρωπαϊκή χώρα και πρέπει να φερθούμε «με ευγένεια», όπως τα ΜΜΕ μας «υποδεικνύουν» τα τελευταία 24ωρα.

Προσπαθώντας να ανακαλύψουμε τα αληθινά ελατήρια της επίσκεψής σας, που αιφνιδιαστικά ανακοινώθηκε, ας μας επιτρέψετε να κάνουμε τις παρακάτω σκέψεις:

Μήπως, φράου Μέρκελ, ήλθατε να μας ανακοινώσετε επιτέλους από κοντά μετά από 70 χρόνια, πόσο αποτιμήσατε το αίμα των θυμάτων σας στα Καλάβρυτα, στο Δίστομο και αλλού και αποφασίσατε να μας «εξοφλήσετε»; Μήπως κοστολογήσατε  την αξία του χρυσού που κλέψατε και του δανείου που πήρατε στην περίοδο της κατοχής και θελήσατε να μας τα επιστρέψετε, παρά το ότι όλες οι μέχρι σήμερα Κυβερνήσεις της Ελλάδας δεν τόλμησαν να θέσουν (όχι να αξιώσουν, όπως θα έπρεπε), το ζήτημα στην χώρα σας ή στα διεθνή Δικαστήρια;

Μήπως φράου Μέρκελ, ήλθατε ως γνήσιο τέκνο ιερέα, όπως είσθε, να παραδώσετε στην ελληνική Δικαιοσύνη τη «λίστα Χριστοφοράκου», στην οποία περιλαμβάνονται τα ονόματα των πολιτικών και άλλων ισχυρών παραγόντων, που υπηρέτησαν σε θέσεις εξουσίας και χρηματίστηκαν παράνομα από την Siemens, για να δεχθούν, για πολλά χρόνια, τώρα η παραπάνω εταιρία, γνήσιο τέκνο σας, να καταληστεύει τον τόπο μας;

Πρόκειται, αν δεν το θυμάστε, γι’ αυτόν τον «κύριο» που οι υπηρεσίες σας με την βοήθεια ή ανοχή των ντόπιων υπηρεσιών φυγάδευσαν από τη Χώρα μας στην Χώρα σας, όπου τον περάσατε από δίκη παρωδία, του επιβάλατε μια αστεία ποινή, παρά το ότι αποδείχθηκαν τα σοβαρά αδικήματα δωροδοκίας, που διέπραξε, με αντάλλαγμα βέβαια την παράδοση σε σας της λίστας, με την οποία κρατάτε αιχμάλωτους στις όποιες αξιώσεις σας άγνωστο αριθμό πολιτικών, που ασκούν ίσως και σήμερα εξουσία;;

Προφανώς δεν έρχεσθε γι’ αυτά. Έρχεσθε, φράου Μέρκελ, για να στηρίξετε την Κυβέρνηση της απόλυτης επιλογής σας, τώρα που τα πράγματα γίνονται δύσκολα γι’ αυτήν. Έρχεσθε συμπτωματικά (;;) λίγο πριν ψηφιστούν τα σκληρά μέτρα που εσείς υποδείξατε και οι εδώ εκπρόσωποί σας υλοποιούν αδιαμαρτύρητα. Έρχεσθε για να παραπλανήσετε τον ελληνικό λαό, όπως το κάνατε στις τελευταίες εκλογές, όταν λέγατε ότι σεις και η πολιτική τάξη που ανοιχτά και προκλητικά υποστηρίζατε, μπορείτε να αποτρέψετε την καταστροφή, που συνεπάγεται τάχα η έξοδος της χώρας μας από το ευρώ. Άσχετα βέβαια ότι μέσα στο ευρώ η χώρα και οι πολίτες της οδηγούνται με μαθηματική ακρίβεια αργά και βασανιστικά στον αφανισμό εξ αιτίας των επιλογών σας. Μην παραλείψετε όμως, εκτός από τους παραδοσιακούς φίλους σας (ΠΑΣΟΚ και ΝΔ) να συγχαρείτε και τους νεόκοπους, τον κ. Κουβέλη και την ΔΗΜΑΡ, που δίνουν το αριστερό άλλοθι στην τραγική για τον λαό πολιτική που εφαρμόζετε. Άλλωστε στην τελευταία συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής της ΔΗΜΑΡ ο κ. Κουβέλης δήλωσε ότι χωρίς την ΔΗΜΑΡ η Κυβέρνηση θα καταρρεύσει. Να του πείτε να μην ξεχάσει, όταν αργότερα γίνει ο απολογισμός της καταστροφής, ποιος στήριξε την πολιτική που την προκάλεσε.

Μην παραλείψετε φράου Μέρκελ να πάρετε πληροφορίες από την Χώρα μας για το πώς τόσο γρήγορα το αυγό του φιδιού που ζέστανε η πολιτική που επαγγέλεσθε και εφαρμόζετε στην Χώρα μας, ήδη επωάστηκε και απειλεί. Αν και η δική σας χώρα έχει πλούσια εμπειρία από τέτοιου είδους αυγά, που στην πρόσφατη ιστορία αιματοκύλησαν  τον κόσμο, ίσως εδώ πληροφορηθείτε νέες μεθόδους, πιο αποτελεσματικές.

Η επίσκεψή σας φράου Μέρκελ θυμίζει μια άλλη επίσκεψη πριν από 60 χρόνια. Ήταν αυτή του Τσώρτσιλ, που ήλθε στην Αθήνα για να δει από κοντά τα αποτελέσματα των βομβαρδισμών από τα αεροπλάνα και τα τανκς του Σκόμπυ και να ενισχύσει την τότε Κυβέρνηση, που είχε νικήσει τον «εσωτερικό εχθρό» με την βοήθεια των Άγγλων. Η δική σας επίσκεψη θα βρει επίσης ερείπια, όχι από βομβαρδισμούς αυτή τη φορά, αλλά από τα μέτρα που επιβάλατε και οι εδώ εκπρόσωποί σας πρόθυμα εφαρμόζουν. Θα δείτε στην θέση των τότε δύστυχων ηττημένων προγόνων μας, τους σύγχρονους ηττημένους με το απλανές βλέμα, την αβεβαιότητα, την έντονη κατάθλιψη, φαινόμενα που πριν λίγο χρόνια ήταν άγνωστα στον τόπο μας.

Όμως, φράου Μέρκελ, όσο μακριά και αν σας πάρουν από τις φωνές του πλήθους που θα διαμαρτύρεται για την παρουσία σας, όσους αστυνομικούς, αύρες, υδροφόρες κλπ και αν παρατάξουν ανάμεσα σε σας κι αυτούς, δεν μπορεί, από κάπου θα πληροφορηθείτε ότι αυτός ο λαός έχει μάθει να αντιστέκεται, να ξεπερνάει την ζάλη που του προκαλούν τα συνεχή χτυπήματα, να αγνοεί τις εκκλήσεις για υποταγή των υποταγμένων στις επιθυμίες σας ΜΜΕ και τότε φράου Μέρκελ θα αναρωτηθείτε σεις και η τριανδρία που μας Κυβερνά τι θα γίνει αν ο κυρ - Μέντιος του ποιητή ξυπνήσει μονομιάς. Αν οι ψίθυροι, οι διαμαρτυρίες, οι φωνές, η δυσαρέσκεια που ακούγονται καθημερινά σε βάρος όλων σας, στους δρόμους, στις πλατείες, στις ουρές του ΙΚΑ και των Εφοριών, στα καφενεία και σε κάθε χώρο που κινούνται άνθρωποι, που βιώνουν τα αποτελέσματα της καταστροφικής πολιτικής σας, αν λέω, οι φωνές αυτές γίνουν δράση. Τότε και μόνο τότε, φράου Μέρκελ,  θα αλλάξουν πολλά στο τόπο μας.

