ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΧΡΕΟΣ

ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ

Από πού προέρχεται το χρέος;
Ο μέγας και πολύς Μητσοτάκης ως υπουργός οικονομικών της κυβέρνησης Γεωργίου Παπανδρέου τον Ιούλιο του 1964, προχώρησε (πανηγυρικά!) σε ρύθμιση του χρέους της χώρας υποθηκεύοντας όμως τον μέλλον της Ελλάδας ως το 2009!!! Πως; Η Ελλάδα τότε αναγνώρισε στο ακέραιο και δεσμεύτηκε να αποπληρώσει προπολεμικά δάνεια από το 1881 σε τουλάχιστον ΔΙΠΛΑΣΙΑ από την τρέχουσα αξία τους (είχε ήδη ξεπληρώσει τότε το μεγαλύτερο μέρος αυτών). Και αυτό παρά το γεγονός ότι είχαν μεσολαβήσει δύο επίσημες πτωχεύσεις της χώρας (1893 και 1932) και δύο παγκόσμιοι πόλεμοι την είχαν ισοπεδώσει. Το ύψος αυτών των υποχρεώσεων αντιστοιχεί σε σημερινές τιμές γύρω στα 100 δις ΕΥΡΩ. Δηλαδή σχεδόν το 1/3 του χρέους της Ελλάδας τον Μάη του 2010!! Ο καθένας μπορεί να αναρωτηθεί, μα γιατί να προχωρήσει ο Έλληνας Υπουργός Οικονομικών σε μία τέτοια καταστροφική και πέρα για πέρα προδοτική κίνηση; Η απάντηση είναι απλή: ΤΥΧΑΙΟ; ΔΕΝ ΝΟΜΙΖΩ… Ένα μεγάλο μέρος των τότε ομολόγων (περίπου το 30%) το κατείχαν ντόπιοι παράγοντες όπως η βασιλική οικογένεια, η οικογένεια Παπανδρέου κλπ..Οι ίδιοι δηλαδή που κυβερνούσαν τότε τον τόπο, αποτελούσαν και κομμάτι των δανειστών της χώρας…
Ο Καραμανλής (1974-1981), «ο εθνάρχης», μετά την Χούντα των Συνταγματαρχών όχι μόνο αναγνώρισε τα κρυφά και φανερά χρέη της 7ετίας αλλά συνέχισε την ίδια καταστροφική πολιτική του δανεισμού. Μάλιστα, επί ημερών του ανακαλύφθηκε και ένα νέο κόλπο υπερχρέωσης του Ελληνικού Δημοσίου : αντί να δανείζεται η κεντρική κυβέρνηση, έβαζαν τις δημόσιες επιχειρήσεις και τις κρατικές τράπεζες να δανείζονται για να καλύπτουν τις μαύρες τρύπες στους κρατικούς προϋπολογισμούς! Έτσι εντέχνως ο δημόσιος δανεισμός εμφανίζονταν περιορισμένος, την ίδια στιγμή που οι κρατικές επιχειρήσεις και τράπεζες φορτώνονταν με χρέη έως και 10 φορές της κεφαλαιακή τους σύνθεση.
1981 ! Η ΜΕΓΑΛΗ ΑΛΛΑΓΗ! ΤΟ ΠΑΣΟΚ ΣΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ!! Τι σημαίνει αυτό; Την ανακάλυψη ενός «σοσιαλιστικού πειράματος» με δανεικά και μάλιστα χρωστούμενα στις ξένες κεφαλαιαγορές που φέρνει για πρώτη φορά στην Ελλάδα το ΔΝΤ, το 1986!!!. Οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ όχι μόνο δέχτηκαν να συνεχίσουν την αποπληρωμή όλων των προηγούμενων ληστρικών δανειακών συμβάσεων αλλά ξεκίνησαν και ένα νέο καταστροφικό κύκλο υπερχρέωσης αδιαφορώντας για την εκτίναξη των εξωτερικών ελλειμμάτων, στα οποία συνέβαλε καθοριστικά η ΕΟΚ και αργότερα η Ε.Ε. Το 1984 το 75% των νέων δανείων χρησιμοποιείται για την εξυπηρέτηση των παλαιών. Το 1986 η κυβέρνηση (με υπουργό οικονομικών τον Σημίτη) αδυνατώντας να δανειστεί από το εξωτερικό, προσέφυγε στην ΕΟΚ. Το ΔΝΤ έρχεται τότε για πρώτη φορά να αξιολογήσει την ελληνική οικονομία και να εγκρίνει τα νέα δάνεια αξίας 1,75 δις Ευρωπαϊκών Νομισματικών Μονάδων. Την είσοδο του ΔΝΤ στην Ελλάδα ακολούθησαν δεκαετίες αυστηρής λιτότητας, ανοίγματος των αγορών, ιδιωτικοποιήσεων κ.ο.κ. Το αποτέλεσμα ήταν η χώρα να γίνει το λατρεμένο παιδί των αγορών και να δανείζεται ασύστολα. Το δημόσιο χρέος εκτινάσσεται στα ουράνια.
2000-2009 Η δεκαετία του Ευρώ. Το ελληνικό Δημόσιο πληρώνει 450 δις ευρώ στους δανειστές του. Παρόλα αυτά το χρέος όχι μόνο δεν συγκρατείται αλλά αυξάνεται κατά 155 δις. Ο νέος δανεισμός στην δεκαετία ανέρχεται σε 485 δις ευρώ από τον οποίο μόλις το 3% κατά μέσο όρο πήγε στην κάλυψη του δημοσιονομικού ελλείμματος (15 δις περίπου) ενώ το υπόλοιπο 97% εξυπηρετεί προηγούμενα δάνεια. Το 2009 το 35% του ΑΕΠ σπαταλιέται σε εξυπηρέτηση παλαιών δανείων! Σύμφωνα με τις πιο αισιόδοξες προβλέψεις το 2012 η εξυπηρέτηση του χρέους θα ξεπεράσει το 40% του ΑΕΠ της χώρας!!

