Το ΟΧΙ TOY 2012

ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΧΩΡΙΣΤΕΣ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΙΣ

Το Ε.Πα.Μ. λόγω της κρισιμότητας των στιγμών, προτείνει σε όλους τους φορείς (συνδικαλιστικούς και πολιτικούς) καθώς και σε όλες τις ανεξάρτητες κινήσεις, ομάδες και μέτωπα την από κοινού μας δράση σε κάθε αγωνιστική κινητοποίηση, με σκοπό την επίτευξη του κοινού στόχου που είναι η ανατροπή του μαύρου μετώπου της συγκυβέρνησης και της τρόικα. 

Αντιθέτως, η διαιώνιση των χωριστών συγκεντρώσεων και κινητοποιήσεων που προστάζουν οι ηγεσίες, διχάζει-διαιρεί το λαό και εξουδετερώνει τη δυναμική της δράσης του.

ΑΣ ΕΝΩΘΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΡΙΣΤΙΚΗ ΑΝΑΤΡΟΠΗ.

ΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΓΕΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΩΡΑ!

ΕΝΙΑΙΟ ΠΑΛΛΑΪΚΟ ΜΕΤΩΠΟ ΠΑΤΡΑΣ

Γραφεία: Ρήγα Φερραίου 100 κ' Γεροκωστοπούλου α' όροφος.

τηλ. 2610 240 751  κιν. 6986 798 051

Τι είναι τα «παράγωγα».