Πάτρα 8/10/2012

Θάνος Αμπατζής

ΜΗ ΦΟΒΑΣΤΕ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΣΑΣ ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ

Ωρέ τί καθόστε και περιμένετε από αθρώπους που δε λογαριάζουνε τίποτα και τα τσεπώνουνε ακόμα κι από το τηλεφώνημα του γέρου και του ανήμπορου για να γιατροπορευτεί; Για συλλογιστείτε το τούτο για λίγο! Ξεπουλήσανε μωρέ οι αθεόφοβοι ακόμα και την αρρώστια των πατεράδων μας και των μανάδων μας! Το λοιπόν τι καθόστε και ακούτε τούτους εδώ τους ξενοασπασμένους; Περιμένετε να λυπηθούνε τα παιδιά σας; Σκλάβοι των ξένωνε θα γίνουν μωρέ! Τα μισά θα πάνε στους δικούς τους τόπους τους ανήλιαγους και τ' άλλα μισά μωρέ θα μείνουνε εδώ να τους ξεβρωμίζουν τα σπίτια και τα ξενοδοχεία που θα μένουνε, θα τους μαγερεύουνε τα φαγιά που θα σαβουρώνουνε, θα τους κουβαλάνε τις βαλίτσες με τ' ακριβά τους ρούχα! Κι αυτοί θα τους πετάνε ψίχουλα μωρέ και τα παιδιά σας θα σκύβουνε το κεφάλι! Αυτό θέλετε μωρέ για τα παιδιά σας; Αυτό θέλετε για τους πατεράδες και τις μανάδες σας; Ωρέ ξέρετε ποιοί είστε ή αυτοί οι κουστουμάτοι γραβατωμένοι υπουργοί και βουλευτάδες μαζί με τους γυαλάκηδες μπουρδολόγους που σας φοβερίζουνε κάθε μέρα μέσα στα σπιτικά σας, σας κάμανε να το ξεχάσετε; Συλλογιστείτε ωρέ ποιοί είσαστε, σε ποιά χώματα είναι θαμμένοι οι παππούδες σας, ποιά γλώσσα μιλάτε με τα παιδιά σας και μη φοβάστε ωρέ! Μη ξανακοιτάξετε τα παιδιά σας με μάτια φοβισμένα ωρέ! Ένα να ξέρετε> Αυτοί σας τρέμουνε γιατί ξέρουν καλά ποιοί είστε!

Ο ΓΡΑΦΙΚΟΣ

Για την επίσκεψη της Μέρκελ και των παρατρεχάμενων, δηλώνω τα εξής: όξω μουνόπανα

Το (δ)γράμα ενός παιδιού

«…Η δασκάλα μας σήμερα, μας...
ρώτησε πως περάσαμε το καλοκαίρι και όλα τα παιδιά είχαν να της πουν πολύ ωραία πράγματα από τα μέρη που πήγανε διακοπές φέτος, έκτος από κάνα δυο, που οι γονείς τους δεν είχανε λεφτά και δεν πήγανε διακοπές αλλά κάθισαν εδώ και πηγαίνανε για μπάνιο με τα πούλμαν του Χαλουλου, με τα οποία πηγαίνει και η γιαγιά μου, όχι για να κάνει μπάνιο αλλά για να κάνει λέει αμμόλουτρα, να της περάσει η μέση της που την πονάει.

Εμένα όμως η δασκάλα όταν ήρθε η σειρά μου δεν με ρώτησε γιατί ξέρει, όπως το ξέρουν όλοι στη γειτονιά μου, στου Γκύζη, ότι ο μπαμπάς μου έπεσε το καλοκαίρι από την ταράτσα της πολυκατοικίας μας και έφυγε πολύ-πολύ μακριά, πολύ πιο μακριά από εκεί που μπορούν να φτάσουν τα πούλμαν του Χαλουλου ή οποία άλλα πούλμαν.

Αν όμως με ρωτούσε θα είχα να της πω ένα σωρό πράγματα, γιατί πριν να φύγει ο μπαμπάς μου, μας είχαν κόψει το ρεύμα και η μαμά μαγείρευε τάχα μου στο πετρογκαζι, κάτι φαγητά που τα έφερνε κρυφά από την εκκλησία.

Όμως ο χαζούλιακας ο αδελφός μου, που είναι μικρός ακόμα και δεν καταλαβαίνει τι θα πει να πει να ζητάς ελεημοσύνη, της είπε μια μέρα, γιατί μαμά μαγειρεύεις ξανά το φαγητό, αφού είναι μαγειρευμένο και η μαμά μου έβανε τα κλάματα, επειδή νόμιζε πως ούτε εγώ, ούτε ο αδελφός το είχαμε καταλάβει και νομίζαμε πως τα αγόραζε και τα μαγείρευε από μόνη της, όχι πως στεκότανε στην ουρά να πάρει ένα πιάτο φαΐ, σαν να ήταν ζητιάνα.

Τότε όμως εγώ έσωσα την κατάσταση και του εξήγησα του χαζού, πως η μαμά δούλευε κάπου σαν μαγείρισσα και πως μαγείρευε εκεί και τα δικά μας φαγητά αλλά επειδή κρύωναν μέχρι να μας τα φέρει, καθόταν και τα ξαναζέσταινε…

Και θα της έλεγα ακόμα της δασκάλας, ότι ο μπαμπάς μου ήταν ένας πολύ περήφανος και μορφωμένος άνθρωπος κι όταν αναγκαστήκαμε να μετακομίσουμε στο σπίτι της γιαγιάς, επειδή μας έδιωξαν από το δικό μας το σπίτι, δεν μπορούσε να το αντέξει, που η γιαγιά τον κατηγορούσε διαρκώς ότι ήταν ανίκανος και ηλίθιος και τεμπέλης και γι αυτό έπαιρνε ένα από τα λίγα βιβλία που του είχαν απομείνει, αφού μετά που έκλεισε το μαγαζί μας, αναγκάστηκε να τα πουλήσει και πήγαινε στο πάρκο, να διαβάσει ολομόναχος.


Εγώ όμως που τον έβλεπα να γυρίζει αργά το βράδυ κατάκοπος, έπεφτα στην αγκαλιά του και τον παρακαλούσα να μου πει τις ιστορίες που ήξερε να αφηγείται όπως κανένας άλλος και του έλεγα, μπαμπά μην δίνεις σημασία που σε λέει αυτή τεμπέλη, γιατί εγώ δεν ξέρω κανέναν άλλον άνθρωπο που να φέρνει στο σπίτι του τόσες ιστορίες, αντίθετα όλοι οι μπαμπάδες των φιλενάδων μου, βαριούνται ακόμα και να χασμουρηθούν όταν τελειώνουν τα δελτία ειδήσεων. Όμως κανένας δεν δίνει λεφτά για να ακούει ιστορίες και έτσι ο μπαμπάς μου δεν είχε να πληρώσει το κράτος που του ζήταγε ένα σωρό λεφτά και επιπλέον δεν του έδινε ούτε το ρεύμα, ούτε το νερό που φαίνεται ότι ανήκουν στο κράτος και έτσι ο μπαμπάς μου αναγκάστηκε να έρθει μαζί μας, να μείνουμε όλοι μαζί στη γιαγιά και μπορεί μεν να γλίτωσε από το κράτος, δεν γλίτωσε όμως από τη γιαγιά.

Κι ακόμα θα της έλεγα ότι την ημέρα του δεκαπενταύγουστου που φεύγουν όλοι από την Αθήνα για να πάνε σε κάποια παράλια, ο μπαμπάς μου έφυγε μια και καλή, για να ταξιδέψει στις παράλιες του Θεού, με εισιτήριο χωρίς επιστροφή, όπως βγάζουν οι αλβανίδες στα πούλμαν του Χαλουλου, επειδή μετά έρχονται οι άντρες τους και τις παίρνουν με τα αυτοκίνητα τους.

Και θα της έλεγα επίσης ότι λίγες ημέρες πριν να φύγει ο μπαμπάς μου διάβαζε ένα βιβλίο, που το λένε:

«Ο Χριστός σταμάτησε στο Εμπολι» και από αυτό μου αφηγούνταν ένα σωρό ιστορίες, για παιδιά σαν εμάς, που ζούσαν σε κάποια άλλη χώρα του κόσμου αλλά που κι εκείνα σαν εμάς, άνηκαν σε έναν άλλο θεό, πολύ κατώτερο από τον Χριστουλη, ο οποίος δυστυχώς δεν έχει τη δύναμη να εξασφαλίσει στα δικά του παιδιά ούτε ένα μπουκάλι γάλα.

Όλα αυτά θα της έλεγα της δασκάλας, αν με ρωτάτε και είμαι βέβαιη ότι θα της φαίνονταν πολύ πιο ενδιαφέροντα από όσα της είπαν τα άλλα παιδιά, που έκαμαν κι αυτό το καλοκαίρι ότι κάμουν συνήθως τα καλοκαιριά όλα τα παιδιά του κόσμου αλλά που δεν τους παίρνει από το μυαλό πως το επόμενο καλοκαίρι ή κάποιο άλλο καλοκαίρι, μπορεί και αυτά να βρεθούν σε μια θέση σαν τη δική μου.

Όμως η δασκάλα δεν με ρώτησε και εγώ δεν της είπα τίποτα. Αλλά μετά που τελειώσαμε το μάθημα με πήρε παράμερα και με αγκάλιασε, γιατί η δασκάλα μας είναι πολύ τρυφερή και μου είπε ότι ήθελε να μου δείξει κάτι που ήταν μόνο για μένα.