Η συνέχεια είναι λίγο πολύ γνωστή σε όλους…ΔΝΤ, Ευρωπαϊκή Ένωση, δανειακή σύμβαση-μνημόνιο, οικονομική διακυβέρνηση, κατοχή, κατάλυση του Συντάγματος, ξεπούλημα της χώρας, ισοπέδωση του ελληνικού λαού..

ΔΕΝ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΤΟ ΠΑΡΑΝΟΜΟ ΧΡΕΟΣ

Κάτω από ποιες πολιτικές προϋποθέσεις;
Πρώτα από όλα απαιτείται μια λαϊκή πατριωτική κυβέρνηση η οποία θα προχωρήσει άμεσα σε μονομερή παύση πληρωμών, διασώζοντας έτσι τεράστιους πόρους που πηγαίνουν στην αποπληρωμή των χρεών.
Η μη αναγνώριση του χρέους και η μονομερής στάση πληρωμών ισοδυναμεί με κήρυξη πτώχευσης;
Η κήρυξη πτώχευσης μπορεί να σημάνει μια προσωρινή στάση πληρωμών, αλλά θέτει την χώρα και τον λαό της στην διάθεση και στο έλεος των δανειστών της. Πτώχευση σημαίνει ότι μία χώρα δεν μπορεί να πληρώσει τους δανειστές της σε ρευστό και επιτρέπει να πληρωθούν σε είδος, κατάσχοντας και δημεύοντας τα περιουσιακά της στοιχεία. Αντιθέτως, μια χώρα προχωρά σε μονομερή παύση πληρωμών ακριβώς επειδή δεν θέλει να της επιβληθεί ή να αναγκαστεί από την αγορά να κηρύξει πτώχευση. Η μονομερής παύση πληρωμών θέτει σε πρώτη προτεραιότητα την ανάγκη να σταθούν η χώρα και ο λαός της στα πόδια τους, χωρίς τον φόρο αίματος στους δανειστές.
Παράδειγμα: το 1932 η χώρα χρεοκόπησε προχωρώντας σε προσωρινή στάση πληρωμών χωρίς όμως η χώρα να απαλλαγεί από την υπερχρέωση και τα υπέρογκα δάνεια..Αποτέλεσμα αυτού είναι ότι ακόμα και σήμερα πληρώνουμε το χρέος του Σουλτάνου προς τους Αγγλογάλους, των περιοχών που απελευθερώθηκαν κατά τους Βαλκανικούς πολέμους (Ήπειρος, Μακεδονία, Θράκη) καθώς και το διακυβερνητικό δάνειο από τις ΗΠΑ που συνάφθηκε το 1929 κ.ο.κ..!!
Γιατί είναι πολύ σημαντικό εκτός από την μονομερή στάση πληρωμών το ελληνικό κράτος να προχωρήσει σε μη αναγνώριση του χρέους;
Μη αναγνώριση του χρέους σημαίνει με απλά λόγια, άρνηση των υποχρεώσεων του κράτους προς του δανειστές. Δηλαδή εκτός από την καταγγελία των δανειακών συμβάσεων ως παράνομες και την μονομερή στάση πληρωμών είναι απαραίτητη και η μη αναγνώριση ύπαρξης οφειλών. Αυτό γιατί μόνο με αυτό τον τρόπο μπορεί ένας κυρίαρχος λαός να απεμπλακεί μια για πάντα (με βάση το διεθνές δίκαιο) από την μέγγενη των δανειστών και των τοκογλύφων. Η στάση πληρωμών για ένα μικρό διάστημα χωρίς το «όπλο» της μη αναγνώρισης του χρέους οδηγεί μοιραία σε μία απλή μετάθεση των δανειακών υποχρεώσεων στο μέλλον, με ότι αυτό συνεπάγεται για τον έλληνα πολίτη…
Υπάρχουν νομικά ερείσματα στο διεθνές δίκαιο στα οποία μπορεί να βασιστεί το κράτος-οφειλέτης και να αρνηθεί το χρέος;