Γράφει ο Χρήστος Γιαννίμπας
Παράγωγα.
Θεωρώντας αυτονόητο πως πολλοί αναγνώστες δεν είναι «μυημένοι» στα παράγωγα, σε αυτό το Α’ μέρος θα προσπαθήσω να δώσω στον αναγνώστη μια ιδέα γι’ αυτά. Έτσι θα γίνει κατανοητή η επίδραση των παραγώγων στα τρόφιμα που παρουσιάζω στο Β’ μέρος.
Ουσιαστικά τα παράγωγα είναι μια διμερής σύμβαση (μια συμφωνία), που όπως δηλώνει και το όνομα παράγωγο αναφέρεται σε κάτι άλλο. Αυτό το κάτι άλλο μπορεί να είναι σχεδόν οτιδήποτε μπορείτε να φανταστείτε. Εμπορεύματα (πετρέλαιο, αλουμίνιο, ρύζι, καλαμπόκι, …), ομόλογα, συνάλλαγμα, μετοχές, χρηματιστηριακοί δείκτες, … κλπ. Η τιμή ενός παραγώγου «παράγεται» ή προκύπτει (derived) από την τιμή που έχει το προϊόν στο οποίο αναφέρεται (βασίζεται) και που λέγεται υποκείμενο προϊόν (underlying instruments). Για παράδειγμα η τιμή ενός παραγώγου στο πετρέλαιο, το καλαμπόκι κλπ προκύπτει από την αντίστοιχη τιμή του προϊόντος αυτού (μια δεδομένη στιγμή). Το ίδιο η τιμή ενός παραγώγου στη μετοχή της ΕΘΝΙΚΗΣ, από την τιμή που έχει η μετοχή κτλ.
Η σκοπός του παραγώγου ήταν η αντιστάθμιση κινδύνου/ων και είναι πολύ παλιά. Σύμφωνα με τον Αριστοτέλη («Πολιτικά» βιβλίο 1 κεφ.11) μια τέτοια συμφωνία έκανε ο Θαλής ο Μιλήσιος. Ιστορικά πρόκειται για το πρώτο συμβόλαιο δικαιώματος προαίρεσης, όπως λέγονται σήμερα αυτές οι συμφωνίες (παράγωγα). Ένα κλασσικό παράδειγμα είναι η ασφάλιση ενός σπιτιού για τον κίνδυνο πχ φωτιάς. Ουσιαστικά το συμβόλαιο ασφάλισης είναι ένα παράγωγο προϊόν. Η αρχική λοιπόν ιδέα των παραγώγων, δηλαδή η αντιστάθμιση κινδύνου/ων, δεν μπορεί να είναι κατακριτέα. Αν ο Μυτιληναίος αγοράσει παράγωγο αλουμινίου, μικρότερης ή ίσης αξίας με την παραγωγή αλουμινίου (πχ ενός χρόνου) για αντιστάθμιση κινδύνου, καλώς το κάνει. Το ίδιο και ο Βαρδινογιάννης στο πετρέλαιο, ή μια τράπεζα σε CDS ομολόγων (Ελληνικών ή όποιων άλλων έχει), η ο φούρναρης της γειτονιάς μου στο σιτάρι.
Λογικά δεν θα έπρεπε να μπορεί κάποιος να ασφαλίζει κάτι που δεν έχει ή για πολλαπλάσια αξία αυτού που έχει ή πρόκειται να χρησιμοποιήσει. Ας το δούμε με ένα παράδειγμα. Το σπίτι σας έχει αξία 300.000 €.
(α) Μπορείτε να το ασφαλίσετε  για 1.000.000 €; Η απάντηση όπως ξέρετε είναι όχι. Αν μπορούσατε το πιθανότερο (για να μην πω το σίγουρο) είναι να το καίγατε προκειμένου να πάρετε τα ασφάλιστρα.
(β) Εγώ μπορώ να κάνω ένα ασφαλιστήριο φωτιάς για το δικό σας σπίτι, πχ για 300.000 € ή έστω για 100.000 €; Η απάντηση είναι και πάλι όχι. Ευτυχώς γιατί θα έκαιγα το σπίτι σας.
(γ) Για το υπαρκτό μεν, δικό σας δε, σπίτι δεν μπορώ να κάνω ασφαλιστήριο φωτιάς. Μήπως όμως μπορώ για ένα ανύπαρκτο σπίτι; Φυσικά η απάντηση είναι όχι. Μήπως τουλάχιστον μπορώ να ενοικιάσω το σπίτι σας και μετά να κάνω ασφαλιστήριο φωτιάς για το σπίτι σας. Ας πούμε πάλι για 300.000 € ή έστω για 100.000€; Η απάντηση είναι και πάλι όχι. Ευτυχώς γιατί το σπίτι που μου ενοικιάσατε θα το λαμπάδιαζα.
Ενώ λοιπόν όλα τα παραπάνω «όχι» ακούγονται και είναι λογικά, οι αντίστοιχες ερωτήσεις στον «θαυμαστό κόσμο» των παραγώγων έχουν θετική απάντηση. Μπορείτε να αγοράσετε παράγωγα για οτιδήποτε θέλετε. Πχ μπορείτε να αγοράσετε CDS (δηλαδή ασφάλεια) για ομόλογα οποιασδήποτε αξίας και οποιουδήποτε κράτους ή επιχείρησης, ανεξάρτητα αν έχετε ή όχι τέτοια ομόλογα. Το ίδιο μπορείτε να κάνετε με οποιαδήποτε παράγωγα (σε πορτοκάλια, σιτάρι, καλαμπόκι, πετρέλαιο, αλουμίνιο, … κλπ). Θυμάστε βέβαια την γρίπη που «έπαιξε» πρώτο θέμα το 2009 σε όλα τα κανάλια. Αν πρέπει να εμβολιαστούμε ή όχι, αν φτάνουν τα εμβόλια κτλ. Αυτό που πιθανότατα δεν γνωρίζετε είναι πως το Πανεπιστήμιο της Αϊόβας (με την πλατφόρμα Iowa Electronic Markets) πρόσφερε παράγωγα για το ζήτημα της γρίπης. Μπορούσατε να αγοράσετε παράγωγα για το πόσα άτομα θα πεθάνουν, για τα αποθέματα των εμβολίων, για το ποσοστό του πληθυσμού που θα νοσήσει, την εξάπλωση του ιού κτλ. Σήμερα κατασκευάζονται παράγωγα «για πάσα νόσο και μαλακία». Την επιτυχία μιας ταινίας, την έκβαση συνομιλιών, τους σεισμούς, τρομοκρατικά χτυπήματα, κοινωνικά και πολιτικά γεγονότα και οτιδήποτε μπορεί να κατεβάσει η όποια φαντασία. Ακόμα και η πλέον διεστραμμένη. Δείγμα της τελευταίας τα παράγωγα (προθεσμιακά συμβόλαια) για την δολοφονία πολιτικών προσώπων. Ανάμεσα σ’ αυτά η νυν υπουργός εξωτερικών των ΗΠΑ Χίλαρι Κλίντον που μαζί με άλλους ξεσήκωσαν θύελλα αντιδράσεων με αποτέλεσμα τα συγκεκριμένα παράγωγα να αποσυρθούν.
Όπως καταλαβαίνετε τα παράγωγα πλέον είναι στοιχήματα σε ένα παγκόσμιο καζίνο. Μόνο που το στοίχημα δεν κερδίζεται «αν σου κάτσει» που λέει και η διαφήμιση του ΟΠΑΠ. Το παράγωγο έχει μια ειδοποιό διαφορά με τεράστια σημασία. Εμπεριέχει τη δυνατότητα (αυτο)εκπλήρωσης του στοιχήματος. Οι μεγάλοι παίκτες που στοιχηματίζουν στα παράγωγα δεν επαφίενται στη θεά Τύχη. Έχουν την οικονομική δύναμη, τα ΜΜΕ, τους επί πληρωμή οικονομολόγους (οι νομπελίστες δεν εξαιρούνται), τους «οίκους» τους και τις «αξιολογήσεις» τους, την τεράστια δύναμη πυρός του μοχλευμένου χρήματος αλλά κυρίως τις τεράστιες πολιτικές επιρροές έτσι ώστε το στοίχημα που βάζουν να γίνει μια (αυτο)εκπληρούμενη «προφητεία». Μόνο ένας αφελής μπορεί να πιστεύει πως (πχ) η Goldman Sachs επαφίεται στην ελπίδα να της «κάτσει» ή στη θεά Τύχη.
Η ποσοτική διάσταση