Κατεβήκαμε μαζί στο γραφείο των δασκάλων και εκεί μου έδωσε μια ωραία καινούρια τσάντα που είχε μέσα όλα τα σχολικά είδη και μου εξήγησε ότι αυτά μου τα έκαμαν δώρο οι δάσκαλοι, επειδή ήμουν η πρώτη μαθήτρια της τάξης μου, την περασμένη χρόνια.

Εγώ δεν την πίστεψα γιατί ξέρω καλά ότι η δασκάλα μου και οι άλλοι δάσκαλοι ως και η διευθύντρια του σχολείου, που είναι πολύ αυστηρή και της αρέσει το κράτος, με λυπόντουσαν και από λύπηση μου τα χάριζαν.

Γι αυτό γύρισα μετά και της είπα – κυρία άμα τα είχα ανάγκη πραγματικά θα τα έπαιρνα και δεν με πολύ νοιάζει εμένα αν με λυπούνται, ωστόσο να ξέρετε ότι τώρα πια έχουμε αρκετά χρήματα για να αγοράζουμε πράγματα και επιπλέον να πληρώνουμε και το κράτος, που μας ζητεί ολοένα και περισσότερα.

Αυτό της είπα και της γύρισα πίσω την ωραία τσάντα, για να τη δώσει σε κάποιο άλλο παιδί, που ίσως την είχε περισσότερη ανάγκη από μένα.

Φυσικά δεν έκατσα να της εξηγήσω πως μετά που έφυγε ο μπαμπάς μου, η μαμά μου που είναι πολύ όμορφη και τον αγαπούσε παρά-παρα πολύ, ούτε έκλαψε, ούτε παραπονέθηκε, ούτε έβγαλε μια κουβέντα, παρά μάζεψε λίγα πράγματα και αφού μας φίλησε εμένα και τον αδελφό μου,

μας είπε ότι θα έφευγε να βρει κάποια δουλεία, για να μην ξανακούσει να της ομιλεί η γιαγιά μου έτσι για τον μπαμπά.

Και ενώ ήταν ακόμα στην πόρτα, εμείς ακούσαμε τη γιαγιά που ωρύονταν και της φώναζε – τρελάθηκες μωροί, τι πας να κάνεις?

Όμως η μαμά μου ούτε που γύρισε να της απαντήσει και έκλεισε πίσω της την πόρτα με βρόντο. Τώρα έρχεται που και που να μας δει και μας λέει πως έχει βρει μια πολύ καλή δουλεία σε μια άλλη πόλη και όποτε μας επισκέπτεται τα χεριά της είναι γεμάτα δώρα.

Λεφτά μας στέλνει συνεχεία και η γιαγιά μας αγοράζει αρκετά πράγματα και βάζει και κάποια στην άκρη, γιατί λέει ότι έτσι όπως πάμε, ούτε ο διάβολος δεν θα βρίσκει δουλεία σε λίγο καιρό.

Ο αδελφός μου ο μπούρδας τη ρώτησε, αν η μαμά είναι πιο έξυπνη από τον διάβολο και γι αυτό βρήκε δουλεία αλλά η γιαγιά έβαλε τα κλάματα και μουρμούρισε πως η μαμά μας αναγκάζεται να κάμει χειρότερα πράγματα κι από τον διάβολο, για να μας στέλνει αυτά τα λεφτά, να πληρώνουμε το κράτος, που είπαμε ότι τα θέλει όλα δικά του και δεν δίνει δεκάρα για το τι αναγκάζεται να κάμει ο κοσμάκης για να τα βρει…

Όχι, δεν της τα είπα αυτά, γιατί δεν μου αρέσει να κουβεντιάζουν τη μαμά μου, άνθρωποι που δεν έμαθαν ποτέ ποσό ερωτευμένη ήταν με τον μπαμπά μου και ποσό ξετρελαίνονταν να της αφηγείται και αυτής ιστορίες και πολλές νύχτες περίμενε να αποκοιμηθώ εγώ, για να πάρει αυτή τη σειρά της να τον ακούει…

Όμως νομίζω πως η δασκάλα μου τα ξέρει όλα αυτά, όπως τα ξέρουν όλοι στη γειτονιά του Γκύζη και ίσως να ξέρει και περισσότερα από μένα, γιατί όταν της είπα ότι χάρη στη μαμά μου έχουμε αρκετά λεφτά και δεν μου χρειάζεται η τσάντα, γύρισε αλλού το πρόσωπο της και δάκρυσε.

Κι εγώ την τράβηξα από το μανίκι και της είπα – μην κλαις κύρια, γιατί μπορεί ο Χριστός να σταμάτησε στου Γκύζη, εγώ όμως θα συνεχίσω και θα πάω παραπέρα. Ακόμα και αν είναι να το κάνω σαν τη μαμά μου…»

Πηγή: tsantiri.gr

Η χρυσή αυγή στο σχολείο μου…

Φτάνοντας σήμερα το πρωί στο σχολείο , βλέπω μια ομάδα παιδιών να παίζουν κάνοντας τους χρυσαυγίτες.
 Σηκώνουν τα δεξιά τους χέρια και με χαιρετούν φασιστικά.
Το σοκ , απίστευτο.
Η πίεση ξεπέρασε το 20...
Τα μαζεύω γύρω μου και αρχίζω αν τους μιλάω.
Γιατί το κάνουν αυτό , τι σημαίνει , που το είδαν , τι τους άρεσε σε αυτό ;
Οι απαντήσεις τους σαφέστατες. Τους εντυπωσίασε η στρατιωτική δομή και η πειθαρχία. Τους εντυπωσίασε το παρουσιαστικό των ναζί. Τους άρεσε ο τρόπος που διέταξαν τους δημοσιογράφους στη συνέντευξη τύπου του Αρχημαλάκα , το βράδυ των εκλογών.
Αφού κατάλαβα ότι αδυνατούσαν να ανταπεξέλθουν σε οποιαδήποτε παραγωγική συζήτηση , απομακρύνθηκα.
Στο γραφείο των καθηγητών όλοι μιλούσαν για τα αποτελέσματα των εκλογών και εστίαζαν στο φαινόμενο "χρυσό αυγό".
Σχολιασμοί , αλλά κανένας δεν έμπαινε στην ουσία.
Ώρα να διδάξω με το παράδειγμα.
Μπαίνω στην τάξη , για μάθημα.
Ανοίγω την πόρτα και κραυγάζω "εγέρθητι".
Τα παιδιά αποσβολωμένα με κοιτάζουν παράξενα.
Επαναλαμβάνω το παράγγελμα και τους λέω πως όποιος δεν σηκωθεί την ώρα που μπαίνω ΕΓΩ θα υποστεί τις συνέπειες της ανυπακοής και προσβολής του καθηγητή.
Και σηκώνονται όλοι...
Μέσα μου έτρεμα από θυμό και απόγνωση.
ΟΥΤΕ ΈΝΑΣ ΔΕΝ ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΕ ΤΗΝ ΒΛΑΚΕΙΑ ΜΟΥ!
Το συνέχισα κι άλλο.

Όταν θα σηκώνομαι από την έδρα θα σηκώνεται , σε ένδειξη σεβασμού και όλη η τάξη ΕΙΠΑ.
Στο πρώτο τέταρτο σηκώθηκα και κάθισα στην έδρα πάνω από 10 φορές.
Κανονικό καψόνι.
Όλη η τάξη σηκωνόταν την ώρα που σηκωνόμουν.
Πόσο είπαμε πως είχε φτάσει η πίεση την ώρα που έφτασα;
Ε , καμία σχέση...τώρα είχε χτυπήσει κόφτες.
Κανένας , μα κανένας δεν αντέδρασε.
Ρε πούστη μου , ας βρισκόταν έστω και ένας να με αμφισβητούσε , να με έβριζε , να με πλάκωνε...
Κανένας.
Το χόντρυνα κι άλλο το παιχνίδι λοιπόν.

Μέσα στο τμήμα υπήρχαν δύο από τα παιδιά που με χαιρέτησαν ναζιστικά το πρωί.
Μόλις ο ένας από τους δύο πήγε να γυρίσει στιγμιαία στο πίσω θρανίο , σηκώθηκα έξαλλος και άρχισα να του φωνάζω , τι συμπεριφορά είναι αυτή , που νομίζει ότι βρίσκεται , δεν σέβεται καθόλου τον δάσκαλο και τους συμμαθητές του.
Κατά σύμπτωση έπεσε και το στυλό του άλλου , από τους δύο. Άρχισα να φωνάζω και σε αυτόν.
Τους έβγαλα έξω από την τάξη και τους έστειλα στον διευθυντή.
Στο διάλειμμα πήγα στο γραφείο του διευθυντή και ζήτησα να αποβληθούν για δύο μέρες οι συγκεκριμένοι μαθητές , γιατί δεν σεβάστηκαν το δάσκαλο και τους συμμαθητές τους και παρεμπόδισαν το μάθημα.
Ο διευθυντής τους απέβαλε!!!
Το ίδιο συνέβη και στα άλλα τμήματα που είχα μάθημα (όμως δεν απέβαλα άλλους).