Στο διεθνές δίκαιο (που ισχύει από τον 19ο αιώνα) υπάρχει πρόβλεψη για την μονομερή άρνηση μιας χώρας να πληρώσει τα χρέη της όταν συντρέχουν τρεις λόγοι : α) ο δανεισμός έγινε με ανήθικο και παράνομο τρόπο β) τα δάνεια δεν χρησιμοποιήθηκαν προς το συμφέρον του λαού και της χώρας γ) Οι δανειστές γνώριζαν πολύ καλά ποιους δάνειζαν και για ποιο σκοπό. Στην βάση αυτής της ρήτρας του διεθνούς δικαίου, που αποκαλείται απεχθές χρέος, αρνήθηκαν πολλές χώρες να πληρώσουν τα χρέη της αποικιοκρατίας, των δικτατορικών και βασιλικών καθεστώτων που ανατράπηκαν, αλλά και των διεφθαρμένων κυβερνήσεων.
Προχωρώντας σε στάση πληρωμών και μη αναγνώριση του χρέους, η χώρα θα αντιμετωπίσει ισχυρές πιέσεις και εθνικούς κινδύνους;
Το μόνο που μπορούν να κάνουν οι δανειστές απέναντι σε μια αποφασισμένη χώρα και έναν ακόμη πιο αποφασισμένο λαό είναι να μηδενίσουν την πιστοληπτική του ικανότητα (δηλαδή να τον αποκλείσουν από τις αγορές κεφαλαίου). Όμως αυτό δεν αποτελεί ουσιαστικό πρόβλημα, επειδή η συμμετοχή των κρατικών ελλειμμάτων στον δημόσιο δανεισμό κινείται λίγο πάνω από το 3%. Αυτό σημαίνει ότι, αν απαλλαγεί η χώρα από την εξυπηρέτηση των δανείων, οι πραγματικές δανειακές ανάγκες, ακόμα και με τα σημερινά δεδομένα είναι ασήμαντες.
Όσον αφορά τους εθνικούς κινδύνους, η σύγχρονη ιστορία μας διδάσκει ότι ένα λαός πρέπει να φοβάται όταν είναι υπόδουλος και εξαρτημένος και όχι όταν είναι κυρίαρχος εθνικά και οικονομικά. Το τελευταίο παράδειγμα χώρας που τίναξε από πάνω του των ζυγό των αγορών είναι το Εκουαδόρ, το 2008. Τον Δεκέμβρη του 2008 ανακοίνωσε πλήρη παύση πληρωμών, χωρίς να κηρύξει πτώχευση. Ο πρόεδρος της χώρας, Ραφαέλ Κορέα, αφού συγκρότησε μια διακομματική επιτροπή υπό τον γενικό εισαγγελέα την χώρας, ανακοίνωσε ότι το Εκουαδόρ δεν δεσμεύεται να πληρώσει ένα «ανήθικο και παράνομο χρέος», που υπήρξε προϊόν ρεμούλας και κερδοσκοπίας εις βάρος του λαού του. Απευθύνθηκε επίσης στην Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, η οποία στάθηκε στο πλευρό της χώρας αναγνωρίζοντας το δικαίωμα της να μην πληρώσει χρέη που δημιούργησαν οι προηγούμενες διεφθαρμένες κυβερνήσεις, και έτσι δεν κουνήθηκε φύλλο εναντίον του Εκουαδόρ. Και μιλάμε για μία χώρα με πληθυσμό περί τα 13,6 εκατ. κατοίκους και με ΑΕΠ (2008) ίσο με το 16% του αντίστοιχου ΑΕΠ της Ελλάδας!

Πολύ σημαντικό είναι ότι η παύση πληρωμών και η μη αναγνώριση του χρέους πρέπει να συνοδευτεί από μια ριζικά διαφορετική αναπτυξιακή πορεία, η οποία δεν θα στηρίζεται σε κερδοσκόπους επενδυτές, σε κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες και μονοπώλια, αλλά στις άμεσες ανάγκες και το εισόδημα του εργαζομένου. Μόνο έτσι μπορεί να ορθοποδήσει η οικονομία και να ανασυγκροτηθεί σε παραγωγική βάση η εγχώρια αγορά και να οικοδομηθεί ένα ριζικά διαφορετικό κράτος από το σημερινό. Μόνο έτσι δεν θα χρειάζεται το Δημόσιο να καταφύγει ξανά στην διεθνή κερδοσκοπία για δανεισμό….

ΕΠΑΜ ΠΑΤΡΑΣ
Πυρήνας Σκαγιοπουλείου