Τα τελευταία 35 χρόνια τα χιλιάδες παράγωγα προϊόντα εξαπλώθηκαν σε όλο τον κόσμο. Αυξήθηκαν ποσοτικά και ποιοτικά, έγιναν και συνεχίζουν να γίνονται όλο και ποιο περίπλοκα. Ήδη από την δεκαετία του 1970 χαρακτήριζαν τους κατασκευαστές τους με το προσωνύμιο quants. Σήμερα οι quants είναι κβαντομηχανικοί από τα καλύτερα πανεπιστήμια (πχ των ΗΠΑ με διδακτορικά Ph.D κλπ). Κατασκεύασαν και συνεχίζουν να κατασκευάζουν αμέτρητα μοντέλα και χρηματοοικονομικά προϊόντα. Κάποια απ’ αυτά είναι πλέον τόσο μαθηματικά περίπλοκα που ακόμα και γνώστες μαθηματικών με μεταπτυχιακά δεν βγάζουν άκρη. Φανταστείτε τώρα τους διαπραγματευτές αυτών των προϊόντων. Κυριολεκτικά δεν ξέρουν τι ακριβώς πουλούσαν και πουλάνε και το ίδιο ισχύει γι’ αυτούς που τα αγοράζουν [1]. Υποθέτω οι τελευταίοι αρκούνται στους χρησμούς των οίκων αξιολόγησης. Πλέον στα παράγωγα έχουν τοποθετηθεί αστρονομικά ποσά για καθαρά κερδοσκοπικούς λόγους. Κυριολεκτικά για τζογάρισμα. Ένα πολύ μικρό μέρος αυτών των χρημάτων αφορούν (δικαιολογούν) αντιστάθμιση κινδύνου/ων. Η δυσαναλογία είναι τεράστια και τα ποσά είναι ασύλληπτα. Ενδεικτικά το 2008 στα CDS είχαν τοποθετηθεί κεφάλαια 62,2 τρις $ όταν το ΑΕΠ του πλανήτη (παγκόσμιο ΑΕΠ) ήταν 54,3 τρις $. Αν κάνουμε μια αντιστοίχηση με το ΑΕΠ είναι σαν να ασφαλίστηκε το ΑΕΠ του πλανήτη γη και έμειναν και 62,2 – 54,3 = 7,9 τρις $ (ίσως μ’ αυτά ασφαλίστηκε το ΑΕΠ του … πλανήτη Άρη). Υπάρχει όμως και ένα τεράστιο ζήτημα. Ποιος έχει το οικονομικό μέγεθος να πουλάει ασφάλεια (πχ CDS) για αυτά τα αστρονομικά ποσά; Θυμίζω πως η μεγαλύτερη ασφαλιστική εταιρεία του πλανήτη, η αμερικάνικη AIG, φαλίρισε για μόλις 14 δις $ σε CDS (δις όχι τρις) [2].
Νομίζετε πως τα 62 τρις στα  CDS είναι όλα τα λεφτά; Σταγόνα στον ωκεανό είναι συγκρινόμενα (δεν κάθεστε καλού κακού) με τα 810 τρις $ που είναι σήμερα η αξία των πάσης φύσεως παραγώγων προϊόντων. Για ξαναδιαβάστε το. Οχτακόσια δέκα τρισεκατομμύρια δολάρια. Η παγκόσμια οικονομία έχει μέγεθος 60 τρις $ και η αγορά παραγώγων 810 τρις $ (1350% το παγκόσμιο ΑΕΠ). Βεβαίως η μεγάλη πλειονότητα αυτών των αστρονομικών ποσών είναι η λεγόμενη μόχλευση. Δηλαδή με απλά ελληνικά αέρας κοπανιστός. Η δύναμη πυρός όμως αυτού του αέρα είναι τεράστια γιατί τεράστια είναι και τα ποσά που αντιστοιχούν σ’ αυτόν (τον αέρα). Ενδεικτική για το «πάρε δώσε» αυτών των κεφαλαίων είναι η σύγκριση με όλα τα προϊόντα που διακινούνται παγκοσμίως. Ας δούμε μια ενδιάμεση χρονιά της τελευταίας 15ετίας. Πχ το 2004 οι ημερήσιες συναλλαγές παραγώγων παγκοσμίως ήταν 5,7 δις $. Προσθέτοντας και τα 1,9 δις $ ημερήσιων συναλλαγών στα νομίσματα, μας κάνουν 7,6 δις $ την ημέρα (επαναλαμβάνω, ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ). Το ποσό αυτό είναι μεγαλύτερο από τη συνολική αξία των εξαγωγών όλων των κρατών ενός ολόκληρου χρόνου !!
«Ρευστότητας στο σύστημα»
Κλείνοντας θα αναφερθώ στο «επιχείρημα» που προβάλουν ΜΜΕ και (δυστυχώς) και κυβερνήσεις για τα παράγωγα. Μας λένε: «τα παράγωγα δίνουν ρευστότητα στο σύστημα». Δεν υπάρχει οικονομικό έντυπο, ένθετα των εφημερίδων και οικονομικό site που να μην έχει γραφτεί αυτό το «επιχείρημα» χιλιάδες φορές. Όλοι αυτοί, στην καλύτερη γι’ αυτούς περίπτωση, αναμασάνε ένα «επιχείρημα» που επηρεάζει αρνητικά τις ζωές όλων μας. Οι έννοιες κλειδιά είναι «Ρευστότητα» και «Σύστημα». Κανείς ποτέ δεν μπήκε στον κόπο να εξηγήσει στους αναγνώστες του τα ζητήματα που αυτόματα προκύπτουν. Ποιος χρειάζεται την επιπλέον ρευστότητα και ποιος ωφελείται απ’ αυτήν; Η ρευστότητα είναι απεριόριστη ή πεπερασμένη; Επειδή (υποθέτω) δεν είναι τόσο ηλίθιοι να πιστεύουν το πρώτο, ας μας πουν. Αν διοχετεύεται ρευστότητα στα παράγωγα από που φεύγει αυτή; Μήπως φεύγει από την πραγματική οικονομία που σχετίζεται με τις ζωές όλων μας; Αυτό το «σύστημα» από τι ακριβώς αποτελείται; Ποια είναι τα δομικά του στοιχεία; Ποιοι το αποτελούν; Έχει κάποια σχέση με το παραγωγικό κεφάλαιο ή το χρηματικό κεφάλαιο που επενδύεται σ’ αυτό; Μήπως αντίθετα είναι παρασιτικό χρηματικό κεφάλαιο που απομυζά υπεραξία (ποιο σωστά κάνει υπεξαίρεση κεφαλαίου) και από τα δυο προηγούμενα; Αυτό το «σύστημα» ελέγχεται από κάποιους και αν ναι από ποιους; Συμμετέχουν οι λαοί σ’ αυτό και αν ναι με ποιο τρόπο; Αυτό το «σύστημα» παράγει πλούτο για τις κοινωνίες ή το μόνο που κάνει είναι υπεξαίρεση κεφαλαίου από αέρα κοπανιστό; Ένα ελάχιστο έστω μέρος από αυτά τα υπερκέρδη επιστρέφεται στους λαούς και αν ναι με ποιο τρόπο; Μήπως δεν μπορεί καν να αναδιανεμηθεί; Σταματώ εδώ και φυσικά δεν περιμένω απαντήσεις. Ελπίζω μόνο η ηλιθιότητα των εραστών της «ρευστότητας στο σύστημα» να μην φτάνει στο σημείο να διαβάσω αύριο ότι δημιουργεί θέσεις εργασίας. Εννοώντας τις 50 ή 100 χιλιάδες υπηρετικό προσωπικό των 2 ή 3 χιλιάδων μικρών και μεγάλων αφεντικών του «συστήματος». Ελπίζω να ξέρουν αριθμητική και να μπορούν να υπολογίσουν πόσες εκατοντάδες εκατομμύρια θέσεις εργασίας θα δημιουργούντο αν μόλις το 10% των χρημάτων των παραγώγων (θυμίζω είναι 810 τρις $), επενδυόταν στην παραγωγική δραστηριότητα. Για να τους … βοηθήσω τα 810 τρις $ είναι 810.000 δις $ και το 10% αυτών είναι 81.000 δις $. Θεωρώντας δεδομένη και την πώρωσή τους, δεν μπαίνω καν στον κόπο να εξηγήσω στους ανεγκέφαλους ότι αντίθετα με τα χρήματα που πάνε στα παράγωγα, αυτά που επενδύονται στην παραγωγική δραστηριότητα, παράγουν πλούτο για τις κοινωνίες ο οποίος έχει την δυνατότητα να αναδιανεμηθεί. Έστω και κατ’ ελάχιστο. Τέλος, δεν κάνω καν αναφορά στην ηθική. Δεν περιμένω από τους εραστές των παραγώγων να έχουν, για παράδειγμα, αυτό που η φιλόσοφος Susan Neiman έχει ονομάσει «Ηθική διαύγεια» (Moral Clarity). Δηλαδή ένα συνδυασμό ηθικών αρχών που πρέπει να είναι ο οδηγός στη λήψη αποφάσεων για πραγματικά ζητήματα.
Συνεχίζεται
Χρήστος Γιαννίμπας
yanibas@on.gr