Τι άλλο να σας πω...
Να σας πω για τον εκφασισμό που ζούμε όλοι μας ;
Να σας πω πως πρέπει να κρεμαστούν οι υπεύθυνοι που εξέθρεψαν αυτό το φαινόμενο ;
Να σας πω πως το έγκλημα που έχει διαπραχθεί έχει δηλητηριάσει την συμπεριφορά των παιδιών μας ;
Να σας πω πως σκέφτομαι να μηνύσω τον Άρειο Πάγο που έδωσε άδεια σε αυτό το έκτρωμα ώστε να συμμετάσχει σε δημοκρατικές διαδικασίες ;
Να σας πω πως αυτοί είμαστε ;
Ήθελα να δείξω στα παιδιά , με τη δύναμη του παραδείγματος , ότι όποιος ασπάζεται το απόλυτο κακό πρέπει να είναι έτοιμος και να το υποστεί.
1)Αύριο σκέφτομαι να επαναλάβω πάλι την ίδια συμπεριφορά...
2)Αύριο σκέφτομαι να πάω στο σχολείο και να εξηγήσω στα παιδιά το λόγο της συμπεριφοράς μου και να ζητήσω συγνώμη.

http://www.theinsider.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=21217%3Ai-xrysi-aygi-sto-sxoleio-moy&catid=110%3Aother-blogs&Itemid=163

ΚΑΙ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ:
Η χρυσή αυγή στο σχολείο μου…ΤΟ ΤΕΛΟΣ.

Αυτό που έγινε την Τρίτη , συνεχίστηκε την Τετάρτη και την Πέμπτη (χωρίς αποβολές αλλά με αρκετή αυστηρότητα).
Το σχολείο που είμαι , είναι ένα Γυμνάσιο σε μια αγροτοκτηνοτροφική περιοχή.
Τα παιδιά δεν ξεπερνούν τα 90.
Πολλά από αυτά ταξιδεύουν μιάμιση ώρα με το λεωφορείο κάθε πρωί για να έρθουν σχολείο.
Αρκετά ζουν εντελώς απομονωμένα , καθώς τα ζώα των γονιών τους καθορίζουν την διαμονή τους. Για αυτά τα παιδιά το σχολείο αποτελει την μόνη επαφή τους με άλλα παιδιά.
Τα πιο πολλά από αυτά συνεχίζουν στο τεχνικό λύκειο και ελάχιστα στο ενιαίο. Για αρκετά παιδιά το τέλος του γυμνασίου , είναι και το τέλος της σχολικής ζωής.
Την Τετάρτη το πρωί με πλησίασε ένα τσιγγανόπουλο , ο Αλέξης και με χαμόγελο μου είπε πως είναι ώρα να κόψω την πλάκα και να σταματήσω να είμαι διαφορετικός από ότι ήμουν  πριν.
Πραγματικά χάρηκα που ένα από τα παιδιά βρήκε το θάρρος να με πλησιάσει χαμογελώντας.
Του είπα πως σύντομα θα τους εξηγούσα την συμπεριφορά μου και του ζήτησα να μην πει τίποτα στους συμμαθητές του.
Σε κάποιο από τα επόμενα διαλείμματα με πλησίασε ένα παιδί της πρώτης γυμνασίου. Ο πατέρας του είναι ο παπάς ενός κοντινού χωριού.
Στην κουβέντα μας για το πως είναι ο πατέρας του , τι κάνει και τα σχετικά , ανάμεσα στα άλλα μου είπε , με την παιδική του αφέλεια , ότι ο πατέρας του ψήφισε χ.α.
Στην ερώτησή μου γιατί το έκανε αυτό μου απάντησε (όπως άκουσε από τον παπά δηλαδή) ”Για να φύγουν οι Αλβανοί , οι Βούλγαροι , οι Πακιστανοί και οι γύφτοι”.
Του είπα να θυμίσει στον πατέρα του , το μεσημέρι , ότι ο Χριστός είπε ότι δεν έχει καμία σημασία το χρώμα , η φυλή και το φύλο των ανθρώπων και πως είπε να αγαπάμε τον διπλανό μας σαν αδελφό.
Το παιδάκι , αφού σάστισε για λίγο , χαμογέλασε και στην ερώτησή μου αν έχω δίκιο ή άδικο , συμφώνησε πως έτσι είναι όπως τα λέω.
Την Πέμπτη το απόγευμα συζήτησα με την γυναίκα μου και καταλήξαμε ότι πρέπει να τελειώνει αυτή η ιστορία.
Πραγματικά την Παρασκευή , σήμερα δηλαδή , μάζεψα τα παιδιά στο προαύλιο.
Ήταν το μεγάλο διάλειμμα στις έντεκα και μισή.
Μέχρι εκείνη την ώρα δεν είχα κάνει κουβέντα με κανέναν άλλον καθηγητή.
Στο κάλεσμα των παιδιών μαζεύτηκαν και τέσσερις καθηγητές.
Άρχισα να λέω στα παιδιά ότι όλες τις προηγούμενες μέρες η συμπεριφορά μου ήταν διαφορετική και τους ρώτησα αν κατάλαβε κάποιος τον λόγο.
Τα παιδιά με κοίταζαν αμίλητα.
Τους εξήγησα τότε ότι η συμπεριφορά μου είχε αλλάξει γιατί βρισκόταν σε κίνδυνο η δική τους συμπεριφορά.
Όταν θεωρούν ως πρότυπα κάποιες αρρωστημένες καταστάσεις τότε είναι θέμα χρόνου να αρρωστήσουν και τα ίδια.
Τους μίλησα για τον παραλογισμό του ναζισμού.
Τους εξήγησα με ποιο τρόπο ένας τρελός , ο χίτλερ , κατάφερε και παρέσυρε έναν ολόκληρο λαό.
Τους θύμισα τα γεγονότα του Β΄ Παγκόσμιου πόλεμου.
Τους θύμισα τη σφαγή στα Καλάβρυτα , που είναι και κοντά μς.
Τους θύμισα τα στρατόπεδα συγκέντρωσης.
Εξήγησα στα παιδιά ότι ο ναζισμός δεν είναι στάση ζωής , ούτε πολιτική πράξη αλλά ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ ΨΥΧΙΚΗ ΑΡΡΩΣΤΙΑ .
Τους είπα πως η συμπεριφορά μου τις τελευταίες μέρες δεν θα ήταν τίποτα μπροστά στο τι θα συνέβαινε αν υπήρχε πραγματικός ναζισμός στη χώρα.
Τους διηγήθηκα σκηνές από τα μαθητικά μου χρόνια , τότε που μας ξύριζαν το κεφάλι , μας φορούσαν ποδιές , πηγαίναμε τις Κυριακές στην εκκλησία με απουσίες και δεν μπορούσαμε να κυκλοφορήσουμε τα απογεύματα από τον φόβο του παιδονόμου.
Πρώτη φορά είδα 90 παιδιά και να μην ακούγεται η ανάσα τους.
Παίρνει το λόγο τότε ένας συνάδελφος φιλόλογος και άρχισε να μιλά και αυτός στα παιδιά. Το ίδιο έκανε και η καθηγήτρια των αγγλικών και της βιολογίας.
Χτύπησε το κουδούνι και τα παιδιά πήγαν προβληματισμένα στις τάξεις τους.
Είχα την ευκαιρία να πούμε περισσότερα τις επόμενες ώρες , σε κάθε τμήμα χωριστά.
Η όλη ιστορία έχει πάρει το δρόμο της μέσα στο σχολείο μας.
Αυτά που έγιναν στο σχολείο δεν ήταν τίποτα μπροστά σε αυτά που έγιναν στο διαδίκτυο.
Πριν λίγο καιρό φτιάξαμε αυτό το blog για να λέμε τις απόψεις μας. Αυτοί που μας διαβάζουν είναι φίλοι από το twitter και μερικοί άλλοι.
Με το αναρτήσαμε το ”Η χρυσή αυγή στο σχολείο μου…” χάσαμε κυριολεκτικά την ησυχία μας.
Πολλές χιλιάδες άνθρωποι το διάβασαν.
Έγινε reblogged και αναδημοσιεύτηκε από τόσους που χάσαμε το μέτρημα. Τα σχόλια που γράφτηκαν στα άλλα blogs ήταν αδύνατο να τα παρακολουθήσουμε όλα…
Μια ανάγνωση των πρώτων σχολίων μας δημιούργησε μια απαίσια αίσθηση.
Άνθρωποι που σχολίαζαν για να σχολιάζουν…
Οι περισσότεροι μίλησαν για πείραμα.
ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΠΕΙΡΑΜΑ.
Ποτέ δεν θα τολμούσα να χρησιμοποιήσω τα παιδιά , θα ήταν η απόλυτη ντροπή.
Τι ήταν ;
Ήταν ο παλαιότερος και πιο αποτελεσματικός τρόπος διδασκαλίας : ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ.
Με το παράδειγμα δίδασκε ο Σωκράτης. Το σπουδαιότερο μάθημα το έδωσε πίνοντας το δηλητήριο.
Με το παράδειγμα δίδασκε ο Χριστός.
Με το παράδειγμα διδάσκουμε όλοι δάσκαλοι.
Θυμάται κανείς από εσάς τη λαική ρήση : ”δάσκαλε που δίδασκες…” ;
Ο ρόλος του σχολείου δεν είναι να μάθει μόνο μαθηματικά , αρχαία , φυσική στα παιδιά. Ο ρόλος του σχολείου είναι να δημιουργεί ελεύθερους , σκεπτόμενους , ανεξάρτητους ανθρώπους.
Στην αρχή κάθε σχολικής χρονιάς , εδώ και 26 χρόνια , επισημαίνω στα παιδιά ότι ο πρωταρχικός στόχος των μαθημάτων μου είναι να τους μάθω να αμφισβητούν.
Μερικοί στα σχόλιά τους μίλησαν για προσπάθεια πολιτικής καθοδήγησης από εμένα.
Αυτό ούτε σε βιβλίο επιστημονικής φαντασίας δεν μπορείς να το βρεις.
Αυτή η παρατήρηση δείχνει ότι οι περισσότεροι άλλα διαβάζουν και άλλα καταλαβαίνουν.
Άλλοι στα σχόλιά τους μίλησαν για την κατάντια της ελληνικής εκπαίδευσης.
Είμαι σίγουρος πως αυτή την κατάντια την βλέπουμε παντού. Οι ίδιοι παρατηρούν την κατάντια της αστυνομίας , των εφοριών , των δημοσίων υπηρεσιών , της ίδιας της δουλειάς τους.
Είναι οι συνηθισμένοι κακόμοιροι που βλέπουν συνεχώς τα πάντα να καταρρέουν γύρω τους και αυτοί βλέπουν πάντα το σωστό και το επισημαίνουν. Μόνο που το βλέπουν και το επισημαίνουν πάντα κατόπιν εορτής και με ένα χαιρέκακο ύφος λένε :”είδες…τα έλεγα εγώ”.
Αυτοί είναι οι ”αν ήμουν πρωθυπουργός εγώ…” , οι έχοντες γνώση για όλα από σεισμούς , οικονομικά , μηχανολογικά , εικαστικά , φιλοσοφικά , οι ΕΙΔΗΜΟΝΕΣ.
Έχει τα προβλήματά της η εκπαίδευση , τα οποία όμως μπορούν να λυθούν με κοινή προσπάθεια. Προσπάθεια που δε καταβάλει κανένας και τα περιμένουν όλα από κάποιους αρχηγούς. Αφήνουν απρόσωπους θεσμούς να καθορίζουν την εκπαίδευση των παιδιών τους εθελοτυφλώντας μπροστά στην καταδίκη του μέλλοντος των παιδιών τους.
Είναι οι ίδιοι που επισημαίνουν κατάντιες ενώ οι ίδιοι στη δουλειά και στη ζωή τους κάνουν πάντα τις λάθος επιλογές.
Είναι αυτοί που μόνο επισημαίνουν και ποτέ δεν παρεμβαίνουν.
Αν ήταν δάσκαλοι θα είχαν επισημάνει το πρόβλημα που δημιουργεί ο ναζιστικός μιμητισμός  και θα εστίαζαν στις εξισώσεις , στον πλάγιο λόγο , στα πέταλα και στα σέπαλα και στην εργασία των καλλιτεχνικών…
Η αντίληψη των παιδιών σήμερα στο σχολείο μου ενίσχυσε την πεποίθηση ώστε να μην υπεκφεύγω από κανένα πρόβλημα και καμιά πρόκληση.
Όταν θα δω κάτι θα αντιδράσω. Μπορεί μερικές φορές να φαίνομαι γραφικός και ιδιότροπος. Το προτιμώ από το να κλείνω τα μάτια και τα αυτιά. Δεν μπορώ να ακούω καθημερινά ”δε βαριέσαι” και ”ντάξει”.
Μερικοί στα σχόλιά τους αντέδρασαν για τις αποβολές που έδωσα στα παιδιά.
Οι αποβολές ήταν δύο ωρών (μέχρι το τέλος της ημέρας).
Στα 26 χρόνια ως καθηγητής έχω καταφύγει στις αποβολές 2 φορές.
Η πρώτη ήταν πριν 20 και βάλε χρόνια και αφορούσε το γιο γνωστού αγροτοσυνδικαλιστή (που ανέβαινε στα τρακτέρ και έκλεινε δρόμους) γιατί θεωρούσε ότι το σχολείο του ανήκει και μπορούσε να φέρεται με άσχημο τρόπο στους συμμαθητές του. Η δεύτερη φορά ήταν πριν τέσσερα χρόνια όταν τρεις ”μαθητές” στρίμωξαν ένα ”αγαθό” κορίτσι στο λεβητοστάσιο του σχολείου και ασελγούσαν.
Θέλω να πω και δυο λόγια σε όλους τους γονείς.
Εσείς δεν είστε που μαθαίνετε στα παιδιά σας να συμπεριφέρονται με τέτοιο τρόπο και έπειτα παραπονιέστε ότι η κοινωνία έχει χαλάσει ;
Για αναλογιστείτε την κατάσταση που έχετε διαμορφώσει στα σπίτια σας…
Μυστικά , μισές κουβέντες , υποκρισία , κανένας διάλογος , βαρεμάρα , έλλειψη στόχων και προσανατολισμού , ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ.
Περιχαρακωμένοι μέσα στον μικροαστισμό σας , θεωρείτε πως τα όνειρα που κάνατε για την ζωή σας και δεν τα πραγματοποιήσατε θα βρουν την έκφρασή τους στα παιδιά σας. Τα υπερπροστατεύετε γιατί θεωρείτε πως όλα γύρω σας είναι απειλές.Έχετε χάσει την εμπιστοσύνη σας στην κοινωνία. ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΑΙΤΙΑ ΤΟΥ ΝΑΖΙΣΜΟΥ , που όλοι ψάχνετε με αγωνία να βρείτε. Ο ολοκληρωτισμός και ο φασισμός ξεκινά από το σαλόνι σας , βγαίνει μια βόλτα μέχρι το δρόμο και πίνει καφέ μαζί σας στην πλατεία.
Παραπονιέστε πως σας περιορίζει η οικογένεια και τα παιδιά σας και πως αν ήσασταν μόνοι σας όλα θα ήταν διαφορετικά.
Παραπονιέστε όταν μεγαλώνουν τα παιδιά σας και φεύγουν από το σπίτι.
Γενικά ένα παράπονο είναι όλη σας η ζωή , χωρίς καμιά αντίδραση και χωρίς καμιά διάθεση να διορθώσετε τίποτα.
Όλα τα περιμένετε από τους άλλους . . . και τους κρίνετε και από πάνω!
Όσο για μένα , έχω δύο παιδιά και τα αγαπώ ακριβώς το ίδιο με τα δικά σας.
Όσοι ευχήθηκαν ( το έγραψαν πολλοί) να με έβρισκε εγκεφαλικό εξαιτίας της πίεσης που μου ανέβηκε , έχω να σας πω , πως ήταν σχήμα λόγου και ούτε πίεση έχω και είμαι και υγιέστατος.
Θα συνεχίσω να παρεμβαίνω , να διδάσκω , να τσακώνομαι , να βρίζω , να περνάω καλά.
Εσείς προσέξτε μη τύχει και τα παιδιά σας μάθουν τι είναι η αλήθεια , τι είναι ο αυτοσεβασμός , τι είναι η ζωή.
Ευχαριστώ αυτούς που κατάλαβαν την πρόθεσή μου και μου έστειλαν τα σχόλια – αλληλεγγύη τους.
Υ.Γ. Όσοι διαβάζετε ένα κείμενο από αναδημοσίευση καλό θα ήταν να κοιτάτε το προφίλ και τα δείγματα γραφής του αρχικού blog που δημοσίευσε το κάθε άρθρο. Θα σας βοηθήσει να καταλάβετε το πραγματικό νόημα του κάθε κειμένου.