«Κακώς ήλθατε» φράου Μέρκελ

Λυπάμαι φράου Μέρκελ που στην αυριανή επίσκεψή σας στην χώρα μας θα αποστούμε (η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων) από τον πατροπαράδοτο τρόπο φιλοξενίας. Δεν μπορούμε να σας «καλωσορίσουμε», παρά  το ότι εκπροσωπείτε μια μεγάλη ευρωπαϊκή χώρα και πρέπει να φερθούμε «με ευγένεια», όπως τα ΜΜΕ μας «υποδεικνύουν» τα τελευταία 24ωρα.

Προσπαθώντας να ανακαλύψουμε τα αληθινά ελατήρια της επίσκεψής σας, που αιφνιδιαστικά ανακοινώθηκε, ας μας επιτρέψετε να κάνουμε τις παρακάτω σκέψεις:

Μήπως, φράου Μέρκελ, ήλθατε να μας ανακοινώσετε επιτέλους από κοντά μετά από 70 χρόνια, πόσο αποτιμήσατε το αίμα των θυμάτων σας στα Καλάβρυτα, στο Δίστομο και αλλού και αποφασίσατε να μας «εξοφλήσετε»; Μήπως κοστολογήσατε  την αξία του χρυσού που κλέψατε και του δανείου που πήρατε στην περίοδο της κατοχής και θελήσατε να μας τα επιστρέψετε, παρά το ότι όλες οι μέχρι σήμερα Κυβερνήσεις της Ελλάδας δεν τόλμησαν να θέσουν (όχι να αξιώσουν, όπως θα έπρεπε), το ζήτημα στην χώρα σας ή στα διεθνή Δικαστήρια;