http://metaretriever2.wordpress.com/2012/05/11/%CE%B7-%CF%87%CF%81%CF%85%CF%83%CE%AE-%CE%B1%CF%85%CE%B3%CE%AE-%CF%83%CF%84%CE%BF-%CF%83%CF%87%CE%BF%CE%BB%CE%B5%CE%AF%CE%BF-%CE%BC%CE%BF%CF%85-%CF%84%CE%BF-%CF%84%CE%B5%CE%BB%CE%BF%CF%83/

http://toixo-toixo.blogspot.gr/2012/09/blog-post_13.html

Αόρατα Όπλα

ΜΠΑΖΕΙΣ ΒΓΑΖΕΙΣ, ΕΔΩ ΟΛΑ ΤΑ ΞΕΒΓΑΖΕΙΣ, ΤΑ ΑΣΠΡΙΖΕΙΣ ΚΑΙ ΤΑ ΛΙΑΖΕΙΣ ΚΙ ΟΤΑΝ ΣΟΥ ΚΑΥΛΩΣΕΙ ΟΛΑ Τ' ΑΓΟΡΑΖΕΙΣ.

Greece

19/6/2012 15:54

Global Financial Integrity


Summary of Total Nominal Illicit Financial Flows

Year	CED Traditional	GER Traditional	IFFs Traditional	CED Non-normalized
2003	46.631	-3.318	43.313	46.631
2004	39.587	-6.300	33.287	39.587
2005	-9.280	-6.568	-15.849	0
2006	41.455	-7.097	34.358	41.455
2007	72.743	-5.419	67.324	72.743
2008	4.134	-6.037	-1.904	4.134
2009	56.477	-4.941	51.537	56.477
2010	-87.575	-2.517	-90.092	0
2011	-97.505	-11.596	-109.100	0
Cumulative				261.027
Average				29.003

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

Summary of Nominal Illicit Financial Flows (with Gross Outflows + Gross Inflows)

Year	IFFs Non-normalized	CED (Gross Outflows + Gross Inflows)	GER (Gross Outflows + Gross Inflows)	IFFs (Gross Outflows + Gross Inflows)
2003	46.631	46.631	3.318	49.949
2004	39.587	39.587	6.300	45.887
2005	0	9.280	6.568	15.849
2006	41.455	41.455	7.097	48.551
2007	72.743	72.743	5.419	78.163
2008	4.134	4.134	6.037	10.171
2009	56.477	56.477	4.941	61.418
2010	112	87.575	2.517	90.092
2011	0	97.505	11.596	109.100
Cumulative	261.139	455.388	53.792	509.180
Average				56.576

illicit:
Νot legally permitted or authorized; unlicensed; unlawful.
Disapproved of or not permitted for moral or ethical reasons.

«Μόνο τα έτη 2003 -2011 βγήκαν από την Ελλάδα κεφάλαια άνω των 260 δισ. ευρώ. Χρήματα που προέρχονται κυρίως από εγκληματικές ενέργειες, φοροδιαφυγή και διαφθορά. Ένα τεράστιο ποσό για μια τόσο μικρή οικονομία»

«Για το 2010 έχουμε διαπιστώσει ότι εισέρρευσαν παράνομα στην Ελλάδα 90 δισ. δολάρια και το 2011, 109 δισ. δολάρια» δήλωσε ο κ. Μπέικερ ο οποίος θεωρεί πως η εν λόγω πρακτική είναι ο ορισμός του ξεπλύματος μαύρου χρήματος καθώς επιτήδειοι φέρνουν ζεστό χρήμα για να αγοράσουν σε εξευτελιστικές τιμές ακίνητα τα οποία στο μέλλον θα αξίζουν πολύ περισσότερο».

Έτσι η ιστορία θα δείξει λοιπόν, αν δεν πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας, ότι όταν θα μας επιστρέψουν ατάκτως στην δραχμή οι εξαγορασμένοι (γιατί άλλη λέξη δεν πάει) εγκεφαλικά συριζοκαμμένοι, θα υπάρχει πολύ χρήμα για να αγοραστούν πάμφθηνα τα πάντα όλα, αλλά και ταυτόχρονα να ποδοπατηθούν όλοι και όλα.  Τότε βέβαια, οι παπαροαρχιδομινάρηδες επαγγελματίες πολιτικοί και οι συν αυτώ εγκληματίες δημοσιοκάφροι και λοιποί θα λένε οτι φταίει το σημερινό «λόμπυ της δραχμής». 

Άραγε, έχει κανένας από το σκυλολόι των 300 τα αρχίδια να απαιτήσει από την τράπεζα της Ελλάδος επιβεβαίωση ή διάψευση των παραπάνω στοιχείων του GLOBAL FINANCIAL INTEGRITY ; 
http://www.gfintegrity.org/content/view/574/70/

Τόσα λεφτά που μπήκαν τα δυο τελευταία χρόνια, που είναι; πώς χρησιμοποιήθηκαν; από ποιους; 

Δεν πρέπει άμεσα να πάρουμε υπό τον δημόσιο έλεγχό μας την πρώτη επιχείρηση σε τζίρο στην Ελλάδα με την οποία συνεργάζονται πολλά «μαγαζιά γωνία» αλλά και άλλες πρώτες επιχειρήσεις σε τζίρο ανά τον κόσμο και στην ουσία να αρχίσουμε να γινόμαστε αφενός κύριοι, νομείς και κάτοχοι του τόπου που ζούμε τη ζωή μας κι αφετέρου παράδειγμα αλλά και σημαντική βοήθεια μέσω των δημόσιων πληροφοριών που θα  παράσχουμε για τις κομπίνες άλλων  κυβερνήσεων σε άλλους λαούς;  Τι λέτε; Θα εξακολουθείτε να αρνείστε; Γιατί; 

απόσπασμα από την ταινία, Αόρατα όπλα και κλασικά, Μήτσος Καζάκης επί του θέματος.

χρόνια πολλά Θανούλη, καλή λευτεριά.

unite and reversal

Θέλετε να μάθετε την αλήθεια; Ανοίξτε τ’ αυτιά σας και ακούστε την!

ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΠΕΘΑΝΕΙ, ΑΣ ΠΕΘΑΝΕΙ....

Ξέρετε πιο είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα της Ελλάδας; Μήπως είπατε η ύφεση; Ε, αυτό κατά τους κυβερνώντες δεν είναι παρά ένα είδος φυσικού φαινομένου, το οποίο με την πάροδο του χρόνου θα το ξεπεράσουμε. Τι σημασία έχει αν πάρει μερικά χρονάκια. Τι είναι 5, 10, 20, 30 χρόνια μπροστά στην αιωνιότητα. Θα μου πείτε, πόσοι θα ζουν τότε για να δουν το ξεπέρασμα της ύφεσης, όχι στα λόγια και τους αριθμούς, αλλά στην πράξη, στο μεροκάματο, στη δουλειά και στο βιοτικό επίπεδο της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού; Ε, ας μην είμαστε κακόβουλοι και κακεντρεχείς. Δεν χρειαζόμαστε όλοι στην Ελλάδα. Να, αν μείνουμε οι μισοί στην χώρα, αυτόματα θα διπλασιαστούν οι μισθοί και η ανεργία θα εξαφανιστεί. Αν μείνουμε μόνο το 1/3 τότε θα ζούμε σαν μαχαραγιάδες. Αφήστε που έχουμε του μετανάστες να μας κάνουν τις δουλειές και την Χρυσή Αυγή να εξασφαλίζει ότι μόλις ζητήσουν μεροκάματο θα «εξαφανίζονται». Όσο λιγότεροι μείνουμε στην χώρα, τόσο καλύτερα θα ζήσουμε. Υπάρχει πιο φωτεινό όραμα για την Ελλάδα μας; Τι θέλετε λοιπόν και φωνάζετε για την ανεργία, τους ηλικιωμένους που δεν την βγάζουν με την σύνταξη, τους ασφαλισμένους χωρίς ουσιαστική ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, τους αρρώστους που πεθαίνουν χωρίς νοσοκομεία, τα παιδιά που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα. Αφήστε τους να βγουν από την μέση, αφήστε τους να χαθούν μια ώρα αρχύτερα και θα δείτε τι ωραία που θα είναι η Ελλάδα χωρίς αυτούς.