Μήπως φράου Μέρκελ, ήλθατε ως γνήσιο τέκνο ιερέα, όπως είσθε, να παραδώσετε στην ελληνική Δικαιοσύνη τη «λίστα Χριστοφοράκου», στην οποία περιλαμβάνονται τα ονόματα των πολιτικών και άλλων ισχυρών παραγόντων, που υπηρέτησαν σε θέσεις εξουσίας και χρηματίστηκαν παράνομα από την Siemens, για να δεχθούν, για πολλά χρόνια, τώρα η παραπάνω εταιρία, γνήσιο τέκνο σας, να καταληστεύει τον τόπο μας;

Πρόκειται, αν δεν το θυμάστε, γι’ αυτόν τον «κύριο» που οι υπηρεσίες σας με την βοήθεια ή ανοχή των ντόπιων υπηρεσιών φυγάδευσαν από τη Χώρα μας στην Χώρα σας, όπου τον περάσατε από δίκη παρωδία, του επιβάλατε μια αστεία ποινή, παρά το ότι αποδείχθηκαν τα σοβαρά αδικήματα δωροδοκίας, που διέπραξε, με αντάλλαγμα βέβαια την παράδοση σε σας της λίστας, με την οποία κρατάτε αιχμάλωτους στις όποιες αξιώσεις σας άγνωστο αριθμό πολιτικών, που ασκούν ίσως και σήμερα εξουσία;;

Προφανώς δεν έρχεσθε γι’ αυτά. Έρχεσθε, φράου Μέρκελ, για να στηρίξετε την Κυβέρνηση της απόλυτης επιλογής σας, τώρα που τα πράγματα γίνονται δύσκολα γι’ αυτήν. Έρχεσθε συμπτωματικά (;;) λίγο πριν ψηφιστούν τα σκληρά μέτρα που εσείς υποδείξατε και οι εδώ εκπρόσωποί σας υλοποιούν αδιαμαρτύρητα. Έρχεσθε για να παραπλανήσετε τον ελληνικό λαό, όπως το κάνατε στις τελευταίες εκλογές, όταν λέγατε ότι σεις και η πολιτική τάξη που ανοιχτά και προκλητικά υποστηρίζατε, μπορείτε να αποτρέψετε την καταστροφή, που συνεπάγεται τάχα η έξοδος της χώρας μας από το ευρώ. Άσχετα βέβαια ότι μέσα στο ευρώ η χώρα και οι πολίτες της οδηγούνται με μαθηματική ακρίβεια αργά και βασανιστικά στον αφανισμό εξ αιτίας των επιλογών σας. Μην παραλείψετε όμως, εκτός από τους παραδοσιακούς φίλους σας (ΠΑΣΟΚ και ΝΔ) να συγχαρείτε και τους νεόκοπους, τον κ. Κουβέλη και την ΔΗΜΑΡ, που δίνουν το αριστερό άλλοθι στην τραγική για τον λαό πολιτική που εφαρμόζετε. Άλλωστε στην τελευταία συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής της ΔΗΜΑΡ ο κ. Κουβέλης δήλωσε ότι χωρίς την ΔΗΜΑΡ η Κυβέρνηση θα καταρρεύσει. Να του πείτε να μην ξεχάσει, όταν αργότερα γίνει ο απολογισμός της καταστροφής, ποιος στήριξε την πολιτική που την προκάλεσε.

Μην παραλείψετε φράου Μέρκελ να πάρετε πληροφορίες από την Χώρα μας για το πώς τόσο γρήγορα το αυγό του φιδιού που ζέστανε η πολιτική που επαγγέλεσθε και εφαρμόζετε στην Χώρα μας, ήδη επωάστηκε και απειλεί. Αν και η δική σας χώρα έχει πλούσια εμπειρία από τέτοιου είδους αυγά, που στην πρόσφατη ιστορία αιματοκύλησαν  τον κόσμο, ίσως εδώ πληροφορηθείτε νέες μεθόδους, πιο αποτελεσματικές.

Η επίσκεψή σας φράου Μέρκελ θυμίζει μια άλλη επίσκεψη πριν από 60 χρόνια. Ήταν αυτή του Τσώρτσιλ, που ήλθε στην Αθήνα για να δει από κοντά τα αποτελέσματα των βομβαρδισμών από τα αεροπλάνα και τα τανκς του Σκόμπυ και να ενισχύσει την τότε Κυβέρνηση, που είχε νικήσει τον «εσωτερικό εχθρό» με την βοήθεια των Άγγλων. Η δική σας επίσκεψη θα βρει επίσης ερείπια, όχι από βομβαρδισμούς αυτή τη φορά, αλλά από τα μέτρα που επιβάλατε και οι εδώ εκπρόσωποί σας πρόθυμα εφαρμόζουν. Θα δείτε στην θέση των τότε δύστυχων ηττημένων προγόνων μας, τους σύγχρονους ηττημένους με το απλανές βλέμα, την αβεβαιότητα, την έντονη κατάθλιψη, φαινόμενα που πριν λίγο χρόνια ήταν άγνωστα στον τόπο μας.

Όμως, φράου Μέρκελ, όσο μακριά και αν σας πάρουν από τις φωνές του πλήθους που θα διαμαρτύρεται για την παρουσία σας, όσους αστυνομικούς, αύρες, υδροφόρες κλπ και αν παρατάξουν ανάμεσα σε σας κι αυτούς, δεν μπορεί, από κάπου θα πληροφορηθείτε ότι αυτός ο λαός έχει μάθει να αντιστέκεται, να ξεπερνάει την ζάλη που του προκαλούν τα συνεχή χτυπήματα, να αγνοεί τις εκκλήσεις για υποταγή των υποταγμένων στις επιθυμίες σας ΜΜΕ και τότε φράου Μέρκελ θα αναρωτηθείτε σεις και η τριανδρία που μας Κυβερνά τι θα γίνει αν ο κυρ - Μέντιος του ποιητή ξυπνήσει μονομιάς. Αν οι ψίθυροι, οι διαμαρτυρίες, οι φωνές, η δυσαρέσκεια που ακούγονται καθημερινά σε βάρος όλων σας, στους δρόμους, στις πλατείες, στις ουρές του ΙΚΑ και των Εφοριών, στα καφενεία και σε κάθε χώρο που κινούνται άνθρωποι, που βιώνουν τα αποτελέσματα της καταστροφικής πολιτικής σας, αν λέω, οι φωνές αυτές γίνουν δράση. Τότε και μόνο τότε, φράου Μέρκελ,  θα αλλάξουν πολλά στο τόπο μας.

Πάτρα 8/10/2012

Θάνος Αμπατζής

ΜΗ ΦΟΒΑΣΤΕ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΣΑΣ ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ

Ωρέ τί καθόστε και περιμένετε από αθρώπους που δε λογαριάζουνε τίποτα και τα τσεπώνουνε ακόμα κι από το τηλεφώνημα του γέρου και του ανήμπορου για να γιατροπορευτεί; Για συλλογιστείτε το τούτο για λίγο! Ξεπουλήσανε μωρέ οι αθεόφοβοι ακόμα και την αρρώστια των πατεράδων μας και των μανάδων μας! Το λοιπόν τι καθόστε και ακούτε τούτους εδώ τους ξενοασπασμένους; Περιμένετε να λυπηθούνε τα παιδιά σας; Σκλάβοι των ξένωνε θα γίνουν μωρέ! Τα μισά θα πάνε στους δικούς τους τόπους τους ανήλιαγους και τ' άλλα μισά μωρέ θα μείνουνε εδώ να τους ξεβρωμίζουν τα σπίτια και τα ξενοδοχεία που θα μένουνε, θα τους μαγερεύουνε τα φαγιά που θα σαβουρώνουνε, θα τους κουβαλάνε τις βαλίτσες με τ' ακριβά τους ρούχα! Κι αυτοί θα τους πετάνε ψίχουλα μωρέ και τα παιδιά σας θα σκύβουνε το κεφάλι! Αυτό θέλετε μωρέ για τα παιδιά σας; Αυτό θέλετε για τους πατεράδες και τις μανάδες σας; Ωρέ ξέρετε ποιοί είστε ή αυτοί οι κουστουμάτοι γραβατωμένοι υπουργοί και βουλευτάδες μαζί με τους γυαλάκηδες μπουρδολόγους που σας φοβερίζουνε κάθε μέρα μέσα στα σπιτικά σας, σας κάμανε να το ξεχάσετε; Συλλογιστείτε ωρέ ποιοί είσαστε, σε ποιά χώματα είναι θαμμένοι οι παππούδες σας, ποιά γλώσσα μιλάτε με τα παιδιά σας και μη φοβάστε ωρέ! Μη ξανακοιτάξετε τα παιδιά σας με μάτια φοβισμένα ωρέ! Ένα να ξέρετε> Αυτοί σας τρέμουνε γιατί ξέρουν καλά ποιοί είστε!

Ο ΓΡΑΦΙΚΟΣ

Για την επίσκεψη της Μέρκελ και των παρατρεχάμενων, δηλώνω τα εξής: όξω μουνόπανα

Το (δ)γράμα ενός παιδιού

«…Η δασκάλα μας σήμερα, μας...
ρώτησε πως περάσαμε το καλοκαίρι και όλα τα παιδιά είχαν να της πουν πολύ ωραία πράγματα από τα μέρη που πήγανε διακοπές φέτος, έκτος από κάνα δυο, που οι γονείς τους δεν είχανε λεφτά και δεν πήγανε διακοπές αλλά κάθισαν εδώ και πηγαίνανε για μπάνιο με τα πούλμαν του Χαλουλου, με τα οποία πηγαίνει και η γιαγιά μου, όχι για να κάνει μπάνιο αλλά για να κάνει λέει αμμόλουτρα, να της περάσει η μέση της που την πονάει.

Εμένα όμως η δασκάλα όταν ήρθε η σειρά μου δεν με ρώτησε γιατί ξέρει, όπως το ξέρουν όλοι στη γειτονιά μου, στου Γκύζη, ότι ο μπαμπάς μου έπεσε το καλοκαίρι από την ταράτσα της πολυκατοικίας μας και έφυγε πολύ-πολύ μακριά, πολύ πιο μακριά από εκεί που μπορούν να φτάσουν τα πούλμαν του Χαλουλου ή οποία άλλα πούλμαν.