Δεν ακούσατε προεκλογικά τον κ. Βενιζέλο να λέει ότι όσοι είναι σε απόγνωση και ορισμένοι οδηγούνται στην αυτοκτονία, αυτό σημαίνει ότι είναι εκ φύσεως προβληματικοί; Τι θέλετε δηλαδή να ταΐζουμε τους προβληματικούς; Δεν ακούσατε τον κ. Στουρνάρα που μας είπε ότι έχουμε το ακριβότερο κοινωνικό κράτος στην ευρωζώνη και το πληρώνουμε με δάνεια; Τι το θέλουμε το κοινωνικό κράτος; Γιατί να το πληρώνουμε; Για όλους αυτούς τους ανεπρόκοπους που τους αρέσει να κλαίγονται για τις συντάξεις, την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, την υγεία, κλπ.; Άμα θέλεις συντάξεις, φάρμακα και υγεία, βγάλε από το πορτοφόλι σου και πλήρωσε για να έχεις. Αν δεν μπορείς, να πας να ψοφήσεις, γιατί να σε πληρώνουν οι άλλοι. Τι θέλετε; Θέλετε να χάσουμε την φάρα από σόι, όπως τους Παπανδρέηδες, τους Σαμαράδες, τους Βενιζέλους και όλους τους υπόλοιπους του οικείου φυράματος, για να επιβιώσει η πλέμπα; Για συνέλθετε! Μεροκαματιάρηδες μια ζωή και ζητάτε από την κυβέρνηση να ασχοληθεί με το τι θα απογίνεται; Όποιος έχει μπάρμπα στην Κορώνη, ή έστω στην Πύλο, όποιος έχει ματσωθεί γερά, ή τέλος πάντων όποιος έχει γερές δικτυώσεις εντός κι εκτός Ελλάδας θα επιβιώσει, οι υπόλοιποι ας κάνουν το κουμάντο τους. Ζούμε στην πράξη την «κοινωνία της ευγονικής» που τόσο πολύ ποθούσαν να οικοδομήσουν εγκέφαλοι σαν τον δόκτωρ Μέγκελε, ο οποίος ήταν μια παρεξηγημένη ιδιοφυία που μόνο τώρα καταλαβαίνουν οι πολιτικοί ιδίως της ευρωζώνης την αξία των οραμάτων του και πασχίζουν να τα μετουσιώσουν σε πραγματικότητα. Τώρα, αν χαθούν μερικά εκατομμύρια, δεν πειράζει. Έχουμε γίνει πολλοί και ήρθε ο καιρός να αραιώνουμε.
Η κυβέρνηση λοιπόν έχει με πιο σοβαρά πράγματα να ασχοληθεί. Αργά ή γρήγορα θα ξεπεραστεί και η ύφεση, όπως τόσα και τόσα άλλα, γιατί λοιπόν να ανησυχεί γι’ αυτήν και μάλιστα να την θέτει πρώτη προτεραιότητα; Έχει βάλει άλλωστε τους πιο κατάλληλους για να ασχοληθούν μαζί της: π.χ. ο κ. Γεωργίου στην Στατιστική Αρχή για να προσαρμόζει κατάλληλα τα νούμερα όπως έχει διδαχθεί στην Μεγάλη της Απάτης Σχολή, το ΔΝΤ, ο κ. Στουρνάρας με παρατσούκλι «το στουρνάρι» που ξέρει να εκτελεί συμβόλαια θανάτου εναντίον της χώρας από την εποχή Σημίτη, αλλά και ο κ. Χατζηδάκης που είναι μετρ στο γενικό ξεπούλημα. Με τέτοιο πολιτικό προσωπικό μπορείς να μην αισθάνεσαι σιγουριά για το αύριο! Ποιοι θέλετε δηλαδή να αναλάβουν την διακυβέρνηση της χώρας; Οι μεροκαματιάρηδες; Σιγά! Τι ξέρουν αυτοί από διακυβέρνηση μπροστά στα καμάρια της πολιτικής;
Στο κάτω-κάτω της γραφής ποιους αφορά η ύφεση; Τους εργαζόμενους με δουλειές χωρίς μεροκάματο, χωρίς παρών και μέλλον, αλλά και τους ανέργους που δεν μπορούν να βρουν δουλειά. Ε, και; Αφού δεν βρίσκουν ψωμί να φάνε, ας φάνε παντεσπάνι! Όποιος δεν έκανε μια αρπαχτή στην ζωή του, όποιος δεν χώθηκε σε κανένα ευρωπαϊκό πρόγραμμα για να τα μασήσει, όποιος δεν τα βρήκε με του κυβερνήτες για να εισπράττει εν λευκώ, όποιος δεν σκαρφίστηκε έργα και επενδύσεις του αέρα για να τα κονομήσει μαζί με τους πολιτικούς του φίλους, όποιος δεν σταμάτησε μπροστά σε τίποτε προκειμένου να ρημάξει, να λεηλατήσει και να φτιάξει περιουσίες, τότε αυτός είναι ένας αποτυχημένος. Με τους αποτυχημένους θα ασχολούμαστε τώρα; Αυτοί το μόνο που ξέρουν είναι να μιλάνε για εντιμότητα και αξιοπρέπεια, για δουλειά και προκοπή και ύστερα να σέρνονται στις αυλές των μεγάλων για μια υπόσχεση. Μ’ αυτούς θα ασχοληθούμε; Η μόνη τους αξία είναι η ψήφος τους. Όπως ακριβώς την εποχή της αρχαίας Ρώμης όπου κατά χιλιάδες οι προλετάριοι συντηρούνταν με συσσίτια και επιδόματα από τις μεγάλες φαμίλιες των πατρικίων μόνο και μόνο για την ψήφο τους. Αφού την δώσανε, τώρα τι ζητάνε; Ας πάνε στα συσσίτια του Καμίνη, ή της Εκκλησίας, ας πάνε στα κοινωνικά παντοπωλεία του Αλαφούζου και της παρέας του. Η κοινωνία φροντίζει. Γιατί να ασχοληθεί μια ολόκληρη κυβέρνηση μαζί τους, όταν έχει άλλα πολύ πιο σοβαρά πράγματα να φροντίσει.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα της χώρας είναι η αποκατάσταση της αξιοπιστίας της, αυτό μας είπε ο πρωθυπουργός και ειλικρινά δακρύσαμε από συγκίνηση. Έτσι είναι. Πρέπει η Ελλάδα να αποκτήσει ξανά αξιοπιστία. Απέναντι σε ποιους; Απέναντι στους εταίρους της και τις αγορές! Και ξέρετε γιατί; Διότι η Ελλάδα προκάλεσε επί τούτου την παγκόσμια κρίση μόνο και μόνο για να μην πληρώσει τα δάνειά της. Δεν μπορεί το ευρώ και οι αγορές να πηγαίνουν ρολόι και ξαφνικά να εμφανίζεται η μικρή Ελλαδίτσα και να τα χαλά όλα. Φανταστείτε το σοκ που έπαθαν όλοι. Εκεί που οι αποδεδειγμένα καλοί φίλοι μας σαν τον Σόρος, τον Μπάφετ, οι γνωστές τράπεζες Goldman Sachs, Deutsche Bank και οι άλλες αδελφές, η επίσης γνωστή παρέα του ευρώ, η οποία έκανε τα αδύνατα δυνατά για να μας βάλει στον κύκλο της για το καλό μας, που όλοι τους πάνε με το σταυρό στο χέρι, που δεν έχουν εμπλακεί ούτε σ’ ένα σκάνδαλο, που είναι οι καλύτεροι φίλοι των αδικημένων, ξαφνικά την πάτησαν από την Ελλάδα. Κι όλα αυτά γιατί; Διότι οι έλληνες είναι αχάριστοι και αγνώμονες. Όχι βέβαια όλοι. Μόνο η πλέμπα, οι μεροκαματιάρηδες, αυτοί που θέλουν εκτός από μισθό – δεν φτάνει που δεν είναι ευγνώμονες γιατί έχουν, όσοι απ’ αυτούς έχουν, δουλειά, θέλουν και μισθό από πάνω – θέλουν να παίρνουν και σύνταξη, θέλουν υγεία, θέλουν παιδεία και μάλιστα δωρεάν. Άκουσον, άκουσον! Όλο θέλουν, θέλουν, θέλουν και μάλιστα δωρεάν. Και το κράτος που θα τα βρει; Πως μπορεί να φροντίζει τις περιουσίες αυτών που κυβερνούν και ταυτόχρονα να παρέχει στην πλέμπα, στον λαουτζίκο υγεία, παιδεία και συντάξεις; Ίσια