Αν όμως με ρωτούσε θα είχα να της πω ένα σωρό πράγματα, γιατί πριν να φύγει ο μπαμπάς μου, μας είχαν κόψει το ρεύμα και η μαμά μαγείρευε τάχα μου στο πετρογκαζι, κάτι φαγητά που τα έφερνε κρυφά από την εκκλησία.

Όμως ο χαζούλιακας ο αδελφός μου, που είναι μικρός ακόμα και δεν καταλαβαίνει τι θα πει να πει να ζητάς ελεημοσύνη, της είπε μια μέρα, γιατί μαμά μαγειρεύεις ξανά το φαγητό, αφού είναι μαγειρευμένο και η μαμά μου έβανε τα κλάματα, επειδή νόμιζε πως ούτε εγώ, ούτε ο αδελφός το είχαμε καταλάβει και νομίζαμε πως τα αγόραζε και τα μαγείρευε από μόνη της, όχι πως στεκότανε στην ουρά να πάρει ένα πιάτο φαΐ, σαν να ήταν ζητιάνα.

Τότε όμως εγώ έσωσα την κατάσταση και του εξήγησα του χαζού, πως η μαμά δούλευε κάπου σαν μαγείρισσα και πως μαγείρευε εκεί και τα δικά μας φαγητά αλλά επειδή κρύωναν μέχρι να μας τα φέρει, καθόταν και τα ξαναζέσταινε…

Και θα της έλεγα ακόμα της δασκάλας, ότι ο μπαμπάς μου ήταν ένας πολύ περήφανος και μορφωμένος άνθρωπος κι όταν αναγκαστήκαμε να μετακομίσουμε στο σπίτι της γιαγιάς, επειδή μας έδιωξαν από το δικό μας το σπίτι, δεν μπορούσε να το αντέξει, που η γιαγιά τον κατηγορούσε διαρκώς ότι ήταν ανίκανος και ηλίθιος και τεμπέλης και γι αυτό έπαιρνε ένα από τα λίγα βιβλία που του είχαν απομείνει, αφού μετά που έκλεισε το μαγαζί μας, αναγκάστηκε να τα πουλήσει και πήγαινε στο πάρκο, να διαβάσει ολομόναχος.


Εγώ όμως που τον έβλεπα να γυρίζει αργά το βράδυ κατάκοπος, έπεφτα στην αγκαλιά του και τον παρακαλούσα να μου πει τις ιστορίες που ήξερε να αφηγείται όπως κανένας άλλος και του έλεγα, μπαμπά μην δίνεις σημασία που σε λέει αυτή τεμπέλη, γιατί εγώ δεν ξέρω κανέναν άλλον άνθρωπο που να φέρνει στο σπίτι του τόσες ιστορίες, αντίθετα όλοι οι μπαμπάδες των φιλενάδων μου, βαριούνται ακόμα και να χασμουρηθούν όταν τελειώνουν τα δελτία ειδήσεων. Όμως κανένας δεν δίνει λεφτά για να ακούει ιστορίες και έτσι ο μπαμπάς μου δεν είχε να πληρώσει το κράτος που του ζήταγε ένα σωρό λεφτά και επιπλέον δεν του έδινε ούτε το ρεύμα, ούτε το νερό που φαίνεται ότι ανήκουν στο κράτος και έτσι ο μπαμπάς μου αναγκάστηκε να έρθει μαζί μας, να μείνουμε όλοι μαζί στη γιαγιά και μπορεί μεν να γλίτωσε από το κράτος, δεν γλίτωσε όμως από τη γιαγιά.

Κι ακόμα θα της έλεγα ότι την ημέρα του δεκαπενταύγουστου που φεύγουν όλοι από την Αθήνα για να πάνε σε κάποια παράλια, ο μπαμπάς μου έφυγε μια και καλή, για να ταξιδέψει στις παράλιες του Θεού, με εισιτήριο χωρίς επιστροφή, όπως βγάζουν οι αλβανίδες στα πούλμαν του Χαλουλου, επειδή μετά έρχονται οι άντρες τους και τις παίρνουν με τα αυτοκίνητα τους.

Και θα της έλεγα επίσης ότι λίγες ημέρες πριν να φύγει ο μπαμπάς μου διάβαζε ένα βιβλίο, που το λένε:

«Ο Χριστός σταμάτησε στο Εμπολι» και από αυτό μου αφηγούνταν ένα σωρό ιστορίες, για παιδιά σαν εμάς, που ζούσαν σε κάποια άλλη χώρα του κόσμου αλλά που κι εκείνα σαν εμάς, άνηκαν σε έναν άλλο θεό, πολύ κατώτερο από τον Χριστουλη, ο οποίος δυστυχώς δεν έχει τη δύναμη να εξασφαλίσει στα δικά του παιδιά ούτε ένα μπουκάλι γάλα.

Όλα αυτά θα της έλεγα της δασκάλας, αν με ρωτάτε και είμαι βέβαιη ότι θα της φαίνονταν πολύ πιο ενδιαφέροντα από όσα της είπαν τα άλλα παιδιά, που έκαμαν κι αυτό το καλοκαίρι ότι κάμουν συνήθως τα καλοκαιριά όλα τα παιδιά του κόσμου αλλά που δεν τους παίρνει από το μυαλό πως το επόμενο καλοκαίρι ή κάποιο άλλο καλοκαίρι, μπορεί και αυτά να βρεθούν σε μια θέση σαν τη δική μου.

Όμως η δασκάλα δεν με ρώτησε και εγώ δεν της είπα τίποτα. Αλλά μετά που τελειώσαμε το μάθημα με πήρε παράμερα και με αγκάλιασε, γιατί η δασκάλα μας είναι πολύ τρυφερή και μου είπε ότι ήθελε να μου δείξει κάτι που ήταν μόνο για μένα.

Κατεβήκαμε μαζί στο γραφείο των δασκάλων και εκεί μου έδωσε μια ωραία καινούρια τσάντα που είχε μέσα όλα τα σχολικά είδη και μου εξήγησε ότι αυτά μου τα έκαμαν δώρο οι δάσκαλοι, επειδή ήμουν η πρώτη μαθήτρια της τάξης μου, την περασμένη χρόνια.

Εγώ δεν την πίστεψα γιατί ξέρω καλά ότι η δασκάλα μου και οι άλλοι δάσκαλοι ως και η διευθύντρια του σχολείου, που είναι πολύ αυστηρή και της αρέσει το κράτος, με λυπόντουσαν και από λύπηση μου τα χάριζαν.

Γι αυτό γύρισα μετά και της είπα – κυρία άμα τα είχα ανάγκη πραγματικά θα τα έπαιρνα και δεν με πολύ νοιάζει εμένα αν με λυπούνται, ωστόσο να ξέρετε ότι τώρα πια έχουμε αρκετά χρήματα για να αγοράζουμε πράγματα και επιπλέον να πληρώνουμε και το κράτος, που μας ζητεί ολοένα και περισσότερα.

Αυτό της είπα και της γύρισα πίσω την ωραία τσάντα, για να τη δώσει σε κάποιο άλλο παιδί, που ίσως την είχε περισσότερη ανάγκη από μένα.

Φυσικά δεν έκατσα να της εξηγήσω πως μετά που έφυγε ο μπαμπάς μου, η μαμά μου που είναι πολύ όμορφη και τον αγαπούσε παρά-παρα πολύ, ούτε έκλαψε, ούτε παραπονέθηκε, ούτε έβγαλε μια κουβέντα, παρά μάζεψε λίγα πράγματα και αφού μας φίλησε εμένα και τον αδελφό μου,

μας είπε ότι θα έφευγε να βρει κάποια δουλεία, για να μην ξανακούσει να της ομιλεί η γιαγιά μου έτσι για τον μπαμπά.

Και ενώ ήταν ακόμα στην πόρτα, εμείς ακούσαμε τη γιαγιά που ωρύονταν και της φώναζε – τρελάθηκες μωροί, τι πας να κάνεις?

Όμως η μαμά μου ούτε που γύρισε να της απαντήσει και έκλεισε πίσω της την πόρτα με βρόντο. Τώρα έρχεται που και που να μας δει και μας λέει πως έχει βρει μια πολύ καλή δουλεία σε μια άλλη πόλη και όποτε μας επισκέπτεται τα χεριά της είναι γεμάτα δώρα.

Λεφτά μας στέλνει συνεχεία και η γιαγιά μας αγοράζει αρκετά πράγματα και βάζει και κάποια στην άκρη, γιατί λέει ότι έτσι όπως πάμε, ούτε ο διάβολος δεν θα βρίσκει δουλεία σε λίγο καιρό.

Ο αδελφός μου ο μπούρδας τη ρώτησε, αν η μαμά είναι πιο έξυπνη από τον διάβολο και γι αυτό βρήκε δουλεία αλλά η γιαγιά έβαλε τα κλάματα και μουρμούρισε πως η μαμά μας αναγκάζεται να κάμει χειρότερα πράγματα κι από τον διάβολο, για να μας στέλνει αυτά τα λεφτά, να πληρώνουμε το κράτος, που είπαμε ότι τα θέλει όλα δικά του και δεν δίνει δεκάρα για το τι αναγκάζεται να κάμει ο κοσμάκης για να τα βρει…

Όχι, δεν της τα είπα αυτά, γιατί δεν μου αρέσει να κουβεντιάζουν τη μαμά μου, άνθρωποι που δεν έμαθαν ποτέ ποσό ερωτευμένη ήταν με τον μπαμπά μου και ποσό ξετρελαίνονταν να της αφηγείται και αυτής ιστορίες και πολλές νύχτες περίμενε να αποκοιμηθώ εγώ, για να πάρει αυτή τη σειρά της να τον ακούει…

Όμως νομίζω πως η δασκάλα μου τα ξέρει όλα αυτά, όπως τα ξέρουν όλοι στη γειτονιά του Γκύζη και ίσως να ξέρει και περισσότερα από μένα, γιατί όταν της είπα ότι χάρη στη μαμά μου έχουμε αρκετά λεφτά και δεν μου χρειάζεται η τσάντα, γύρισε αλλού το πρόσωπο της και δάκρυσε.

Κι εγώ την τράβηξα από το μανίκι και της είπα – μην κλαις κύρια, γιατί μπορεί ο Χριστός να σταμάτησε στου Γκύζη, εγώ όμως θα συνεχίσω και θα πάω παραπέρα. Ακόμα και αν είναι να το κάνω σαν τη μαμά μου…»

Πηγή: tsantiri.gr