κι όμοια, δηλαδή; Τι θέλετε να μας κυβερνούν μόνο όσοι έχουν βγει από το καμίνι της βιοπάλης, μόνο όσοι έχουν αποδείξει ότι την επιστήμη τους ξέρουν να την βάζουν στην υπηρεσία της πατρίδας; Τέτοια αχαριστία λοιπόν; Θα είχαμε όλα αυτά τα καλά που έχουμε σήμερα, αν δεν μας κυβερνούσαν όλοι αυτοί που εξακολουθούν να μας κυβερνάνε για δεκαετίες; Θα είχαμε ευρώ; Τι άλλο θέλετε; Να μας ανήκε η χώρα που κατοικούμε και να μην ξέρουμε τι να την κάνουμε; Ενώ τώρα ξέρουμε. Την πουλάμε για ένα κομμάτι ψωμί και είμαστε ήσυχοι. Έχουμε τις αγορές και τους φίλους μας στην ευρωζώνη να μας κοιτάξουν. Αυτοί θα μας βρουν δουλειά και θα μας δώσουν να φάμε. Τι την θέλουμε την πατρίδα. Έτσι ή αλλιώς μια ζωή οι πολιτικοί μας την πουλάνε και οι επιχειρηματίες μας την λεηλατούν. Μόνο βάσανα μας έχει δώσει. Ενώ όντας Ευρωπαίοι γινόμαστε πολίτες του κόσμου. Σαν τους Αφγανούς, του Πακιστανούς, τους Αφρικανούς και όλους τους άλλους περιπλανώμενους συμπολίτες που άφησαν την πατρίδα τους στην στοργική φροντίδα των παγκόσμιων τραπεζών και των πολυεθνικών και αυτοί βγήκαν στην γύρα για να ανακαλύψουν τον κόσμο. Υπάρχει καλύτερη ζωή;
Στο κάτω-κάτω της γραφής η Ελλάδα χρωστάει. Κι όπως είναι γνωστό στους κύκλους των τραπεζιτών, όποιος δεν μπορεί να πληρώσει χάνει την αξιοπιστία του. Τώρα θα μου πείτε ότι αυτό ανήκει στην σφαίρα της τραπεζικής μαφίας, αλλά τι σημασία έχει; Ποιος μπορεί να ξεχωρίσει τον τραπεζίτη από τον τοκογλύφο, την τράπεζα από την μαφία; Μπορεί να έχει δικαιώματα αυτός που χρωστάει; Όχι βέβαια. Το μόνο δικαίωμα που έχει είναι να πληρώσει. Σε είδος αν χρειαστεί, όπως τότε με τον Έμπορο της Βενετίας, που ο οφειλέτης έπρεπε να πληρώσει το ομόλογο με μια λίμπρα σάρκας από την σάρκα του. Βέβαια, στο θέατρο ο οφειλέτης Αντόνιο σώζεται από τον Σάιλοκ χάρις στην στρεψοδικία του δικηγόρου. Στην αληθινή ζωή, οι σύγχρονοι Σάιλοκ έχουν φροντίσει για όλα. «Εγγυώμαι προσωπικά την αποπληρωμή των δανείων», είπε ο Σαμαράς στους Ευρωπαίους Σάιλοκ. Μήπως εννοεί ότι θα πληρώσει αυτός με δική του λίμπρα σάρκας; Όχι βέβαια. Εγγυάται προσωπικά ότι ο λαός θα πληρώσει τα δάνεια. Τα δάνεια που δεν μπορούν να αποπληρωθούν παρά μόνο με λίμπρες σάρκας από την σάρκα του λαού. Και λοιπόν; Από πότε έχει δικαιώματα αυτός που χρεωστάει; Και μάλιστα η πλέμπα, όλοι αυτοί που σέρνονται προεκλογικά στα γραφεία των πολιτευτών για κανένα ρουσφετάκι. Τι δικαιώματα έχουν αυτοί; Κανένα απολύτως! Το μοναδικό δικαίωμα που έχουν είναι να ψηφίζουν, όποτε τους λένε, αυτόν που τους υποδεικνύουν, για να μπορούν οι Σάιλοκ να έχουν ήσυχο το κεφάλι τους.
Άλλωστε τι θα κοστίσει η όλη υπόθεση των δανείων. Ο Σαμαράς μίλησε για κάτι βραχονησίδες. Από τότε που ήταν υπουργός εξωτερικών με υπουργό οικονομικών τον Μάνο στην κυβέρνηση αυτού του αξιομνημόνευτου ευεργέτη της χώρα μας, του Κ. Μητσοτάκη, είχαν βάλει στο μάτι τις βραχονησίδες και να που ήρθε η ώρα να εκπληρώσουν την αποστολή τους. Τι μας νοιάζει για τις βραχονησίδες. Τι μας νοιάζει αν πουληθούν τα πάντα. Εμείς να είμαστε καλά, ή τέλος πάντων όσοι από εμάς θα επιζήσουμε για να είμαστε καλά. Όλοι οι άλλοι ας πάνε στον αγύριστο. Τι μας νοιάζει; Άλλωστε, το ‘παμε, όσο λιγότεροι μείνουμε, τόσο μεγαλύτερες ευκαιρίες θα έχουμε για κανένα ρουσφετάκι στις επόμενες εκλογές. Από εξ επαγγέλματος πολιτευτές ικανούς μόνο για ρουσφέτια και για να πουλάνε την χώρα, πάντα με το αζημίωτο, έχουμε πήξει σε δεξιά και αριστερά, σε συμπολίτευση και αντιπολίτευση. Δείτε τους πώς έχουν κουρνιάξει όλοι τους με το ευρώ. Άλλο να τα παίρνεις χοντρά με δραχμούλα κι άλλο να τα παίρνεις χοντρά με ευρώ και μάλιστα να μπορείς να το βγάζεις έξω χωρίς κανένα κόλλημα.
Μην φοβάσαι. Αν εσείς οι περισσότεροι δεν είναι γραφτό σας να επιβιώσετε, τι να γίνει; Κισμέτ. Τι θέλετε δηλαδή να βάλει ο Τσίπρας την γάτα του να κλαίει; Όσοι από εμάς θα επιβιώσουν, τότε θα μείνουμε λίγοι και καλοί. Κάποιον θα βρεις κι εσύ για να συρθείς στα πόδια του για μια εξυπηρέτηση. Κάποιον θα βρεις κι εσύ για να ξεπουλήσεις την αξιοπρέπειά σου με το να πιστέψεις τις υποσχέσεις του. Αντίο και καλόν ύπνο. Ο βαθύς ύπνος μέσα στον θάλαμο αερίων, ήταν το μόνο που είχε απομείνει για τους καταδικασμένους, έλεγαν όσοι επιβίωσαν από τα κάτεργα του Άουσβιτς, του Ντάχαου και των άλλων ευαγών ιδρυμάτων ευγονικής της ανθρωπότητας.
Και ένας μικρός αστερίσκος: Ξέρετε πώς γλύτωσε η Ευρώπη από την πανούκλα στον μεσαίωνα; Με την φωτιά! Φωτιά και τσεκούρι στους προσκηνυμένους, φώναζαν οι πρόγονοι αυτού του λαού που κάποτε κατοικούσε και υπερασπιζόταν αυτή την γη. Κάτι ήξεραν αυτοί. Σε τούτον τον τόπο μπορεί να μείναμε λίγοι ρωμιοί, λίγοι που πονάμε για τα παιδιά και την πατρίδα μας. Μπορεί να έχουμε μείνει ελάχιστοι από την Ρωμιοσύνη του ποιητή, αλλά να είστε σίγουροι ότι από εμάς θα το βρουν ακόμη κι αν χρειαστεί να υπερασπιστούμε τα ιερά κι όσια του μαχόμενου ελληνικού έθνους – όχι του δήθεν έθνους των κάλπικων αρχαιολατρών και των ξεπουλημένων ελληναράδων, αλλά του έθνους που ήξερε να τα βάζει με κατακτητές και τύραννους για να επιβιώσει – πάνω στα βουνά όπως οι παππούδες μας. Ετούτη η γη ανήκει στο γένος μας, στο λαό μας, και εκτός από τα ομόλογα που έχουν υπογράψει οι εγκάθετοι κυβερνήτες για να μας έχουν αλυσοδεμένους οι ντόπιοι και ξένοι ληστοσυμμορίτες, υπάρχει και ένα ομόλογο που από τον εποχή του Κολοκοτρώνη έχει μείνει ανεκπλήρωτο: το ομόλογο της ελευθερίας της Ελλάδος. Κι αυτό ήρθε η ώρα να πληρωθεί στο ακέραιο και με όλους τους τόκους υπερημερίας.

http://dimitriskazakis.blogspot.gr/2012/08/blog-post_23.html